เล่นกับรัก :: CHAPTER 3 ต้องเดินหน้าเท่านั้น [100%]
1919 Words
“เอ่อ ทำไมพี่สองถึงกลับดึกคะ?” ฉันชวนเขาคุยแบบกล้าๆ กลัวๆ เพราะสายตาคมที่มองมาทำให้รู้สึกเหมือนพี่สองคิดในใจว่า ‘หล่อนเป็นใครมาถามเรื่องฉันเพื่ออะไร’ อันนี้คือฉันคิดเองนะ พี่สองไม่ได้คิด (หรือคิด)
“พี่วาดรูปยังไม่เสร็จ”
“อ๋อ” แบบนี้เองสินะ พี่สองตอบคำถามฉันก็ลุกขึ้นยืนพลางยื่นถุงยาให้ฉันถือไว้แบบงงๆ
“จะข้ามถนนมองรถดีๆ”
“ค่ะ ขอบคุณนะคะพี่สอง”
พูดจบเขาก็เดินไปขึ้นคร่อมรถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์ของตัวเอง ยกมือเสยเส้นผมสีดำสนิทขึ้นจากนั้นก็สวมหมวกกันน็อก เอาจริงปะเป็นการสวมหมวกกันน็อกที่โคตรหล่อ โคตรเท่และโคตรจะคูล! ฉันสลัดความคิดที่เอาแต่ชมเขาออกและกลับมาที่ห้องก็ไม่เจอกับพวกของคิง หวังว่าน้องคงจะไม่เจ็บหนักนะฉันเป็นห่วงคิดมาก ทว่าพอโดนต่อว่าไม่ใช่แม่ของเขาฉันเองก็รู้สึกน้อยใจเหมือนกัน ทำได้เพียงให้ภาวนาให้น้องชายของฉันรอดปลอดภัยจากเรื่องพวกนี้สักทีเถอะ
“พี่เป็นห่วงนายมากเลยนะ คิง”
ได้แต่พูดผ่านสายลมออกไปก็เท่านั้น ต่อให้แสดงออกว่าเป็นห่วงน้องมากแค่ไหน สุดท้าย... คิงก็มองว่าฉันเป็นพี่สาวที่จุ้นจ้านกับชีวิตของเขาอยู่ดีนั่นแหละ
รุ่งเช้าฉันตื่นมาก็ไม่เจอคิงอยู่ดี สงสัยว่าคงจะไปค้างบ้านเพื่อนคนใดคนหนึ่งนั่นแหละ ฉันก็เลยรีบแต่งตัวสวมชุดนักศึกษาเสื้อรัดรูปและกระโปรงพีชยาวเลยเข่าผมสีดำก็มัดรวบเป็นมวยไว้กลางศีรษะ สวมนาฬิกาข้อมือดูแลเวลาที่ใกล้จะเข้าคลาสเรียนในอีกครึ่งชั่วโมงข้างหน้า แค่หวังว่าจะไปทันก็แล้วกันเพราะเมื่อคืนดันนอนดึกเนื่องจากเป็นห่วงคิงมาก รีบออกจากคอนโดเรียกรถแท็กซี่ให้ขับมาส่งที่มหาลัยได้ทันท่วงที
“เฮ้อ นึกว่าจะไม่ทัน”
“อาจารย์ยกเลิกคลาส”
“อ้าว ทำไมอะฟินน์”
“มีประชุมเรื่องงานประจำปีมหาลัย”
“คณะเราตกลงทำอะไร?” ฉันทิ้งตัวนั่งโต๊ะหินอ่อน ให้รีบตาลีตาเหลือกมาสุดท้ายก็ยกคลาสเนี่ยนะ ฉันถอนหายใจมองฟินน์ที่ดันแก้วน้ำหวานสีเขียวให้ฉันซึ่งตัวเองซื้อมายังไม่ได้กิน
“น่าจะจัดซุ้มเครื่องดื่มเพื่อสุขภาพกับพวกแพนเค้กมั้ง ไอเดียดีเลยความเห็นจากที่ประชุมนะ”
“ยัยเกี๊ยวล่ะ”
“อย่าไปพูดถึงเลย ฉันจะยึดตำแหน่งดาวคืนให้คนอื่นละ” เกี๊ยวมันก็ไม่ได้อยากเป็นไงแต่ดันถูกเลือกอะ ต้องเห็นใจเพื่อนหน่อยว่าเกี๊ยวมันชอบเที่ยวเล่นไปเรื่อย เรื่องงานคณะบอกเลยอย่าได้บังคับและขนาดเข้าเรียนยังขี้เกียจ ดูอย่างวันนี้นะยังโผล่หัวมาช้าเลยนับประสาอะไรกับทำงานคณะ เหอะ “ถึงวันงานช่วยด้วยนะ”
“ช่วยอยู่แล้วไม่ต้องห่วง”
“แล้วไอ้โดมได้มารังควานอีกหรือเปล่า?”
