Marimar Oquendo's Point Of View
Tulaley si atey.
Alas ocho na ng umaga pero heto pa rin ako't nakaupo sa sahig habang nakasandal sa kama. Sa harap ko ay ang whole body na salamin.
Inabot na ako ng umaga, pero hindi pa rin ako nakatulog. Sobrang sakit na ng ulo ko at konti na lang ay mababaliw na ako—joke lang, hehe.
Malalim na napabuntong hininga ako bago niyakap ang mga binti ko. Ang bigat ng katawan ko, mahapdi rin ang mga mata ko. Hindi ko pa nga nap-proseso sa utak ko ang mga nangyari at nasaksihan ko kaninang umaga.
Hindi ko rin alam kung kakayanin ko bang makaharap si Maxim at Owen kung sakaling makita ko sila paglabas ko ng kwarto. Baka bigla akong himatayin sa kaba!
Wala naman akong makakausap... wala akong malapit na kaibigan na pwede kong pag-kwentuhan ng mga saloobin
