พันธะรัก พันธนาการร้าย

4 เอาผัวเพื่อน

“นอนกับฉันจนกว่าฉันจะเบื่อเธอ” เขาพูดด้วยสีหน้าท่าทางที่พึงพอใจ

ส่วนฉันนึกขยะแขยงผู้ชายคนนี้เต็มทน ทำไมถึงได้เป็นคนน่ารังเกียจขนาดนี้ ฉันผลักอกแกร่งเพื่อออกห่างคนตัวสูงที่ยังไม่ได้ใส่เสื้อ “พี่จะบ้าไปแล้วเหรอ เรื่องนี้ไม่ควรเกิดขึ้นอีก เราทั้งคู่ควรหยุดเรื่องทุเรศนี้ หยุดทำเรื่องที่จะทำให้มิ้มเสียใจได้แล้ว แค่ครั้งเดียวเบลล์ก็รังเกียจ”

“อย่าพูด อย่ามองพี่ด้วยสายตาแบบนั้น เพราะเมื่อคืนเบลล์ครางดังยิ่งกว่าอะไร หรือจะบอกว่าเมาเหรอ หึ ใครจะเชื่อว่าแค่เมา” เขาดึงฉันกลับเข้าสู่อ้อมกอดอีกครั้ง รอบนี้เขาโน้มใบหน้ามาแนบแก้ม ปลายจมูกถูไถที่แก้มฉัน

“หยุดพูดเบลล์ไม่ได้อยากฟัง” ยกมือปิดหูทั้งสองข้างไว้ กัดริมฝีปากตัวเองเพื่อห้ามความรู้สึกไม่ให้ร้องไห้ แต่น้ำตาก็ยังไหล ฉันมันเลว ฉันทรยศเพื่อน ทั้งที่เป็นเพื่อนที่แสนดีเพื่อนที่คอยช่วยเหลือ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรมิ้มคอยช่วยทุกอย่าง แต่ฉันมาทำแบบนี้

ฉันเอาผัวเพื่อน ฉันกลายเป็นคนชั่ว เป็นผู้หญิงทุเรศ ใครบ้างจะเห็นใจ ไม่หรอก ไม่มีใครเห็นใจเห็นค่าคนที่แย่งของคนอื่น

“เฮ้อ ดูเป็นนางเอกจัง ทั้งที่เราก็เลวด้วยกันทั้งคู่ ตอนทำก็ช่วยกันร้อง ตอนนี้จะมาเสียใจทำไมครับ” เมื่อพูดจบพี่กองทัพแสยะยิ้ม รอยยิ้มเหยียดหยัน เขาขยับห่างจากฉัน ปล่อยให้ฉันยืนร้องไห้ เขาตัดสินว่าฉันเลวจากเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ฉันไม่ได้อยากให้มันเกิด ฉันไม่น่าเมาเลย

ใช่แล้ว ที่เกิดขึ้นไปแล้วก้ช่างมัน ขอแค่ไม่ปล่อยให้เกิดขึ้นอีกก็พอ คิดได้ดังนั้นฉันก็เดินมาหยิบเสื้อผ้าที่หล่นตามพื้นขึ้นมาใส่พร้อมกับบอกพี่กองทัพด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เบลล์จะไม่พูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น เบลล์ขอให้ทุกอย่างมันจบตรงนี้ เรามาลืมเรื่องพวกนี้กันนะคะ”

“หึหึ” เสียงหัวเราะของพี่กองทัพดัง “อยากเป็นนางเอกหนังโป๊ก็ลองดู”

เขายกยิ้มด้วยใบหน้าสะใจ มือชูโทรศัพท์ที่กำลังแสดงภาพเคลื่อนไหว เมื่อมองชัด ๆ จึงได้เห็นว่าในคลิปมีฉันและเขากำลังร่วมรักกัน

โคตรเลว

ผู้ชายคนนี้สารเลวที่สุด ทำไมทำแบบนี้กับฉัน

“พี่ต้องการอะไรคะพี่กองทัพ ในเมื่อพี่เป็นผัวของเพื่อนหนูและหนูเป็นเพื่อนของเมียพี่ พี่ทำแบบนี้ทำไม”

“แต่ตอนนี้หนูเป็นเมียพี่ ถ้าไม่อยากให้มิ้มรู้ก็ยอมทำตามที่พี่บอกซะ” ผู้ชายอย่างพี่กองทัพไม่น่าพูดคำเหล่านี้ออกมาด้วยซ้ำ เลวทรามต่ำช้าที่สุด มิ้มคบกับผู้ชายคนนี้ได้ยังไงนานขนาดนี้ มิ้มไม่รู้เลยเหรอว่าเขาเลว