“คงไม่นะ โดนคิงขู่ไปขนาดนั้น” ก็ไม่แน่หรอกไอ้โดมมันเหี้ยจะตายไป ขนาดโดนคิงขู่ไปมันก็ยังกล้าที่จะเสนอหน้าด่าน้องฉันอีกนะ ที่บอกฟินน์ไปแบบนั้นก็แค่อยากให้เพื่อนสบายใจไง ตอนนั้นฟินน์เกือบจะมาหาฉันแล้วถ้าไม่บอกว่าคิงมาพอดี ฟินน์น่ะพร้อมบวกเสมอถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับฉันและเกี๊ยว เป็นเพื่อนที่ดีต่อใจฉันที่สุดฉันรักเพื่อนทั้งสองคนมาก!
“มีอะไรก็โทรมา จะรีบไปหา”
“ขอบคุณค่ะคุณเพื่อน” ฉันฉีกยิ้มกว้างให้ฟินน์พลางยกมือไหว้แบบนอบน้อมจนฟินน์ส่ายหน้าไปมา ก่อนที่สายตาของฉันจะเห็นร่างสูงที่กำลังเดินเข้าคณะ คิดอะไรขึ้นมาได้ฉันก็รีบลุกขึ้น
“จะไปไหน?”
“เดี๋ยวมา” บอกฟินน์ฉันก็รีบกึ่งวิ่งกึ่งเดินเข้าไปในตัวอาคารเห็นแผ่นหลังกว้างแต่ไกล รีบใส่ตีนหมาวิ่งไปดักหน้าร่างสูงใหญ่ที่สูงเท่ากับพี่สอง “พี่ซันคะ”
“ครับ?” พี่ซันเพื่อนพี่สองหล่อแบดบอยมากๆ ต่างจากพี่สองลิบลับ ไม่ได้หมายถึงความหล่อนะเพราะหล่อเหมือนกัน แต่นิสัยต่างกันโดยสิ้นเชิง “น้องเคลียร์ เพื่อนฟินน์เดือนคณะของเรา”
“พี่ซันรู้จักเคลียร์ด้วยเหรอคะ”
“รู้จักสิครับ ก็ข่าวที่หนูไปตบน้องจีจี้ที่คณะอักษรฯ เลื่องลือขนาดนั้น” โอ้โห ฉันแบบว่าพอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมผู้หญิงถึงได้ติดพี่ซันกันนัก ก็ดูคำพูดคำจาเขาดิ เรียกฉันแทนว่าหนูอะทุกคน! “ว่าแต่หนูมีอะไรครับ?”
“คะ คือว่า...” เดี๋ยวนะเคลียร์จะมาใจสั่นกับคำพูดพี่ซันไม่ได้นะ แกกำลังจะจีบเพื่อนเขานะเว้ย! ดึงสติเดี๋ยวนี้ ดึงมาให้ได้ไม่งั้นหยิกกีตัวเองนะ “พี่สองน่ะค่ะเพื่อนพี่ซัน”
“ไอ้สองเหรอครับ”
“พี่สองมีเรียนไหมคะวันนี้ พอดีเคลียร์จะเอาของคืนให้พี่สอง เมื่อวานเคลียร์เผลอหยิบติดมือมา” ไม่ได้บอกเขาหรอกกว่าไปเจอกันได้ยังไง พี่ซันได้ฟังก็ขมวดคิ้วพลางยกยิ้มมุมปาก
“มีครับ น่าจะใกล้มาแล้ว มันมีเรียนวาดรูปตอนสิบโมง อีกสิบนาที” พี่ซันบอกพลางก้มหน้าดูเวลาตรงข้อมือซ้าย นาฬิการาคาแพงหูฉีกเลยนะเนี่ย “หนูชอบไอ้สองเพื่อนพี่หรือเปล่าครับ?”
“คือว่า...”
