11 รักใครไม่เป็น
1261 Words
พลอยขวัญถลาเข้าไปจับแขนปฐวีเอาไว้ เล็บจิกแน่นแทบจะจมลงไปในเนื้อ
“คุณวี!! คุณจะมาทำท่ารังเกียจพลอยแบบนี้ไม่ได้ พลอยไม่สวยตรงไหนทำไมคุณถึงไม่ยอมนอนกับพลอยเหมือนยัย...” พลอยขวัญชะงัก เมื่อรู้ตัวว่ากำลังหลุดปากพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดออกไป
“เหมือนใคร”
“เหมือน...ก็เหมือนยัยเลขาหน้าห้องคุณไง คุยกับมันมากกว่าพลอยที่เป็นเมียของคุณอีก คุณไปนอนกับมันมาแล้วใช่มั้ย”
“...”
“คุณวี!! ฉันไม่ยอมนะ”
“หยุดบ้าแล้วไปขึ้นไปนอนได้แล้วพลอยขวัญ”
“ไม่! คุณทำให้ฉันเป็นแบบนี้ เพราะคุณมันไม่เคยสนใจใยดีว่าฉันจะเป็นยังไง ทำเหมือนฉันเป็นสัตว์เลี้ยงเอาไว้ดูเล่น พอใจก็คุยด้วย ไม่พอใจก็วางทิ้งไว้ไม่สนใจใยดี ฉันต้องการความรัก คุณเข้าใจมั้ย”
“ความรัก? คุณรักคนอื่นเป็นด้วยเหรอ”
ปฐวีเอ่ยขึ้นน้ำเสียงเยือกเย็น สายตาจ้องมองเธอราวกับรู้ทันบางอย่าง ทำให้พลอยขวัญชะงัก มือที่กำแขนเขาก็ตกลงข้างลำตัว ใบหน้าขาวซีด ก่อนหยดน้ำตาจะไหลลงมาอาบแก้ม
“ทะ...ทำไมคุณถามแบบนี้ ถ้าไม่รักฉันจะยอมแต่งงานกับคุณเหรอ ยอมลาออกจากงานเพื่อมาดูแลคุณ ดูแลบ้านเต็มตัว ไม่เคยออกไปสังสรรค์ที่ไหน ไม่เคยได้ติดต่อใคร แต่ทำไมคุณถึงมองไม่เห็นความดีของฉัน”
“ผมจะพยายามเชื่อ”
“คุณวี!” พลอยขวัญครางออกมาด้วยความเสียใจ เขาพูดราวกับเธอไม่เคยทำหน้าที่นั้น ทั้งที่เธออยากดูแลเขาตลอดเวลา แต่เป็นปฐวีเองที่ไม่ยอมอยู่ให้เธอดูแล วันๆ เอาแต่ทำงานกับยัยเลขาหน้าห้อง จนไม่รู้ว่าดูแลกันตั้งแต่เรื่องงานจนถึงบนเตียงเลยหรือเปล่า
“กลับขึ้นห้องคุณเถอะ ผมจะไปทำงาน” พูดเสร็จปฐวีก็เปิดประตูห้องออกไปโดยไม่หันกลับมามองภรรยาสาว ปล่อยให้พลอยขวัญยืนเคว้งอยู่กลางห้องคนเดียว
“กรี๊ดดดด..” เสียงกรีดร้องดังออกมาถึงประตูห้องทำงาน แต่ปฐวีไม่คิดจะใส่ใจ ทุกอย่างมันเลยเถิดจนเกินจะให้อภัยได้แล้ว ในเมื่อเธอไม่รู้จักหักห้ามใจ ใครเป็นคนก่อก็ต้องยอมรับผลที่จะตามมา
“บอสคะเอกสารที่ต้องการ ได้แล้วค่ะ” พิมพ์ลักษณ์วางเอกสารลงบนโต๊ะเจ้านายเรียบร้อย ก่อนจะถอยหลังออกไปยืนข้างโต๊ะ
“ขอบคุณ”
“ค่ะ เอ่อ...” เลขาสาวมีท่าทีลังเลเหมือนจะพูดแต่ก็ไม่พูด และยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ปฐวีจึงเงยหน้าขึ้นมองด้วยความสงสัย
“มีอะไร?”