“นานเท่าไหร่คะ” แล้วฉันก็ยอมเพราะกลัวจะกลายเป็นนางเอกหนังผู้ใหญ่และกลัวมากที่สุดคือกลัวมิ้มรู้แล้วมิ้มจะเสียใจ กลัวมิ้มจะผิดหวังในตัวฉัน

พี่กองทัพยิ้มร้าย ๆ อีกครั้งแล้วรั้งข้อมือฉันให้ล้มตัวลงไปนอนที่ฟูก เขาคร่อมฉันอย่างรวดเร็ว โน้มใบหน้าวางที่ซอกคอสูดดมเบา ๆ ชวนขนลุก “จนกว่าพี่จะเบื่อร่างกายสวย ๆ นี้ไง แต่คงนานหน่อยนะเพราะพี่รู้สึกติดใจ”

“...” ฉันกำลังเจอกับเรื่องอะไรอยู่แล้วที่ตัดสินใจแบบนี้ถูกหรือผิดกันแน่

“ขอลองตอนไม่เมาหน่อยนะ อยากรู้ว่าจะอร่อยเหมือนตอนเมาไหม” เขาพูดพลางถอดเสื้อฉันออกทีละนิด ฉันนอนนิ่งปล่อยให้เขาทำตามใจ ในเมื่อขัดไม่ได้ก็นอนร้องไห้เงียบ ๆ

มือใหญ่บีบคลึงสองเต้าที่ไม่มีใครเคยได้เชยชม คนรักของเพื่อนบีบสองเต้าฉันเข้าหากัน ริมฝีปากครอบที่หัวจุกใบลิ้นกระดกขึ้นลงหยอกเย้ายอดอก อารมณ์กำลังครอบงำ ร่างกายกำลังต้องการการปรนเปรอและคนรักของเพื่อนกำลังเล้าโลมให้ฉันมีอารมณ์เรื่องอย่างว่าเป็นอย่างมาก...

“ต่อไปย้ายมาอยู่ที่นี่นะ” เขาจัดแจงใส่กางเกงหลังจากกิจกรรมบนเตียงเสร็จสิ้น เรื่องที่เขาสั่ง ไม่คิดจะถามความเห็นส่วนตัวของฉันสักคำ

“เบลล์มาไม่ได้หรอกค่ะ” ปฏิเสธตรง ๆ

“ตามใจอยากให้เพื่อนรู้ อยากเป็นนางเอกหนังโป๊ก็แล้วแต่” พี่กองทัพกำลังขู่ด้วยใบหน้าที่ไม่ไร้ความรู้สึกผิด

“ไหนมิ้มบอกพี่จะไปเมืองนอกพร้อมมิ้ม ทำไมถึงอยู่ที่นี่ได้” มิ้มเล่าให้ฟังว่าพี่กองทัพจะเดินทางไปกับเธอแล้วทำไมเขามาอยู่ที่นี่กับฉัน

“เรื่องของพี่กับมิ้ม พี่คิดว่าเบลล์ไม่ควรยุ่ง มันไม่ใช่เรื่องเบลล์” จะบอกว่าอย่าเสือกอะไรแบบนั้นใช่ไหม

“ต่อไปเบลล์จะไม่ถามค่ะ” จะว่าน้อยใจไหมก็ไม่เชิง แต่เสียใจมากกว่าที่เรื่องทุกอย่างมันเป็นแบบนี้

“เอาเป็นว่าย้ายมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่วันนี้นะ” ฉันพยักหน้ารับรู้ เขาจึงเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า เปิดตู้หยิบเสื้อยืดแบรนด์หนึ่งมาสวมใส่ “เดี๋ยวพี่จะไปข้างนอก เบลล์ออกไปแล้วก็หยิบคีย์การ์ดไปด้วย”

ฉันพยักหน้าอีกครั้งและด่าตัวเองในใจซ้ำ ๆ

‘สารเลวเป็นชู้กับคนรักของเพื่อน!’

