“มันก็นะ” สายตาหื่นกระหายสำรวจร่างของสาวอวบอิ่ม ที่ชินดนัยคิดว่าจะรักแต่ไม่รักสักที แค่ต้องการเซ็กส์สุดยอดจากสาลี่เท่านั้น สาลี่เองหลงเขาหัวปักหัวปำ อยู่ที่ไหน ทำงานอะไร ต่อให้ยุ่งสักแค่ไหน แค่เขาโทรเรียก สาลีพร้อมจะตะเกียกตะกาย ข้ามน้ำข้ามทะเลกลับมาหาชินดนัยทันที แม้แต่ครั้งนี้หล่อนยังทิ้งงานที่พี่ชายมอบหมายเพื่อมาหาเขา
“อย่าสนใจเลยค่ะ ในเมื่อยังไงชุดนี้ก็ต้องถอดทิ้งอยู่แล้ว กิจกรรมที่เราจะทำไม่ต้องการเสื้อผ้าไม่ใช่หรือคะ” สาลี่เบนความสนใจชินดนัย หลอกล่อให้เขาสนใจกับเรือนร่างภายในร่มผ้ามากกว่าเสื้อผ้าที่ห่อหุ้มเปลือกนอก
“พี่ชินว่า ไม่ต้องถอด เราก็ทำกันได้ในเมื่อกางเกงลี่มันสั้นซะจน พี่จะเสร็จทั้งที่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยเชียวล่ะ”
“ใจเย็นๆ สิคะพี่ชินขา...รอกินลี่ซะก่อน อย่าเพิ่งหนีลี่ไปไหน ไม่ยุติธรรมนะแบบนี้”
“พี่ชินไม่ใช่คนที่รักความยุต
