Avşar kızı...
Avşarın en güzel kızı...
Avşarın, dillere destan, akıllara zarar güzeli Zişan...
O güzel ki nice ağaları kapısında kul, nice beyleri önünde pas pas etmiş...
Şimdi o güzel, ayağında üstü renkli taşlarla bezeli sandaleti, sırtından ha düştü ha düşecek gibi duran incecik şalıyla Urfa sokaklarında nereye gittiğini bilmeden, neden gittiğini ise içi yana yana bilerek ilerliyordu.
Avşarın kızını ait olduğu yere, Avşar konağına götür!
Hayalleriyle birlikte mutluluğunu da avuçlarının arasından alarak götüren bu cümleyi anımsadıkça nefesi daralıyor, adım atacak mecali kalmıyor, yüreği sızım sızım sızlıyordu.
Dinlememişti. Ne günah işlemiş, ne hadisizlik etmiş, nasıl bir yanlışı olmuştu ki böyle davranma gereği duymuştu? Avşar kızı ne yapmıştı ki Acemin ağası dinlemeye tenezzül b
