เพราะเธอคือความสุขของหัวใจ

ความสุขที่เราเลือกได้

“เฮ้อ... กว่าจะจบเนอะ” คุณกมลแกล้งทำเสียงดังแบบโล่งใจ

ธาวินกับมุกเรียงก้มลงกราบคุณปู่

“คุณพี่คะ” คุณภารดีติงสามีอีกที ก่อนจะหันหน้าไปส่งยิ้มให้กับลูกทั้งสอง

“แม่ขอให้ครองรักครองเรือนด้วยความเข้าใจกันนะลูก รู้จักให้อภัยอีกฝ่าย แม้อีกฝ่ายจะไม่เคยรู้ตัวว่าชอบทำอะไรผิด” เธอตั้งใจว่าประชดสามี

คุณกมลทำหน้าทำตาใหญ่ เริ่มกรุ่น ๆ กับคนพวกนี้แล้ว ได้แต่ท่องในใจ ‘สิบล้าน สิบล้าน สิบล้าน’

“เราสองคนได้คุยกันแล้ว เราจะเป็นเท้าช้างคนละข้างครับ”

“เห่อ ๆ” คุณกมลหัวเราะในคำพูดของลูกชาย

“เอาเหอะ แล้วฉันจะคอยดู รีบส่ง ๆ เข้าหอไปเถอะ ผมง่วง ผมจะได้ไปนอน” เขาไม่รักษาน้ำใจของใครสักคน

ธาวินหันไปจับมือของมุกเรียงบีบเบา ๆ ก่อนทั้งสองจะก้มลงกราบคุณกมลกับคุณภารดี

“มัดหมี่ว่าพวกเราออกไปกันดีกว่าค่ะ บ่าวสาวจะได้อยู่ด้วยกัน” ภูริตาเห็นสมควรแบบนั้น รีบขยิบตาให้เพ็ญเพียร ป้าดา และพี่จิ๋ม ทั้งสามคนพากันต้อนคนแก่ออกไปจากห้อง

“ก็แค่นี้” คุณกมลรีบเดินจ้ำอ้าวกลับไปที่ห้องนอนของตัวเอง

“ไอ้ลูกไม่รักดี” คุณปู่ตะโกนตามหลัง

“อย่าไปใส่ใจคุณพ่อเลยนะคะคุณปู่ ไปพักที่ห้องของคุณปู่นะคะ ไปค่ะหมี่พาไป” เพ็ญเพียรรีบเข้ามาประคองท่านอีกคน

“เดี๋ยวอาบน้ำ แล้วกินยาก่อนนอนนะคะ”

“รู้แล้วน่า ดูสิ วันดี ๆ ดันมีไอ้ตัวปากมากมาพูดทำลายบรรยากาศของความสุขเสียนี่ ทำไมพ่อแกต้องเกิดมาเป็นลูกฉัน ฮึ ยายมัดหมี่ คอยดูนะ ปู่จะเอาคืน เอาให้เข็ดเลย หื้อ...”

“คุณปู่ขาใจเย็น ๆ นะคะ แหม... ทำเป็นไม่รู้จักลูกของตัวเอง ไม่เอาแล้ว คิดถึงเรื่องของมาร์ชกับมุกเรียงดีกว่าค่ะ หนูว่าสองคนนั้น เขาเหมาะสมกันดีนะคะ”

“ใช่ ๆ ปู่ดูหนูมุกไม่ผิดหรอก เห็นไหมตอนที่สองคนนั้นมองตากัน มันหวานเจี๊ยบเลย”

“เห็นค่ะ” ภูริตาดีใจที่ทำให้คุณปู่กลับมาอารมณ์ดีอีกครั้ง

ในห้องนอนของธาวิน เมื่อทุกคนเดินออกไป สองหนุ่มสาวนั่งจ้องตากันอยู่ที่พื้น

“ขอบใจนะที่มุกใจเย็นกับคุณพ่อของพี่” เขาพูดเพื่อให้หญิงสาวรู้สึกสบายใจขึ้น เธอยังคงยิ้มให้กับเขา

“มุกได้ตัดสินใจแต่งงานกับพี่ ก็เหมือนต้องแต่งกับคนในครอบครัวของพี่ด้วย อย่างไรเสียมุกก็ต้องทนค่ะ”

“มุกน่ารักที่สุดเลย” เขาดึงเธอเข้ามากอด หอมไปที่หน้าผากเพื่อรับขวัญหนึ่งครั้ง

“มันเกินจะคาด ดูฉุกละหุกไปหมดเลย พี่เลยไม่ได้จัดเตรียมอะไรไว้ให้มุก ขอบใจอีกครั้งที่ตัดสินใจมาลงเรือลำเดียวกัน”

“ลำนี้จะพาไปที่ไหนคะ” เธอแกล้งถาม

“อือ...” ธาวินทำท่าคิด

“คืนนี้ต้องพาไปเที่ยวสวรรค์ก่อน” พูดจบก็หัวเราะ มุกเรียงออกอาการเขิน หัวใจที่อยู่ภายใต้หน้าอกเต้นแรงแบบไม่นับจังหวะ

‘นี่สินะที่เรียกว่ารัก พออยู่ใกล้คนที่ใช่ หัวใจมันเหมือนเต้นระบำ’

