“เดินดูตาม้าตาเรือมั่งยัยเบ๊อะ” ด้วยเขินจึงแกล้งต่อว่าไปแบบนั้น ครั้นนึกบางอย่างขึ้นได้ “มานี่” คว้าหมับที่ข้อมือบาง
“เอ๊ะ จะทำอะไรน่ะ”
อริสาบิดข้อมือที่กำลังโดนจาบจ้วง จับแน่นยิ่งกว่าคีมเหล็ก ออกแรงลากให้เดินตาม แววตาสวยตื่นตระหนก เขาคิดจะทำอะไร คิดจะแกล้งอะไรกันอีก บ้าที่สุด เธอกลัวเขาจนสั่นไปหมด แล้วนี่เขาจะถือวิสาสะจับไม้จับมือลากไปตามใจชอบ
“อย่าดิ้นสิ ตามมาเฉยๆ ว่าง่ายๆ จะได้มีชีวิตอยู่ต่อไป”
“จะทำอะไรฉัน ฉันยังไม่อยากตายนะ อีกอย่างงานที่คุณสั่งฉันยังทำไม่เสร็จ เดี๋ยวคุณก็หาเรื่องฉันอีก” เธอพยายามต่อรอง ด้วยท่าทีและคำพูด ออกแรงดิ้นไปพลาง
“มากับฉันก็คืองาน”
“ไม่นะ ตาโหด จะลากฉันไปไหน ฉันไม่เคยอู้งานสักครั้ง อย่าลงโทษฉันเลย ขอร้อง” น้ำเสียงหวาดหวั่นกลัวความผิด ทั้งที่ไม่เคยแอบอู้ แอบหนี ทำงานตัวเป็นเกล
