เมฆินทร์ปิดไฟ ห่มผ้าให้คนบนเตียง เอาเถอะพรุ่งนี้หล่อนจะตื่นสายหน่อยก็ไม่เป็นไร เขาอนุโลมให้ ก่อนจะออกจากห้องอะไรทำให้เขา หันไปดูโทรศัพท์ ไม่ได้ล็อคหน้าจอ เมฆินทร์หยิบโทรศัพท์ของเทวิกาไล่เลื่อนดู แล้วก็เก็บไว้ที่เดิม กระเป๋าสตางค์ ใช้ของแพงซะด้วย แต่ดูจากสภาพแล้ว คงใช้มานานมาก สีซีดแต่สภาพยังดี โต๊ะเครี่องแป้งไม่มีเครื่องสำอางอะไรมากมาย ลิปสี ลิปมัน แป้งเด็ก หวี แค่นั้น ก็ดีสบายตาดี เขาเดินออกจากห้องไป ไม่ลืมที่จะล็อคประตูให้ คีย์การ์ดอยู่กับเขา
เมฆินทร์ตื่นตั้งแต่ตีห้า คิดถึงคนที่นอนอยู่อีกห้อง ป่านนี้จะเป็นยังไง เสียงเงียบมาก น่าจะยังไม่ตื่นแน่ๆ เขาใช้คีย์การ์ด เปิดห้องของเทวิกา ยังเห็นหญิงสาวนอนอยู่บนเตียงเหมือนเดิม ไม่มีทีท่าว่าจะตื่น ยังอยู่ในท่าเดิม เมฆินทร์เริ่มรู้สึกไม่ดี น่าจะตื่นได้แล้ว เขาเดินอ้อมไปอีกฝั่งเพื่อที่จะได้เห็นหน้าคนบนเตียงชัดๆ
เทวิกาหลับนิ่งมาก จมูกโด่งสวยนั่นมีร
