แสงแดดอ่อนแสงลง พระอาทิตย์กำลังจะตกลงไปในทะเล สองคนตระกองกอดกันนั่งอยู่ที่ชายหาดสีขาวละเอียดของหาดไม้ขาว
“พี่มาร์ชคะ”
“จ๋า ว่าไงครับ”
“ถ้าหากว่า มุกไม่สามารถท้องหรือมีลูกให้พี่ได้ พี่จะว่ายังไงคะ”
ธาวินเมื่อได้ฟังคำถามนี้เขาก็อึ้งไปเหมือนกัน มุกเรียงถึงกับใจเสีย แต่สุดท้ายเขาก็ยิ้มออกมา แล้วใช้สองมือบีบแก้มทั้งสองข้างหญิงสาว
“ถ้ามีลูก ลูกอาจจะมาเติมช่องว่างที่เราสองคนมีอยู่ แต่พี่คิดว่าถ้าเกิดเราไม่มีโชค ลูกไม่มาเกิดกับเราก็ไม่เป็นไร พี่ไม่ซีเรียส มีแค่เราสองคนก็ดีที่สุดแล้ว พี่รู้ว่าพี่มีความสุขที่มีมุกอยู่ข้าง ๆ” เขาไม่ได้พูดเอาใจแต่พูดมาจากความรู้สึกจริง ๆ
“แต่ว่า ครอบครัวของพี่ คุณพ่อ คุณแม่ของพี่ละคะ” เธอมีความกังวลอยู่เต็มใบหน้า
“มุกจ๋า เรื่องที่ยังไม่เกิด มุกก็อย่าคิดมากได้ไหม ช่างมันเถอะ ปล่อยเอาไว้ให้เป็นเรื่องของธรรมชาติ สุดแล้วแต่ ถ้าเราเอาแต่คิดแบบนี้ ลูกอาจจะไม่มาเกิด