“คุณพลอย...โทรมาคุยกับลักษณ์ค่ะ”
“ว่าไง”
“เธอถามเรื่องบอสกับลักษณ์ค่ะ หาว่าบอส...เอ่อ...กับลักษณ์เป็นมากกว่าเจ้านายกับลูกน้อง และยังขู่ว่าถ้าลักษณ์ไม่หยุด เธอจะจัดการ”
“ช่างเถอะ อย่าไปสนใจเลย”
“แต่...บอสจะมีปัญหากับคุณพลอยหรือเปล่าคะ ลักษณ์ก็พยายามอธิบายแล้วว่าไม่มีอะไร มันเป็นเรื่องงาน....แต่เธอไม่ฟัง”
ปฐวียกมือขึ้นโบกไล่เลขาสาวให้ออกไป ตอนนี้เขากำลังยุ่งไม่มีเวลามาสนใจฟังเรื่องไร้สาระ
“ไปทำงานเถอะ”
“ค่ะ”
พิมพ์ลักษณ์ลอบมองเจ้านายหนุ่ม เธอทำงานกับปฐวีมาเกือบสามปี พอรู้จักนิสัยใจคอ ความชอบและไม่ชอบของอีกฝ่ายเป็นอย่างดี เรียกได้ว่าเรื่องการทำงานเธอเป็นคนรู้ใจปฐวีมากที่สุด
ครั้งแรกที่ได้ร่วมงานกัน ยอมรับว่าเธอก็เป็นอีกหนึ่งคนที่หลงเสน่ห์เขา ปฐวีเป็นชายหนุ่มหน้าตาดี ถึงจะไม่ค่อยพูด แต่ก็เป็นคนสุภาพให้เกียรติลูกน้อง
หลายครั้งที่เจ้านายให้ความช่วยเหลือ ช่วยแก้ปัญหาทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว จนทำให้พิมพ์ลักษณ์ตกหลุมรักในความเก่งกาจ และความเป็นผู้นำของเขา
แต่เจ้านายกลับมองเธอเป็นแค่ลูกน้องคนหนึ่ง ไม่เคยมีท่าทีไปในทางชู้สาว และไม่เคยเปิดโอกาสให้เธอได้เข้าถึงตัวเขา นอกจากเรื่องงาน
ถึงแม้จะมีคนพูดถึงพวกเธอในลักษณะชู้สาวมากแค่ไหน แต่พิมพ์ลักษณ์รู้ดีว่าเจ้านายไม่เคยมองเธอพิเศษหรือดีไปกว่าลูกน้องคนอื่น อีกอย่างเขาก็มีภรรยาแสนสวยรออยู่ที่บ้านแล้วทั้งคน เธอจึงพยายามตัดใจแล้วหันกลับมาสนใจเฉพาะเรื่องงาน และปากท้องของตัวเอง
แต่วันนี้ได้รับสายจากภรรยาสาวของเจ้านาย โทรมาโวยวาย ก็รู้สึกแปลกใจ เท่าที่รู้จักและติดตามเจ้านายมานาน ไม่เคยเห็นปฐวียุ่งกับสาว ๆ คนไหน จนคิดว่าเขาคงรักภรรยามาก แต่กลายเป็นว่าภรรยาของเขาโทรมาโวยวายต่อว่าเธอเรื่องสามีกำลังนอกใจมาเล่นรักกับเลขาสาว
จะเป็นไปได้อย่างไร ในเมื่อเลขาสาวที่ยืนอยู่ตรงนี้ก็ไม่เคยได้ย่ำกรายเข้าไปในพื้นที่ส่วนตัวของเจ้านาย มีเพียงเรื่องงานเท่านั้นที่ปฐวีจะคุยกับเธอ พิมพ์ลักษณ์ได้แต่คิดสงสัย หรือเจ้านายของเธอจะรักใครไม่เป็น นอกจากงาน...
