ไม่ลืมเลือน

พายุตั้งเค้า…5/4

มุกกันยากับมนต์มีนาคัดเลือกหญิงสาวที่มีบุคลิกเหมาะสมสามคนเพื่อจะนำมาให้ชวัลดนย์พิจารณา หญิงสาวที่เข้ามาเรียนพัฒนาบุคลิกภาพพื้นฐานที่สตูดิโอนี้จะมีโอกาสได้งานทำด้วยเพราะมุกกันยาที่ทำงานในวงการพริตตีมาหลายปีรู้จักกับโมเดลลิงหลายแห่งซึ่งสามารถแนะนำงานให้สาว ๆ ได้ อีกทั้งจะไม่มีการหักเปอร์เซ็นต์จากการแนะนำงานให้นักเรียนเลยเพราะมุกกันยาและมนต์มีนาถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของคอร์สเรียนที่จะส่งเสริมผู้เรียนให้ได้มีโอกาสทำงานตามที่ตนเองสนใจ จึงทำให้มีคนสนใจเข้ามาเรียนในสตูดิโอเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ

สองวันต่อมาขณะที่ชวัลดนย์ทำงานอยู่ในโชว์รูมเลขาหน้าห้องก็เข้ามารายงานว่า

“คุณโชแปงคะ คุณชาลีนเชิญเอเจนซีให้มาพบคุณโชแปงค่ะ”

ผู้บริหารหนุ่มเลิกคิ้วเมื่อได้ฟัง นิ่วหน้าขึ้นแวบหนึ่งสบตากับเลขาสาวที่ยืนกุมมืออยู่ด้วยความสุภาพ เขาไม่รู้ว่าน้องสาวกำลังคิดหรือทำสิ่งใดอยู่แต่ด้วยนิสัยที่ไม่ได้เป็นคนหักหาญน้ำใจใครและไม่คิดจะหักหน้าน้องสาวจึงอนุญาตให้เอเจนซีที่ชญาพัฒน์ส่งมาให้เข้าพบ ตั้งใจว่าจะพูดเรื่องนี้กับน้องสาวทีหลัง

เมื่อเจ้านายอนุญาตเลขาจึงออกไปเชิญเอเจนซีที่รออยู่ให้เข้าพบ ร่างสูงใหญ่ของสาวเพศทางเลือกในชุดกางเกงขาบานสีน้ำเงินเข้มกับเสื้อปาดไหล่ตัวยาวผ้าพริ้วลายทางพร้อมกระเป๋าถือใบโต เสื้อผ้าเครื่องประดับเป็นของแบรนด์เนมตั้งแต่หัวจรดเท้า เดินเข้ามานั่งลงตรงหน้าเจ้าของโชว์รูมหนุ่มก่อนที่จะยื่นนามบัตรของตัวเองส่งให้พร้อมด้วยรอยยิ้มที่กว้างมาก

ชวัลดนย์มองใบหน้าของเอเจนซีที่น้องสาวเป็นคนเชิญให้มาพบ ทักทายตามมารยาทและถามถึงจุดประสงค์ที่เข้าพบอย่างสุภาพ

“สวัสดีครับ ผมชวัลดนย์ ไม่ทราบว่ามาพบผมมีธุระอะไรหรือครับ”

ซอนย่าทำหน้าเอะใจ บอกว่า

“อ้าว...คุณชาลีนไม่ได้บอกคุณพี่ของเธอเหรอคะว่าซอนย่าจะมาคุยงานเรื่องโพรเจกต์ใหม่กับคุณโชแปง...ขออนุญาตเรียกคุณโชแปงนะคะ เราไม่ใช่คนอื่นคนไกลกัน คุณน้องชาลีนคนสวยอาจจะลืมแจ้งคุณพี่ไว้ งั้นซอนย่าขอแนะนำตัวให้คุณโชแปงทราบก่อนแล้วกันนะคะ...”