“ไม่ต้องบอกพี่ก็ได้ครับ แต่หนูมาได้จังหวะพอดี” ฉันเลิกคิ้วพลางสับสนกับคำพูดของพี่ซัน “มันกำลังอกหักน่ะครับ ถ้ามีสาวสวยที่ฮอตอย่างหนูไปดามใจ เพื่อนพี่คงหายเป๋สักที”
ใช่ ฉันสวย ฉันฮอตและเซ็กซี่มากๆ แต่ยกเว้นแค่พี่สองจำหน้าฉันไม่ได้เนี่ยล่ะ ที่สำคัญผู้ชายโลกส่วนตัวสูงอย่างเขาฉันจะเอาอะไรไปสู้ล่ะ หรือจะเอาตัวเข้าแลก? คิดลามกตลอดอยากจะบ้าตายจริงเชียว พี่ซันรู้ดีปะว่าเพื่อนตัวเองเป็นคนยังไงยังจะมาบอกให้ฉันดามใจเขาอีก ขอให้เขาเปิดใจให้ฉันก่อนและจะยื่นข้อเสนอดีๆ ไปให้ ทำให้ลืมแฟนเก่าได้เลยเอาดิ พี่สองยอมไหมล่ะก็... ไม่รู้เหมือนกัน เฮ้อ
“พี่ไปก่อนนะครับ”
“ขอบคุณนะคะพี่ซัน”
“ไม่ติดว่าหนูชอบไอ้สอง พี่จีบหนูแล้วนะ” พี่ซันโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้จนฉันเบิกตากว้างพลางลอบกลืนน้ำลาย คนบ้าอะไรจะหล่อและร้อนแรงเวรี่ฮอตขนาดนี้! เอาจริงฉันพลาดที่ไปคบกับไอ้โดม มันมั่นโหนกมั่นหน้าจัดว่าตัวเองฮอต เอาเข้าจริงฉันว่าพี่ซันเนี่ยเจ้าพ่อตัวฮอตในมหาลัยเลยมั้ง แล้วคืออะไรคะ! หนูทุกคำ คนฟังระทวยเอานะ “เจอกันครับ”
“ค่ะ...” เขาขยิบตาให้ฉันพลางหมุนตัวเดินตรงเข้าไปในตัวอาคาร ส่วนฉันก็ยกมือทาบทับแก้มตัวเอง เอิ่ม เมื่อกี้เหมือนฝันเลยปะมีผู้ชายที่หล่อมากๆ มาพูดหนูอย่างนั้นหนูอย่างนี้ใส่ ไม่ติดว่าพี่ซันเจ้าชู้นะฉันคงหลวมตัวไปแล้ว แต่บังเอิญฉันล่ะไม่ชอบผู้ชายประเภทนี้สักเท่าไหร่ ยกเว้นพี่ซันแล้วกันเพราะอย่างน้อยเขาก็ไม่ได้ทำเจ้าชู้ใส่ฉันมากขนาดนั้น
ฉันพาตัวเองออกจากคณะจังหวะนั้นเห็นรถมอเตอร์ไซค์ของพี่สองขับผ่านไปพอดี ฉันก็รีบเลยสิเดี๋ยวเอาของไปคืนเขาไม่ทันรีบหยิบกระเป๋าผ้าสะพายข้างโดยที่ฟินน์ก็ทำหน้างงๆ ว่าฉันวิ่งไปวิ่งมาทำไม รีบสาวเท้ามาถึงคณะศิลปกรรมศาสตร์ มองพี่สองที่ลงจากรถที่จอดไว้สำหรับที่จอดมอเตอร์ไซค์ เขาก็หยิบกระดานรองวาดภาพมาถือไว้พร้อมสะพายกระเป๋าเป้กำลังจะเดินเข้าในคณะ
“พี่สอง!” ตะโกนเสียงดังลั่นจนนักศึกษาหลายคนมองฉันเป็นตาเดียวกัน ไม่เว้นแม้แต่ร่างสูงที่ขมวดคิ้วมองฉันที่มายหยุดตรงหน้าเขาเรียบร้อยแล้ว
“เธอ เคลียร์” จำชื่อฉันได้ด้วยแหะ “มีอะไร?”
