ทุกอย่างยังคงสวยงามเมื่อนึกย้อนกลับไปในวันนั้น เธอเจ็บท้องหนักและถี่ แล้วก็คลอดเด็กชายออกมาในตอนรุ่งเช้า จนถึงวันนี้ก็ชนเดือนเข้าไปแล้ว
เจ้าตัวน้อยของเธอที่คุยเล่นด้วยทุกวัน ไม่ใช่เจ้าตัวน้อยในท้องที่ออกแรงดิ้นดุ๊กดิ๊กอีกต่อไป นอกจากจะคลอดออกมาด้วยขนาดตัวที่ใหญ่ จนคุณหมอทักว่าเอาไปซ่อนไว้ตรงไหนแล้ว เดือนเดียวหลังคลอด ก็ทำน้ำหนักพุ่งขึ้นไปอีกหนึ่งกิโลกรัมเป็นที่เรียบร้อย
นอกจากกินเก่งแล้ว ก็ยังนอนเก่ง เลี้ยงง่าย ยิ้ม หัวเราะน่าชังไม่หมด
ขณะที่นั่งปั๊มนมให้เจ้าตัวน้อยในห้องของเธอเองจนเกลี้ยงเต้า แล้วจึงเก็บอุปกรณ์เข้าที่ เพื่อเดินไปที่อีกห้องที่อยู่ติดกัน ก็พบว่าทางนั้นออกมาพอดี
เธอยิ้มให้ทางนั้น แล้วบอกหญิงวัยสี่สิบปลาย ๆ ที่ณัฏฐ์ว่าจ้างให้มาดูแลตั้งแต่เธอและลูกออกจากโรงพยาบาล
“ขอปานดูตาหนูหน่อยได้ไหมคะ”
“หลับไปแล้วค่ะคุณปาน จริง ๆ คุณปานก็น่าจะนอนพักด้วยนะคะ พักผ่อนน้อยเดี๋ยวน้ำนมหด
