“ที่คุณพูดแบบนี้ คุณต้องการร่างกายฉันหรืออะไรคะ” เบลล์เงียบไปนานจึงเอ่ยประโยคนี้ออกมา แล้วผมควรตอบว่าอะไรดีล่ะ ให้บอกว่ารัก เบลล์จะเชื่อเหรอเพราะเมื่อไม่กี่วันก่อนผมยังยืนกรานอยู่เลยว่าไม่รักเธอ ไม่มีวันจะแต่งกับเธอ
“เบลล์รักผู้ชายโคตรเลวคนนี้บ้างไหม” ผมเลือกที่จะเอ่ยประโยคถามแทนประโยคคำตอบ เพราะว่าผมมันผู้ชายขี้ขลาดฉลาดแต่เรื่องเลว ๆ เรื่องดี ๆ ไม่กล้าทำ ผู้ชายเลว ๆ แบบผมไม่กล้าที่จะพูดว่ารักกับคนในอ้อมกอดเพราะเธอดีเกินไปและลึก ๆ ในใจของผมมันรู้สึกผิดรู้สึกละอายใจกับเบลล์และลูกในท้องที่ไม่มีโอกาสได้ลืมตาดูโลกเพราะความเห็นแก่ตัวของผม
“ฉันรักคุณได้ด้วยเหรอ คุณเคยบอกห้ามรักไม่ใช่หรือไง”
“แล้วรักบ้างไหมล่ะ” ผมจับร่างบางพลิกนอนหงายและยกตัวเองขึ้นไปคร่อมบนตัวเบลล์ จ้องมองใบหน้าหวาน มองลึกเข้าไปในแววตาของเธอ ผมอยากจะรู้ว่าเธอโกหกหรือพูดความจริง ก็เธอเคยบอกว่ารักผม วันนั้นไงวันที่เรานอนหลับอยู
