ยั่ว

เด็กใจแตก

ธนูหนุ่มใหญ่วัยสี่สิบสองปีหันมองบุตรสาวรวมไปถึงผู้หญิงอีกคนที่เดินเคียงข้างกันมาที่รถ ก็ถึงกับผ่อนลมหายใจออกมาด้วยความหนักใจ

เพราะไม่อยากให้บุตรสาวของตนคบหากับเพื่อนคนนี้เสียเท่าไหร่ กลัวเพื่อนคนนี้จะพาบุตรของตนเสียคน เนื่องจากข้อมูลที่รู้มาคือเพื่อนของบุตรสาวคนนี้นั้นออกจะเป็นวัยรุ่นใจแตกที่พ่อแม่ปล่อยให้อยู่คนเดียว และยังออกเที่ยวสถานบันเทิงเกือบทุกวันด้วยซ้ำ

แม้ตนจะพยายามพูดห้ามหลายต่อหลายครั้งแต่บุตรสาวก็ยังยืนยันที่จะคบและยังคอยแก้ตัวให้เพื่อนคนนี้ทุกครั้งไป ว่าเป็นคนดีไม่ได้เป็นเด็กสาวใจแตกแต่อย่างใด แต่ที่ออกไปเที่ยวเพราะเหงาเท่านั้น ซึ่งธนูก็คร้านจะถกเถียงด้วยเพราะไม่ว่าจะพูดยังไงบุตรสาวของตนก็ไม่ยอมเลิกคบอยู่ดี

ใยไหมเปิดประตูรถเข้าไปนั่งเบาะด้านหลังส่วนผ้าแพรก็นั่งอยู่เบาะด้านหน้าคู่กันกับบิดา ใยไหมจึงไม่รอช้าที่จะกล่าวทักทายบิดาของผ้าแพรออกไปพร้อมทั้งยกมือขึ้นไหว้

“สวัสดีค่ะคุณพ่อ” ธนูไม่ได้หันกลับมารับไหว้หญิงสาวแต่อย่างใด แต่กลับมองใยไหมผ่านกระจกมองหลัง ทำให้สายตาของใยไหมและธนูสบกัน ซึ่งใยไหมก็ไม่มีวันที่จะหลบสายตาคู่นี้อย่างแน่นอนจ้องตอบกลับไปด้วยสายตาที่เต็ไปด้วยความรักที่มีต่อชายหนุ่มอย่างไม่ปิดบัง จนธนูต้องเป็นฝ่ายหลบไปและเอ่ยตอบรับขึ้น

“สวัสดี” เป็นประโยคทักทายที่เรียบเฉยอย่างเสมอต้นเสมอปลายจนใยไหมรู้สึกชินไปเสียแล้ว

“คุณพ่อคะ วันนี้รถของไหมเสีย แพรก็เลยจะให้คุณพ่อช่วยขับไปส่งไหมที่คอนโดด้วยนะคะ แต่ว่าแพรคงไปด้วยไม่ได้เพราะแพรท้องเสีย คุณพ่อช่วยไปส่งแพรที่บ้านก่อนแล้วค่อยวนกลับมาส่งไหมได้ไหมคะ” ผ้าแพรเอ่ยโกหกออกไปโดยไม่ลืมจะไขว้นิ้วมือของตัวเองไว้ด้านหลัง เพื่อเป็นการเปิดโอกาสให้เพื่อนและพ่อของตัวเองได้มีเวลาอยู่ด้วยกัน

“แล้วหนูเป็นอะไรมากหรือเปล่าลูก ไปหาหมอก่อนไหมแล้วค่อยกลับบ้าน” ธนูเอ่ยถามบุตรสาวด้วยความเป็นห่วงจับใจ ยกมือขึ้นมาลูบศีรษะบุตรสาวแผ่วเบาพร้อมทั้งอิงหน้าผากเพื่อวัดไข้ หัวใจของคนเป็นพ่อบีบรัดเข้าหากันเมื่อรู้ว่าลูกไม่สบาย หากเป็นไปได้เขาอยากแบกรับความเจ็บปวด ไม่สบายนั้นเอาไว้แทนเสียเอง

เพราะตอนนี้ทั้งชีวิตของเขาก็เหลือเพียงลูกสาวคนเดียวเท่านั้น ลูกคือตัวแทนของความรักของเขาและภรรยาที่จากโลกนี้ไปตั้งแต่เธอเพิ่งจะสิบขวบเท่านั้น

ความรักของสองพ่อลูกที่แสดงออกมาทำให้ใยไหมอมยิ้มออกมา อีกทั้งยังรู้สึกอิจฉาเพื่อนด้วยซ้ำที่มีพ่อที่น่ารักแบบนี้ มีครอบครัวที่อบอุ่น มีพ่อคอยดูแลผิดกับเธอที่ไม่ค่อยได้รับการดูแลแบบนี้สักเท่าไหร่

“ไม่ค่ะ หนูดีขึ้นมากแล้ว แค่รู้สึกเพลียแล้วอยากกลับไปพักผ่อนแค่นั้นเอง”

“แต่พ่อว่าเราไปส่งเพื่อนหนูก่อนดีกว่าไหม แป๊บเดียวเองจะได้ไม่ต้องขับรถกลับไปกลับมาเสียเวลาเปล่าๆ”

“ไปส่งหนูก่อนดีกว่าค่ะ หนูอยากนอน นะคะคุณพ่อ” เมื่อเห็นท่าทางลังเลของบิดา ผ้าแพรจึงเอ่ยอ้อนออกไปซึ่งแน่นอนว่าถ้าเธอได้ออดออ้อนเมื่อไหร่พ่อของเธอไม่มีวันใจแข็งกับเธอได้แน่ๆ

“ก็ได้”

“ขอบคุณค่ะ” ผ้าแพรหันกลับมาส่งยิ้มยิ้มให้ใยไหม ซึ่งใยไหมยิ้มตอบกลับไปให้ด้วยความดีใจเช่นเดียวกัน อยากจะดึงเพื่อนรักเข้ามากอดขอบคุณเสียจริงที่รู้งานปูทางให้เธอไปหมดเสียทุกอย่าง

ส่วนธนูนั้นแม้จะไม่อยากทำตามคำขอร้องของบุตรสาวสักเท่าไหร่ แต่เมื่อบุตรสาวขอร้องมาก็ย่อมปฏิเสธไม่ได้ จึงจำใจต้องทำตามคำขอนั้น และขับรถออกไปจากมหาวิทยาลัยด้วยใบหน้าเรียบเฉยที่แฝงความไม่พอใจเอาไว้อยู่ในนั้น

ส่วนใยไหมก็นี่งอมยิ้มไปตลอดทาง สายตาจ้องมองกระจกมองหลังที่มีดวงตาของพ่อเพื่อนอยู่ในนั้น หายต่อหลายครั้งที่สายตาของคนทั้งคู่เผลอสบกัน และทุกครั้งก็เป็นธนูที่เมินหน้าหลบไป

พลางคิดในใจว่านี่เหรอที่ลูกสาวของเขาบอกว่าเพื่อนตัวเองนั้นไม่ใช่เด็กใจแตก ไม่ใช่เด็กใจแตกแต่นั่งจ้องตากับเขาไม่ยอมหลบเนี่ยนะ