(หัวใจเหมือนถูกบีบ)
ย้อนกลับมายังค่ำคืนนั้น
ฉกานั่งรอนายพรานทัพอยู่นานก็ยังไม่มีทีท่านายพรานจะกลับเรือนสักที ระหว่างนั้นบริเวณรอบเรือน ปรากฏเงาทมิฬของชายหนุ่มฉกรรจ์จำนวนไม่น้อย กำลังนั่งซุ่มเพื่อรอเวลาฤทธิ์ยาม...
จนสาวน้อยแน่ใจยังไงคืนนี้นายพรานคงไม่กลับมาแน่ เธอจึงตัดใจลุกกลับเข้าห้องนอน ทว่าข่มตาเท่าไรก็หลับไม่ลง สาวน้อยจึงตัดสินใจลุกออกมานั่งดูพระจันทร์ตรงนอกชาน ทั้งที่เพิ่งจะกลับเข้าห้องไปได้ไม่นานนี้แท้ๆ
ยิ่งตกดึกบรรยากาศเงียบงันยิ่งทำให้จิตใจของฉกาเงียบเหงา กระบอกตาร้อนผะผ่าว หัวใจราวถูกบีบรัดแน่นจนหายใจไม่ออก แล้วน้ำตาก็ไหลรินลงมาอย่างห้ามไม่อยู่
ป่านนี้นายพรานคงจะสำลักความสุขอยู่กับนังส้มแป้นเลยลืมกลับมานอนกอดฉกาสินะ
ฉกาฟุบหน้าลงบนหมอนอิง ปลดปล่อยน้ำตาแห่งความเสียใจ ทอดถอนอารมณ์โหยหาจนไม่ทันได้ยินเสียงย่องกริบจากชายฉกรรจ์หลายคน ตอนนี้ต่างกระจายกันค้นหาสิ่งของมีค่าอยู่ทั่ว
