ละเลงสวาท

EP 1: ละเลงสวาท   ไม่ใช่แค่วันแรกที่หล่อนเห็นปฐพีนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างบ้านด้วยความเหม่อลอยแบบนี้ แต่มันเกิดขึ้นทุกวัน เกิดขึ้นทุกนาที นับตั้งแต่แสงดาวพี่สาวของหล่อนหนีตามชู้รักคนใหม่ไป ความโลเลหลายใจร่านรักของภรรยาไม่สามารถลดทอนความรักที่ปฐพีมีให้กับแสงดาวได้เลยหรือไง หล่อนทน... ทนเห็นสภาพย่ำแย่ของผู้ชายที่ตัวเองแอบรักแบบนี้ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว สกาวเดือนเดินไปหยุดตรงโต๊ะเตี้ยเบื้องหน้าของปฐพีผู้เป็นพี่เขย “เมื่อไหร่พี่ดินจะเลือกเมาหัวราน้ำแบบนี้สักทีล่ะ พี่ดาวเค้าไม่รักพี่ก็ไม่เห็นต้องไปแคร์เลยนี่” เจ้าของชื่อเงยดวงหน้าที่แดงก่ำขึ้นจับจ้องร่างเล็กในชุดทำงานกระโปรงเหนือเข่า โชว์ต้นขาอ่อนขึ้นมาเล็กน้อยของน้องเมียด้วยสายตาไร้ความรู้สึก “อย่ามาวุ่นวายกับพี่” “จะไม่ให้ฉันยุ่งกับพี่ดินได้ยังไง ในเมื่อพี่ดินก็เป็นเหมือนญาติของฉันคนหนึ่ง” หญิงสาวท้าวสะเอว และถลึงตาใส่คู่สนทนา ปฐพีแค่นยิ้ม วางแก้วเหล้า และลุกขึ้นเดินมาหยุดตรงหน้าหล่อน กลิ่นเหล้าคละคลุ้งจนสกาวเดือนต้องเบ้หน้าหนี อยากจะอาเจียนขึ้นมาอย่างเฉียบพลัน “เราไม่ใช่ญาติกันจริงๆ สักหน่อย เธอเป็นน้องสาวของเมียพี่ และในเมื่อตอนนี้เมียพี่จากไปแล้ว เราก็แทบจะไม่เกี่ยวข้องอะไรกันอีก” สกาวเดือนน้ำตาซึม กัดปากแน่น “พี่ดินไล่ฉันอย่างนั้นหรือ” “เปล่า พี่ไม่ได้ไล่ แต่แค่ต้องการพื้นที่ส่วนตัว อย่ามาวุ่นวายกับชีวิตส่วนตัวของพี่อีก” เขาเดินผ่านไปด้วยอาการโซเซไปมาเหมือนจะล้ม ในขณะที่สกาวเดือนน้ำตาไหลริน หล่อนกัดปากแน่น และหมุนตัวเดินไปหยุดตรงหน้าของพี่เขยที่ตัวเองเฝ้าบูชา หล่อนแอบรักปฐพีมาก่อนหน้าที่แสงดาวกับเขาจะพบกันเสียอีก แต่ตอนนั้นหล่อนขี้อาย ไม่กล้าแสดงออก แถมยังเป็นแม่สื่อแม่ชักให้กับคนทั้งคู่ได้รักและแต่งงานกันอีก ดูสิว่าหล่อนทำเรื่องบ้าๆ ลงไปแค่ไหน “ฉันก็แค่เป็นห่วงพี่ดิน” “อย่ามาห่วง อย่ามายุ่ง ถ้าทำได้ไสหัวไปให้พ้นจะดีกว่า” คำพูดของปฐพีช่างไร้หัวใจยิ่งนัก และนั่นก็ทำให้สกาวเดือนโมโหจนหน้ามืด “ทำไมหรือพี่ดิน ทำไมสองตาของพี่ถึงไม่มองคนอื่นบ้าง พี่ก็เห็นนี่ว่าพี่ดาวไม่ได้รักพี่เลย พี่ดาวคบชู้มากี่ครั้งแล้ว เอาแค่ที่พี่จับได้ก็สามครั้ง แต่ที่จับไม่ได้อีกล่ะกี่ครั้ง และคราวนี้พี่ดาวก็ทิ้งพี่ดินไปอีก พี่ยังจะโง่จงรักภักดีรอคอยพี่ดาวอีกหรือไง” คนฟังตวัดดวงตาแดงก่ำมองเจ้าของคำพูด “เธอยังเด็ก