Hazırlıklar neredeyse tamamdı. Zaman ise öyle çabuk geçmişti ki, oturduğu yerde karşısındaki duvarda asılı duran saate bakmakta olan Zişan, ne ara akrebin dördün üzerine geldiğini merak ediyordu.
Tabii merakını gıdıklayan sadece zamanın hızlı akışı değildi. Ağaların neden bu kadar aceleci davrandığını da merak ederdi. Oysa alan almış, veren vermişti. Neydi bu heyecan, niyeydi bu acele? Gözlerini duvar saatinden alarak belki de bir kaç gün içerisinde kınayla süslenecek ellerine dikti. Ne zaman böyle ellerine baksa, annesi İdal hanım birinin onu konuştuğunu söylerdi.
O bunları düşünürken kapı usulca tıklatılıp açılmış, iyi insan lafın tam üstüne gelmişti.
İçeri giren İdal hanım gülümseyerek gelip öylece oturan kızların yanına ilişti. Şükran'a gülümseyerek baktıktan sonra gözleri kendi kız
