KABANATA II
MAGING ang mga daliri ko sa paa ay hindi ko magalaw.
Kinakabahan ako? Oo, siguro. Hindi ko alam, hindi ko masabi. Para ngang nakatapak ako sa yelo ngayon—nanlalamig ang mga paa ko, umaakyat sa binti ko, sa tuhod ko, sa hita ko, papunta sa puwitan ko at kung meron kung anong patusok na tila kumakatok sa butas ng puwit ko… lahat ng ito’y nararamdaman ko habang pinagmamasdan ko sa madilim na parte nitong kwarto si Kuya Sam habang himas-himas niya ang tinuturing niyang—alaga.
“Anong ginagawa mo… Kuya Sam?” tanong ko sa kaniya na sa pagitan ng pagka-crack ng boses ko. Hindi ko malakasan, hindi ko mahinaan—kahit na kaming dalawa lamang ang nandito ngayon pakiramdam ko maririnig at maririnig kami ng mga tao na nasa labas lang ng kwartong ‘to.
Paano kung nasa likod lang ng pintuan