เอเจนซีสาวประเภทสองที่เริ่มรุกเพื่อคัมแบ็กสู่ในสายอาชีพเดิมจีบปากจีบคอพูดตามจริต สายตายิ่งแพรวพราวเมื่อเห็นว่าผู้ชายตรงหน้าหล่อเหลา ตรงสเป็กน่ากิน

ชวัลดนย์มองหน้าอีกฝ่าย ฟังเงียบ ๆ ไม่เอ่ยขัดอย่างมีมารยาท

“ซอนย่านะคะ เป็นเอเจนซีที่รับงานอิเวนต์ทุกแบบ ซอนย่ามีเด็กในสังกัดทั้งพริตตี นางแบบ ดารา มากมายหลายแครักเตอร์ตามที่คุณโชแปงต้องการ น้องแบบไหนบอกซอนย่ามาได้เลยนะคะ ซอนย่าหาให้ได้แน่นอนค่ะ”

เมื่อซอนย่าพูดจบก็ถึงคราวที่ชวัลดนย์พูดบ้าง ชายหนุ่มลอบระบายลมหายใจเบา ๆ แล้วเอ่ยเสียงเรียบว่า

“ต้องขอโทษด้วยนะครับโพรเจกต์นี้ผมมีคนดูแลอยู่แล้ว”

สีหน้าของเอเจนซีสาวประเภทสองเปลี่ยนไปแวบหนึ่ง เพราะรู้ข้อมูลจากชญาพัฒน์มาแล้วว่าเรื่องนี้มีมุกกันยาเข้ามาเกี่ยวข้องจึงสนใจอยากจะได้งานนี้มากเป็นพิเศษและยังบอกกับชญาพัฒน์และเพชรไพลินว่ารู้จักกับมุกกันยามาก่อน แถมยังใส่สีตีไข่เรื่องเสียหายให้อีกฝ่าย แต่ไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องที่มุกกันยาเคยท้องและแท้งลูก

“นัง...เอ๊ย...น้องกลอยเหรอคะที่เข้ามาทำงานกับคุณโชแปง ซอนย่ารู้จักน้องกลอยดีค่ะ เพราะน้องกลอยก็เคยอยู่ในสังกัดซอนย่ามาก่อนก็รู้ ๆ นิสัยกันดี น้องกลอยเป็นคนเก่งนะคะ เก่งทุกเรื่องให้ทำงานอะไรเธอก็ใช้ร่างกายของเธอทำมันได้อย่างยอดเยี่ยม เธอโชกโชน อุ๊ย...” แสร้งยกมือปิดปาก ก่อนจะพูดต่อ

“เชี่ยวชาญเรื่องการนำเสนอพอสมควรเลยล่ะค่ะ”

ทิ้งระเบิดแล้วก็ยืดคอเหยียดยิ้มหวานหยดเพราะคิดว่าชวัลดนย์ต้องมีเชื่อที่ตนเองพูดออกไปบ้างล่ะ

แต่คนอย่างชวัลดนย์ที่ทำงานกับผู้คนมามากมาย มีประสบการณ์ในการติดต่อเจรจากับคนหลากหลายรูปแบบมาไม่ใช่น้อยย่อมมีความคิดและวิจารณญาณ มุกกันยาเป็นเพื่อนสนิทกับมนต์มีนาที่เขารู้จักมานานพอควรมนต์มีนาเป็นคนดีมีความรับผิดชอบวางตัวดีไม่เคยมีเรื่องเสียหาย ถ้ามุกกันยาจะเป็นคนแบบที่เอเจนซีร่างยักษ์ตรงหน้าพูดมาก็ยากจะเชื่อว่ามนต์มีนาจะคบกับมุกกันยาที่มีนิสัยต่างกันขนาดนั้นได้และดูเหมือนว่าทั้งสองคนจะรู้จักสนิทสนมกันมานานก่อนที่จะรู้จักกับเขาเสียอีก แถมตอนนี้ยังทั้งสองสาวยังลงทุนทำธุรกิจร่วมกันอีก คนเราถ้าศีลไม่เสมอกันคงจะไม่สามารถคบกันได้ และเท่าที่เขาเจอกับมุกกันยามา เธอไม่เคยมีท่าทางแบบนั้น ที่สำคัญมุกกันยารักมันเดย์มาก ท่าทางและสายตาของเธอขณะอยู่กับเด็กชายนั้นไม่ใช่เรื่องเสแสร้ง

