หลังจากที่เฉินอ๋องเสด็จกลับมาถึงเรือนซีซวน เขาก็สั่งให้คนตั้งสำรับแล้วก็ให้คนไปตามเย่ฟางหรูมาปรนนิบัติที่เรือนปีกขวา ร่างบางถูกปลุกกลางดึกได้แต่งัวเงียลุกขึ้นมาด้วยความรู้สึกขัดใจ โชคดีที่นางนอนไปได้หลายชั่วยามแล้ว จึงมีเรี่ยวแรงเหลือพอจะสู้รบตบมือกับบุรุษผู้นี้ได้
“คุณหนูจะไม่ผลัดแป้งทาชาดสักหน่อยหรือเจ้าคะ” นางกำนัลคนหนึ่งเอ่ยขึ้น เพราะเห็นว่าโฉมสะคราญคนนี้ทำเพียงรวบผมเป็นหางม้าต่ำ แม้สวมชุดเรียบร้อยแต่ก็ดูเรียบง่ายเกินไปสักหน่อย
“แค่ไปปรนนิบัติเสวยอาหาร หรือว่าท่านอ๋องทรงมีรับสั่งลงมาให้ข้าแต่งตัวเต็มยศ” เย่ฟางหรูปรายตาไปมองนางกำนัลคนนั้น ด้วยสายตาไม่พอใจ ปลุกนางตื่นกลางดึกยังไม่พอใจอีกหรืออย่างไรกัน
“ไม่มีคำสั่งลงมาเจ้าค่ะ” นางกำนัลรีบก้มหน้าลง ร่างบางสวมชุดคลุมเสร็จแล้วก็เดินไปที่เรือนปีกขวา ระหว่างที่เดินไปก็หาวไปตลอดทาง กระทั่งมาถึงเรือนฝั่งปีกขวาแล้ว นางก็เพิ่งสังเกตเห็นว่าบุรุษ