“เมื่อวานน่ะค่ะ เคลียร์น่าจะหยิบของพี่สองมา” ฉันล้วงกระเป๋าหยิบกล่องเหล็กใส่ดินสอส่งให้เขาที่รับไปถือไว้พลางทำหน้าโล่งอก คงจะคิดว่ามันหายไปสินะ “เคลียร์พลาดเองค่ะที่ไม่รอบคอบ”
“ไม่เป็นไร”
“เดี๋ยวค่ะ” ได้รับของไปแล้วก็จะเดินหนีฉันเลยเหรอเนี่ย! คนบ้าเอ๋ย เพราะแบบนี้ไงแฟนถึงได้ทิ้งอะ “พี่สองว่างไหมคะวันนี้”
“ไม่ว่าง” ปฏิเสธแบบไม่คิดไตร่ตรองสักนิดเลยเหรอ “เธอต้องการอะไร”
“อยากชวนไปกินชานม” หลุดปากไปจนได้สินะเคลียร์ คิดว่าคนโลกส่วนตัวสูงอย่างเขาจะยอมมาด้วยไหมล่ะ “เลิกเรียนไปกันไหมคะ”
“พี่ไม่ชอบเดินห้าง”
“งั้นก็ร้านหน้ามหาลัย”
“พี่ไม่ชอบกินชานม”
“งั้นก็กินอย่างอื่น”
“พี่อยากวาดรูปที่ห้อง... เงียบๆ คนเดียว” เน้นคำว่าคนเดียว แบบมีมารยาทว่า ‘อย่าเสือกมายุ่งกับชีวิตเขา’ คำตอบของพี่สองทำให้ฉันลอบกลืนน้ำลายพลางนึกในใจ ‘ไม่ติดว่าเป็นพี่ที่ไอ้โดมนับถือ ป่านนี้ไม่ลดตัวมายุ่งด้วยหรอกเว้ย!’ ทำได้เพียงฉีกยิ้มกว้างแทนการด่าเขาเสียๆ หายๆ
ครั้งแรก... กัดฟันไว้เคลียร์ ครั้งแรกที่โดนผู้ปฏิเสธ อยากจะพ่นไฟออกจากปากซะจริง!
“เปิดหูเปิดตาบ้าง จะได้ลืมเรื่องที่ควรลืมไงคะ” ไม่บอกตรงๆ ว่าให้เขาลืมแฟนเก่าไง หากแต่ว่าคำพูดของฉันทำให้พี่สองหันมามองพลางส่งสายตาเรียบนิ่งมาให้ “พี่สองไม่อยากไปเหรอคะ?”
“พี่ชอบอยู่คนเดียว” เออ! รู้แล้วว่าโลกส่วนตัวสูง ไม่ต้องย้ำมาจะได้ไหมวะ ฉันกำลังช่วยเขาอยู่นะไม่เข้าใจบ้างหรือไง
“เคลียร์คุยกับพี่สองผ่านไดเรกได้ไหม” พี่สองทำหน้าไม่เข้าใจฉันก็เลยหยิบมือถือตัวเองขึ้นมาเปิดไอจีของตัวเองให้เขาดูและกดเข้าไปที่ไอจีของเขา “เคลียร์ติดตามพี่สองอยู่ ขอส่งข้อความคุย...”
“พี่ไม่ค่อยตอบใคร ไม่มีเวลาอ่านด้วย” ฉันกัดฟันตัวเองแทบแตกแล้ว ทำไมเขาถึงได้ปฏิเสธสาวสวยอย่างฉันด้วยวะเนี่ย! ต้องเดินหน้าต่อไปนะ หันหลังกลับไม่ได้แล้วด้วยนะเคลียร์ “พี่ต้องไปเรียนแล้ว”
“ค่ะ”
พูดจบร่างสูงก็เดินตรงเข้าคณะไป ส่วนฉันก็กำมือถือตัวเองแน่นพลางกรีดร้องออกมาแบบไม่มีเสียงนะ กรีดร้องไม่ใช่อะไรโมโหเขาต่างหาก ยั่วโมโหคนเก่งขนาดนี้ได้ไงก่อน! ถึงว่าแฟนเก่าถึงไม่ทนอะ ขนาดฉันเปิดทางให้ขนาดนี้ มาเชิญชวนขนาดนี้ยังไม่คิดจะสนใจกันเลย เหอะ ฉันไม่ยอมหรอกนะยังไงก็ต้องยื่นข้อเสนอให้พี่สองมาคบกับฉันเล่นๆ ให้ได้
*----------------------------------------------*
- Writer