“พี่ช่วยมุกจัดของนะ และเสื้อผ้าต้องเก็บในตู้ พี่จะหาที่แขวนเสื้อผ้าของมุก” เขาดึงเธอขึ้น อย่างไรคืนนี้เธอก็ต้องเป็นของเขา ธาวินอยากให้คืนแรกเป็นคืนแห่งความทรงจำของทั้งสองคน หนุ่มสาวช่วยกันจัดข้าวของของเธอให้อยู่ร่วมกันกับของของเขาได้อย่างลงตัว

“มุก พี่ไปอาบน้ำก่อนนะ” เขาออกอาการเขิน เธอรู้ได้ว่าหน้าของธาวินออกสี

“ค่ะ” มุกเรียงระบายยิ้ม ความสุขที่เธอตามหามาทั้งชีวิตอยู่ตรงหน้าของเธอแล้วตอนนี้ มุกเรียงเดินไปหยิบตุ๊กตาเซรามิกคู่ที่เพื่อนชาวเกาหลีให้มา ตอนที่เธอบอกกับเพื่อนสาวว่าจะแต่งงาน ซออึนก็ให้ตุ๊กตาแมวเหมียวสีชมพูคู่นี้ให้

“อย่าทำมันแตกนะ มันจะเป็นลางไม่ดี”

“ที่เกาหลีเขาถือกันแบบนี้หรือ”

“ของที่ได้มาเป็นคู่ในวันแต่งงาน ต้องให้อยู่เป็นคู่กันตลอดไป”

“ขอบใจนะซออึน มุกจะเก็บเอาไว้อย่างดีเลย”

มุกเรียงนั่งยิ้มมองตุ๊กตาแมวคู่นั้นอย่างมีความสุข ‘ตัวนี้คือพี่มาร์ช ส่วนนี้คือมุกเรียง’ เธอวางมันเอาไว้เป็นคู่ตรงหัวเตียง

ธาวินเปิดประตูห้องน้ำออกมา

“มุกจ๋า เข้าไปอาบน้ำได้แล้วจ้ะ พี่วางแปรงสีฟันของมุกเอาไว้แล้ว และก็ในห้องน้ำมีผ้าเช็ดตัวกับเสื้อคลุมนะ” เขาบอก

“ไปอาบน้ำสิ พี่จะรอมุกอยู่ที่เตียงนะ” สายตาที่มองตามและจ้องกันช่างแสนหวาน

เธอก็เดินสวนเข้าไปข้างใน ชำระร่างกายทุกซอกทุกมุมอย่างบรรจง มุกเรียงยิ้มมองหน้าตัวเองในกระจก

‘ต่อไปมุกจะไม่กลัวอะไรทั้งนั้น เพราะมุกมีพี่’ เธอก้มมองดูแหวนที่สวมอยู่บนนิ้วนางข้างซ้าย ซึ่งเป็นแหวนที่คุณภารดีให้เป็นของขวัญแต่งงาน

คำพูดของคุณแม่

‘แม่ให้หนู แหวนวงนี้เป็นแหวนที่คุณพ่อคุณแม่ของแม่ให้มาอีกที เป็นแหวนแต่งงานของท่านจ้า เพราะหนูคือ คนที่ลูกชายของแม่รัก และได้เลือกแล้ว มุกเหมาะสมที่จะได้รับแหวนวงนี้ไป ลองสวมดูสิลูก แม่ลุ้นนะว่าหนูจะต้องใส่ได้’

“พี่ก็พลอยลุ้นไปด้วย พี่ลองใส่ดูแล้ว นิ้วพี่มันใหญ่กว่าแหวนมากเลยจ้ะ” พี่มัดหมี่นั่งลุ้นอยู่ใกล้ ๆ

คุณภารดียิ้มน้อยยิ้มใหญ่ พอเห็นเธอใส่มันได้พอดีเป๊ะ ถึงกับตบมือเสียงดัง หันไปทำไฮไฟว์กับลูกสาว

“มุกเป็นเนื้อคู่กับมาร์ชจริง ๆ ค่ะแม่” สองแม่ลูกดี๊ด๊าเหมือนเป็นเด็กสาวรุ่น ๆ มุกเรียงถึงกับหัวเราะ

“อยู่กับพวกเรา หนูมุกจะไม่เครียดแน่นอน”

“มุกไม่คิดเลยค่ะว่า คุณแม่กับพี่มัดหมี่จะเป็นคนเฮฮาขนาดนี้”

“จริงหรือ เราสองคนยังคิดเลยว่าจะทำคลิปฮา ๆ เวลาทำกับข้าวลงในยูทูบ” ภูริตาพูด

“ถ้าคุณพ่อไม่เบรกตัวงอเสียก่อน” คุณภารดีเสริมทำหน้าเง้าแบบหมดอารมณ์เมื่อเอ่ยถึงสามี

“อย่าซีเรียสค่ะ มาดูของขวัญที่มัดหมี่เตรียมเอาไว้ให้มุกดีกว่า” พี่สาวหยิบเอากล่องของขวัญที่เตรียมมาออกมายื่นให้ มุกเรียงยกมือไหว้รีบรับ

“แต่น แต๊น...” ภูริตาทำเสียง พร้อมกับเปิด

ข้างในกล่องเป็นชุดนอนแบบเซ็กซี่สุด ๆ สีขาวสะอาด คนเป็นแม่หัวเราะร่า พยายามพยักพเยิดให้มุกเรียงเอาชุดนั้นออกมาดู คนเป็นเจ้าสาวหน้ากลายเป็นสีแดงจนไปถึงใบหูแล้ว เขินอายทั้งคุณแม่และพี่มัดหมี่ แต่สองแม่ลูกกลับมีท่าทางมีความสุขที่สุด