โทรศัพท์มือถือที่นอนนิ่งสงบอยู่บนโต๊ะส่งเสียงร้องดังขึ้นมา ขณะที่ปฐวีกำลังยุ่งอยู่กับเอกสารตรงหน้า สายตาเหลือบมอง พอเห็นเป็นสายสำคัญจึงเอื้อมมือไปกดรับ
“ว่าไง”
‘เจอแล้วครับ’
“อย่าให้รู้ตัว”
‘ไม่รู้ตัวแน่นอนครับ ตอนนี้ผมถ่ายรูปเก็บไว้แล้ว มีทั้งรูปภาพ วิดีโอ คุณปฐวีจะให้ส่งไปตอนนี้เลยมั้ยครับ’
“อือ ส่งมา”
‘ต้องตามต่ออีกมั้ยครับ หรือว่าพอแล้ว’
“ตามต่อสักเดือนก่อน”
‘ครับ’
วางสายเสร็จ เสียงแจ้งเตือนข้อความใหม่ก็ดังขึ้น ปฐวีจึงเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์ไปเปิดดู ก่อนจะเห็นทั้งภาพนิ่ง และภาพเคลื่อนไหวหลายไฟล์ที่ส่งมา ดวงตาแข็งกร้าวจ้องมองนิ่ง พลันความรู้สึกวูบไหวก็ผุดขึ้นมา ก่อนจะแค่นยิ้มด้วยความสมเพชตัวเอง
ปฐวีเคยระแคะระคายเรื่องนี้มาเกือบสองปี ภรรยาสาวเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม เขาจึงจ้างคนติดตาม ไม่ใช่เพื่อจับผิด แต่เพราะเป็นห่วงกลัวจะถูกหลอก แต่ใครจะรู้ว่าเขาจะพบความลับที่เธอซุกซ่อนเอาไว้ มันทำให้เขาเจ็บปวดและช็อค ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร
แล้วเหตุการณ์ล่าสุดที่เพิ่งผ่านมาอาทิตย์เดียว พลอยขวัญส่งหลานสาวเข้ามานอนกับเขา มันทำให้ปฐวีสงสัยว่าเธอกำลังคิดวางแผนอะไร จึงจ้างนักสืบติดตามเฝ้าดูพฤติกรรมภรรยาสาว เธอก็ไม่ทำให้ผิดหวัง ทุกอย่างชัดเต็มตาว่าเธอไม่ใช่พลอยขวัญคนเดิมแล้ว เจ็บใจที่ถูกมองว่าเป็นไอ้โง่
หลังจากนอนซมพิษไข้มาหลายวัน ร่างกายอ่อนเพลียไม่สามารถลุกไปไหนมาไหนได้ งานที่กำลังฝึกอยู่ก็ต้องลา อาหารก็ต้องให้แม่บ้านเอาขึ้นมาให้ที่ห้องทุกมื้อ ทั้งเบื่อหน่าย และหงุดหงิดตัวเอง
วันนี้อาการป่วยของปิ่นรักดีขึ้น เธอลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวและลงมานั่งกินข้าวคนเดียว บ้านทั้งหลังเงียบเชียบ เมื่อทั้งพลอยขวัญและปฐวีต่างก็ยังไม่กลับบ้านทั้งคู่
พอกินข้าวเสร็จเธอก็ออกไปเดินเล่นที่สวนหลังบ้าน บรรยากาศโพล้เพล้ยามเย็นทำให้ความรู้สึกเงียบเหงาอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
- Writer
