เมื่อคืนกว่าที่เทวิกาจะหลับตาลงได้ ก็ใช้เวลาค่อนข้างนานมาก ว่าจะไม่ถือสาคำพูดของเขา แต่ก็อดไม่ได้ สุดท้ายคิดเสียว่าเขาวัยทองล่ะกัน มีเรื่องที่ให้เธอสนใจมากกว่าคำพูดของเขา ตอนนี้ในหัวของเธอคิดถึงแต่หญิงชราที่อยู่บ้านท้ายสวนนั่น มีหลายอย่างที่เธออยากทำ
กินข้าวเสร็จหญิงสาวเข้าห้องทำงาน สั่งป้าน้อยไว้ว่า บ่ายนี้จะลงไปกินข้าวเย็นช้านิดหนึ่ง ต้องเผื่อเวลาไว้ เทวิการีบเร่งทำงาน คิดถึงแต่คุณเมขลา จนลืมเปิดโทรศัพท์ ที่เธอปิดหนีเมฆินทร์ตั้งแต่เมื่อคืน มานึกขึ้นได้ตอนที่ขึ้นมานั่งทำงานได้สักพัก
สิบสายที่โทรเข้ามา เมื่อคืนห้าครั้ง เช้านี้อีก ห้าครั้ง เทวิกาตกใจ ไม่คิดว่าเขาจะโทรกลับมา เธอรีบกดโทรศัพท์หาเขาทันที ปลายสายไม่มีคนรับ เขาคงประชุมอยู่ ยังเช้าอยู่เลย อาจจะยังไม่ตื่นรึเปล่า
“สวัสดีค่ะ คุณเมฆินทร์อยู่ในห้องน้ำค่ะ จะให้บอกว่าใครโทรมาคะ”
“เอ่อ ฝากบอกว่า เลขาโทรมาค่ะ พอดีฉันเห็นว่าเจ้านายโทร
