เทวิกาตื่นมาอีกครั้ง สามโมงเย็น อาจเป็นเพราะฤทธิ์ยาทำให้นอนนาน รู้สึกเจ็บที่แขน หญิงสาวยังงัวเงีย อยากนอนต่อ รู้สึกเหมือนมีไข้ น่าจะผลจากอาการแพ้ควันบุหรี่ พักผ่อนไม่เพียงพอด้วย ภายนอกเหมือนไม่มีอะไร แต่จริงๆมีแต่ความเครียด หญิงสาวเครียดกับหลายอย่างที่เจอ เขาปล่อยเธอทิ้งในไร่ส้มได้ยังไงกัน ไม่วายที่จะคิดถึงเจ้านายหน้าโหด ก็แค่คิดนั่นแหละ เพราะยังไงต่อไปนี้ เขากับเธอก็ไม่ได้เจอกันแล้ว พรุ่งนี้เธอจะโทรหาวิศาล ขอลาออก จะไม่ไปเหยียบที่ไร่นั่นอีก
“นอนพอรึยัง ฉันรอเธอมาหลายชั่วโมงแล้วนะ”
ฝันไปแน่ๆ เลยเทวิกา ขนาดในฝันยังตามมาหลอกมาหลอน หญิงสาวหลับตา ดึงผ้าห่มผืนใหญ่มาคลุมโปง คงฝันจริงๆนั่นแหละ ไม่ทันที่เทวิกาจะได้หลับต่ออย่างทิ่คิดไว้ ผ้าห่มที่เธอดึงขึ้นมาคลุมโปง ก็ถูกใครบางคนกระชากออก หญิงสาวยังงัวเงียพยายามลืมตา สิ่งที่เธอเห็นตรงหน้า ทำให้เธอตะลึงนิ่งไป เมฆินทร์ เป็นเขาจริงๆ เหรอ เขามาอยู่ในห