ชวัลดนย์มองรอยยิ้มของซอนย่าและสายตาที่พยายามอ่อยอย่างไม่ปิดบัง ชายหนุ่มรู้สึกไม่พอใจที่อีกฝ่ายใช้ถ้อยคำชี้นำว่ามุกกันยาเป็นผู้หญิงที่ทำงานโดยใช้วิธีเอาตัวเข้าแลก คนตรงหน้านี้เขาไม่เคยรู้จักมาก่อนซ้ำเพิ่งจะเคยเจอหน้าเป็นครั้งแรกทำไมถึงกล้าพูดถึงคนอื่นอย่างน่ารังเกียจแบบนี้ หรืออาจจะเป็นน้องสาวของเขาเองที่ให้มาพูด ชายหนุ่มถอนหายใจก่อนจะเอ่ยว่า

“ครับ เอาเป็นว่าโพรเจกต์นี้ผมร่วมงานกับคุณมุกกันยาแล้ว ถ้าผมมีโพรเจกต์ใหม่ค่อยพิจารณากันอีกครั้ง ถ้ายังไงผมจะให้เลขาติดต่อไป วันนี้ขอบคุณมากนะครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว เชิญครับ”

พูดจบชายหนุ่มก็ผายมือไปที่ประตูเพื่อแสดงว่าเขาจบบทสนทนาเพียงเท่านี้ และแขกที่รู้มารยาทก็ควรจะลากลับเช่นกัน แต่นั่นไม่ใช่กับซอนย่า

“เอ่อ คุณโชแปงคะ แต่คุณน้องชาลีนให้ซอนย่ามาเสนองานนะคะ ซอนย่ายังไม่ได้ให้คุณโชแปงดูรูปน้อง ๆ ของซอนย่าเลย”

“ท่าทางคุณซอนย่าจะไม่เข้าใจที่ผมพูดนะครับ ผมขอย้ำอีกครั้งว่าโพรเจกต์นี้ผมมีคนรับผิดชอบแล้ว ผมมีงานด่วนที่ต้องทำต่อ เชิญคุณซอนย่าครับ”

เขาเน้นเสียงหนัก สีหน้าดุดันขึ้น เมื่อไล่ดี ๆ แล้วยังไม่ออกไป อดีตเอเจนซีชื่อดังของวงการพริตตีปั้นหน้าบึ้ง ถอนหายใจฮึดฮัด ผุดลุกขึ้นเต็มแรง

“ค่ะ งั้นซอนย่าลานะคะ สวัสดีค่ะ”

วงแขนใหญ่หอบแฟ้มงานที่ยังไม่ได้นำเสนอหมุนตัวเดินเชิดหน้า ลงส้นเท้าหนัก ๆ ออกจากห้องด้วยสีหน้าขุ่นเคืองใจ

‘หึ คุณพี่ชายคุณน้องชีชาหล่อกระชากใจมาก แต่ทำไมต้องไปสนใจนังกลอยเน่านั่นด้วย’

กระเทยยักษ์เดินบ่นกับตัวเองกลับมาที่รถ เปิดประตูแล้วโยนแฟ้มงานกับกระเป๋าแบรนด์เนมไปไว้ที่เบาะข้าง ๆ อย่างหงุดหงิดเต็มที่ ก่อนจะสอดตัวเข้าไปนั่งหลังพวงมาลัย มือหนาตบพวงมาลัยข้างหน้าด้วยความฉุนเฉียว คิดว่าจะได้งานชัวร์ ๆ แล้วแท้ ๆ แต่ดันชวดเสียได้ จึงสบถด้วยน้ำเสียงที่แท้จริงออกมาเพื่อระบายความเจ็บใจ

“โว้ย หงุดหงิดเว้ย กลับมาทั้งทีแม่งลูกค้าหายไปไหนหมด พอจะได้ก็มีมารมาตัดหน้าไปอีก”

ขณะที่ซอนย่าสตาร์ตรถเตรียมจะขับออกจากโชว์รูม รถเมอเซเดส-เบนซ์สีดำคันหรูก็ขับเข้ามาจอดที่ช่องจอดรถข้าง ๆ จากเงาลาง ๆ ที่เห็นในรถบ่งบอกว่าคนขับเป็นผู้หญิงจึงชะลอรถไว้ก่อน ไม่กี่อึดใจต่อมาซอนย่าก็จ้องมองผู้หญิงในชุดสูทเข้ารูปสีเข้มที่ก้าวลงมาจากรถหรูจนตาแทบถลน สายตาลุกวาวด้วยความชิงชัง

“อีกลอย”

^

^

^

*** โปรดติดตามตอนต่อไปน้า ขอบคุณค่า