พลอยขวัญก็พร่ำบ่นและสั่งสอนว่าเธอต้องทำสม่ำเสมอ ไม่ใช่ครั้งเดียวเลิก แล้วแบบนี้เมื่อไหร่จะช่วยดึงน้าเขยให้ห่างจากเลขาสาวคนนั้นสักที หญิงสาวได้แต่ก้มหน้าหลบตาด้วยความละอาย
หากวันหนึ่งที่เธอต้องเข้าไปทำงานกับเขาจริง ๆ ไม่นานความลับเรื่องเธอกับน้าเขยก็คงแตก แล้วจะกล้าอยู่สู้หน้าผู้คนได้ยังไง อย่างน้อยก็ขออยู่ห่าง ๆ กันไว้ ให้ความลับนี้มันอยู่แค่สามคนก็พอ
ปิ่นรักเดินลากกระเป๋าเข้าบ้าน เห็นป้านิลกำลังเตรียมจัดโต๊ะอาหาร เธอจึงเดินเข้าไปพร้อมของฝากเต็มไม้เต็มมือ
“ป้านิลคะ”
“อ้าวคุณปิ่นกลับมาแล้วเหรอ ข้าวของเยอะแยะเลย มาค่ะป้าช่วย”
“ของฝากค่ะป้านิล” ปิ่นรักวางกระเป๋าไว้มุมห้องให้เด็กรับใช้หิ้วขึ้นไปเก็บบนห้องนอน ส่วนเธอก็หอบหิ้วของฝากไปวางกองไว้ที่โต๊ะ ก่อนจะนั่งลงคุยกับป้านิล
“แล้วนี่น้าพลอยกลับมาหรือยังคะ”
“ยังค่ะ ปกติเย็น ๆ คุณพลอยถึงจะกลับ”
“อยู่บ้านคนเดียวสงสัยน้าพลอยจะเหงาแย่เนอะ”