ไม่มีทางเข้าใจความรักหรอก” “ความรัก...? ฉันว่ามันคือความหลงมากกว่า” สกาวเดือนเถียงทั้งน้ำตา มองเขาอย่างเจ็บปวด ทำไมเขาไม่มองเธอ ทำไมไม่มองเธอบ้าง ทั้งๆ ที่เธอเป็นคนเดียวที่อยู่เคียงข้างเขาเวลาเขาเจ็บปวดจากผู้เป็นภรรยา “หุบปาก!” “ฉันจะพูด ฉันจะพูดทุกอย่างที่คิดนั่นแหละ พี่ดินมันก็แค่ไอ้ขี้แพ้ ปล่อยให้เมียจูงจมูกไม่ต่างจากควาย แล้วนี่พอเมียหนีไปกับชู้ก็ยังคงคร่ำครวญหาไม่ลืมหูลืมตาอีก โอ๊ย...” หญิงสาวยังพูดไม่จบหัวไหล่ทั้งสองข้างก็ถูกตะปบเต็มแรง ด้วยน้ำมือของผู้ชายเถื่อนที่ชื่อปฐพี “ถ้าไม่หุบปาก ฉันสาบานเลยว่าจะทำทุกทางเพื่อหยุดเธอเอง สกาวเดือน!” เขาโกรธจัด และหล่อนก็รู้ซึ้งมันดี แต่หล่อนไม่กลัว หล่อนไม่มีอะไรต้องกลัวอีกแล้ว ในเมื่อไม่ว่าจะทำอะไร ทำยังไง ในสายตาของปฐพีก็ไม่เคยมีหล่อน “จะฆ่าเดือนก็เอาสิ ฆ่าเลย เดือนพร้อมเสมอ” ดวงหน้างามที่เปื้อนคราบน้ำตาเชิดสูงขึ้น มันยิ่งกระตุ้นแรงโทสะของปฐพีให้มากยิ่งขึ้น “ท้าทายฉันใช่ไหม สกาวเดือน” น้ำเสียงเหี้ยมเกรียมกับรอยยิ้มน่ากลัวที่มุมปากกระด้างทำให้สกาวเดือนหัวใจแกว่ง “พี่ดิน... ปล่อยฉันก่อน...” เขาไม่ปล่อย และแสยะยิ้มเลือดเย็น “ถ้าดาวรู้ว่าพี่กับเดือนทำอะไรกันในระหว่างที่เขาหนีตามชู้รักไป ดาวคงจะเจ็บปวดไม่น้อยสินะ” คำพูดและท่าทางของผู้ชายที่กระชากร่างของหล่อนเข้าไปปะทะอกช่างเหี้ยมเกรียม น่ากลัวเหลือเกิน “อย่านะ... พี่ดิน พี่ทำแบบนี้ไม่ได้นะ” เขาทำเพราะต้องการแก้แค้นพี่สาวของหล่อน ในขณะที่หล่อนเป็นแค่เหยื่อในเกมนี้เท่านั้น เหยื่อผู้น่าเวทนา “ฉันจะทำ... จะทำให้พวกเธอพี่น้องกระอักออกมาเป็นเลือด” ปฐพีที่ถูกฤทธิ์แอลกอฮอล์ควบคุมเอาไว้จับร่างบอบบางของสกาวเดือนเหวี่ยงลงกับไปกับพื้นเต็มแรง ไร้ความปรานี หญิงสาวเบ้หน้าด้วยความเจ็บร้าว “อย่านะพี่ดิน... อย่าทำแบบนี้กับฉัน” สกาวเดือนถดถอยหนี เทพบุตรในสายตาของหล่อนกลายเป็นมัจจุราชตัวร้ายไปได้อย่างไม่น่าเชื่อ เขาร้าย และมองหล่อนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความคลั่งแค้น ถ้าเขาทำเพราะรัก... ทำเพราะความรู้สึกปรารถนา หล่อนคงไม่รู้สึกเจ็บปวดทรมานแบบนี้ “อย่า...” “หุบปากซะ และเตรียมตัวรับกรรมแทนพี่สาวจอมร่านของเธอได้แล้ว” คนพูดกระชากเสื้อผ้าออกจากตัว เผยแผ่นอกสีแทนเต็มไปด้วยขนและกล้ามเนื้อเต็มๆ ตา สกาวเดือนเบิกตากว้าง แก้มนวลแดงก่ำ พยายามบอกตัวเองให้เลิกมองแต่ก็ทำไม่ได้ จนถูกมือหนากระชากข้อเท้าให้ถลันเข้าไปหานั่นแหละถึงได้สติ “อย่าค่ะพี่ดิน” แต่ก็คงไม่ทันแล้วเพราะวินาทีต่อมาเสื้อผ้าของหล่อนทั้งเสื้อและกระโปรงขาดวิ่นติดมือหยาบกร้านไปอย่างง่ายดาย หล่อนทำได้แค่เพียงกรีดร้อง และดิ้นเร่าๆ หนีฝ่ามือกระด้างของปฐพีเท่านั้น “อย่าทำแบบนี้... อย่า...” หล่อนร้องคร่ำครวญ วอนขอให้เขาเห็นใจ แต่เพราะความเมาหรือเพราะความแค้นกันแน่ถึงทำให้ปฐพีไม่หยิบยื่นความมีเมตตาให้กับหล่อน เลย เขาผลักให้หล่อนล้มลงนอนอีกครั้ง จากนั้นก็กระชากเสื้อในออกไปอย่างแรง “ว๊าย... อย่า...” เขาไม่สนใจท่าทางขัดขืนเอียงอายของหล่อนเลย  เพราะตอนนี้สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่เต้างามอวบใหญ่เกินตัวของหล่อนเท่านั้น วินาทีต่อมามือสีแทนก็ขยำลงไปเต็มแรง “อ๊า... พี่ดิน อย่า... อ๊า...” และไม่ใช่แค่ขยำเท่านั้น นิ้วกระด้างยังบี้คลึงหัวนมของหล่อนอย่างดุดันอีกด้วย ได้ผลหล่อนตัวลอยเลยทีเดียว สัมผัสที่ไม่เคยได้ลิ้มลองกำลังทิ่มแทงไปทั่วทั้งร่าง “อ๊า... ซี๊ด... พี่ดิน อย่า... อย่าทำแบบนี้เลย ซี๊ด...” ทั้งปฏิเสธทั้งส่งเสียงซี๊ดซ๊าดอย่างสุดควบคุม สะโพกงามที่ตอนนี้มีกางเกงชั้นในสีดำบางจ๋อยเพียงตัวเดียวห่อหุ้มคุมเนินนางอยู่ยกลอยขึ้นสูงอย่างสุดควบคุม “เธอชอบมัน...” เขาคำรามลั่น เสียงลมหายใจขาดช่วงแสนกระเส่า “นมสวยมาก เดือน” และเหมือนว่าปฐพีจะทนแค่คลึงด้วยมือต่อไปไม่ได้อีก เพราะวินาทีถัดมาปากร้อนผ่าวก็จัดการดูดอมหัวนมของหล่อนด้วยความหิวกระหาย มือหนาเลื่อนลงไปกุมเนินนางอูมอวบเอาไว้พร้อมคลึงหนักหน่วงจนมันแทบเละคามือ “อ๊า... พี่ดิน โอ้ว...” หญิงสาวเผลอครางด้วยความเสียวสะท้านทรวง แอ่นโหนกนางขึ้นรับนิ้วแกร่งอย่างเต็มใจ ตอนนี้เหลือยางอายใดๆ อีกแล้วสำหรับสกาวเดือน “พี่ดินขา... ดูดนมเดือน... ดูดแบบนั้น เลียหัวนมด้วยค่ะ...” “ร่านร้อนแบบนี้แหละ ฉันชอบ” ปฐพีจัดให้ตามคำขอ ทั้งดูด ทั้งกัด ทั้งเลีย จนนมใหญ่ของสกาวเดือนเปียกชุ่มไปด้วยคราบน้ำลายทั้งสองข้าง “โอ้ว... พี่ดินขา... ซี๊ด...” หญิงสาวแอ่นอกสะท้านด้วยความเสียว สะโพกสะบัดแกว่งไกวตามการเคลื่อนไหวของนิ้วยาว “ร่องเปียกหมดแล้ว เดือน” นิ้วแกร่งถูไถไปตามร่องเสียวที่หยาดเยิ้มไปด้วยคราบน้ำรักหนักหน่วง “ซี๊ด... พี่ดิน... อย่าหยุดนะคะ” หญิงสาวครางเสียงระรัว ใช้สองมือขยี้ศีรษะของคนที่กำลังดูดกลืนหัวนมของตัวเองอย่างบ้าคลั่งเต็มแรง ความฉ่ำชื้นทะลักออกมาจากร่องเสียวตลอดเวลา หล่อนฝันมาตลอดว่าจะได้เป็นของเขา เป็นของปฐพี