ทั้งสองยังไม่แต่งงานกัน แต่ความสัมพันธ์ไม่ต่างกับสามีภรรยา

พี่กองทัพเดินเข้ามาประชิดตัว แขนโอบเอวฉันไว้ ใบหน้าแนบแก้ม สูดดมหนึ่งที “อย่าทำหน้าเศร้าพี่ไม่ชอบ คิดง่าย ๆ ว่าเราแค่สนุกกันไม่นานก็จบ”

“เบลล์ไม่ได้เห็นแก่ได้แบบพี่”

“แต่ตอนนี้เบลล์กำลังเป็น จะหนีก็ได้นะพี่ไม่ว่า เอาไงดีครับ” เขายกยิ้มมุมปากเปรียบดังผู้ชนะ อืม เขาชนะแล้ว

“เบลล์ไม่ยอมให้มิ้มรู้เรื่องนี้เด็ดขาดค่ะ” กัดฟันพูดอย่างคับแค้นใจ ไม่มีทางที่มิ้มจะรู้เรื่องนี้ ฉันต้องจบมันให้เร็วที่สุด ต้องทำให้เขาเบื่อเร็ว ๆ ทุกอย่างจะได้จบแล้วจากนั้นฉันก็คงหายไปเงียบ ๆ ใครจะกล้าสู้หน้าเพื่อนจริงไหม

“งั้นพี่กลับมาคงได้เจอเบลล์” พี่กองทัพยิ้มอย่างพอใจแล้วเดินออกจากห้อง ปล่อยฉันให้รับมือและทำใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมด

ฉันสงสัยนะว่าเรื่องพวกนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง เริ่มจากตรงไหน ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้ฉันจำอะไรไม่ได้สักอย่าง คิดให้ตายก็คิดไม่ออก สาบานเลยว่าฉันจะไม่แตะต้องมันอีกตลอดชีวิต

ครืด ครืด (สายเข้า: มิ้ม)

ฉันตั้งสติสักพักก่อนจะรับสายเพื่อนรักที่คนรักของเธอเพิ่งจะเดินออกไปจากห้องเมื่อครู่ “แกถึงหรือยัง ขอโทษนะฉันตื่นไม่ทัน ไม่ได้โกรธกันใช่ไหมมิ้ม”

(เบลล์แกอยู่ไหน ถึงบ้านปลอดภัยไหม ฉันห่วงแกมากรู้ปะ) น้ำเสียงมิ้มดูเป็นกังวล

“ฉันอยู่บ้าน ไม่รู้เหมือนกันว่ามาถึงบ้านได้ไง ตื่นมาฉันก็นอนอยู่บ้านแล้ว ขอโทษนะที่ไม่ได้ไปส่ง ฉันเป็นเพื่อนที่แย่มากจริง ๆ ฉันคิดถึงแกนะมิ้ม อยู่ทางโน้นดูแลตัวเองดี ๆ ด้วย ฉันรักแก เป็นห่วงแกนะ” ยิ่งนึกถึงความเลวที่เพิ่งจะทำไปน้ำตาก็ไหลออกมา ฉันละอายใจ ละอายใจเกินกว่าจะหน้าด้านเป็นเพื่อนของมิ้มต่อ

(แกจะดึงดราม่าให้ฉันร้องไห้ตามแกใช่ไหมเบลล์ อย่าดราม่าเดี๋ยวฉันก็กลับไปหาแกแล้ว แกน่ะต้องเป็นเพื่อนเจ้าสาวของฉัน ฉันรักแกนะแล้วจะรีบกลับไปกอด แค่นี้ก่อนนะแก รู้ว่าแกถึงบ้านอย่างปลอดภัยฉันก็หายห่วงแล้ว)

“อืม ดูแลตัวเองด้วย ฉันรักและเป็นห่วงแกมาก”

(จ้า แกก็เช่นกันนะ)

มิ้มกดวางสาย ตัวฉันทรุดนั่งกับพื้นแล้วร้องไห้อย่างคนสิ้นหวัง เมื่อร้องจนเหนื่อยฉันจึงเดินเปลือยเข้ามาในห้องน้ำเปิดน้ำใส่อ่างแล้วลงไปนอนแช่ ขนาดห้องน้ำยังใหญ่กว่าห้องนอนฉัน ถ้าไม่ใช่เพราะพี่กองทัพ ชาตินี้ทั้งชาติฉันคงไม่มีปัญญาได้มาอยู่ที่แบบนี้

‘ขอโทษนะมิ้ม ฉันปิดเรื่องนี้เพราะไม่อยากให้แกเสียใจ เพราะฉันรู้ว่าแกรักเขามาก’ ฉันหลับตาและเอ่ยขอโทษในใจ พี่กองทัพสำหรับมิ้มคือเทพบุตร มิ้มเล่าถึงพี่กองทัพเสมอว่าดีแสนดี ให้พูดออกไปยังไงมิ้มก็คงไม่เชื่อฉันและคงจะเกลียดฉันมากด้วย