18 ห้องทำงาน
1240 Words
ในเมื่อเขาอยากได้ยินก็จะตอบให้ฟัง สะใจดีเหมือนกันจะได้เลิกยุ่งกับเธอสักที ตอนนี้ปิ่นรักไม่สนใจแล้ว พร้อมจะออกจากบ้านหลังนั้นทุกเมื่อ หากพลอยขวัญขอร้องเธอก็จะขอช่วยอย่างอื่น ไม่ยอมอยู่สามคนผัวเมียแน่นอน
โดยที่หญิงสาวไม่รู้หรอกว่า ปฐวีไม่ใช่คนที่เธอคิดจะเข้าหาก็เข้าหาได้ง่าย คิดจะเลิกก็เลิกราได้ตามใจ หากเขาไม่ยินยอม
“ว้าย!!”
ปิ่นรักร้องออกมาเสียงหลงด้วยความตกใจ เมื่อเขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ ใบหน้าแทบจะชิดติดกัน สายตาวาววับคู่นั้นจ้องมาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ น่ากลัวจนเธอไม่อาจสู้สายตาได้ ต้องก้มหน้าหลบตา
“เธอว่าไงนะ!!”
“ปิ่น...”
“ว่าไง!!” เขาตะคอกใส่เธอเสียงดัง
“ไม่เกี่ยวกับน้าวี ปิ่นจะรักจะคบกับใครก็เรื่องของปิ่น”
“เธอเป็นของฉัน และถ้ายังเป็นอยู่ก็ไม่มีสิทธิ์ไปสมสู่กับใครหน้าไหนทั้งนั้น หรือที่ฉันเห็น เธอไปนอนกับมันมาแล้วใช่มั้ย ร่าน สำส่อน!!” ปฐวีพูดน้ำเสียงรอดไรฟันอย่างโกรธจัด
“อย่าคิดว่าคนอื่นจะเป็นเหมือนตัวเองสิ ปิ่นไม่ใช่คนกินไม่เลือกเหมือนน้าวี”
“กินไม่เลือกงั้นเหรอ ใช่!!...กินไม่เลือกทั้งน้าทั้งหลานไง อยากให้บอกมั้ยว่าใครดีกว่ากัน”
“น้าวีอย่ามาพูดจาสกปรกแบบนี้นะ”
“ตอนทำก็ได้ยินเธอครางเสียงดัง ไม่เห็นบอกว่าสกปรกสักคำ”
“ขยับออกไป ปิ่นจะกลับ” เธอยกมือขึ้นดันหน้าเขาออกห่าง แต่ชายหนุ่มเหมือนยักษ์ปักหลั่นนอกจากจะไม่ไหวติงแล้ว ร่างสูงใหญ่นั้นกลับขยับเข้ามาใกล้อีก
“จะรีบไปไหน”
“อย่ามายุ่งกับปิ่น”
“ตกลงเธอไปนอนกับมันมาแล้วใช่มั้ย” น้ำเสียงกดดัน และท่าทางคุกคามบีบบังคับให้เธอพูด
“ปิ่นไม่เคยนอนกับใครทั้งนั้น ที่เคยนอนด้วยก็เพราะตัดสินใจผิดพลาด”
เมื่อได้ยินเธอยืนยันว่าไม่เคยนอนกับใครนอกจากเขา ก็ทำให้ปฐวีแค่นยิ้มออกมา ใช่!.. เธอไม่มีสิทธิ์ไปนอนกับใครทั้งนั้นนอกจากเขา หากใครมันกล้ายุ่งเขาจะฆ่าทิ้งทั้งคู่
ตอนนี้ปฐวีไม่หลงเหลือเงาของภรรยาในใจแล้ว มีแต่เด็กสาวที่เขาถือว่าเป็นของเขา ของเขาคนเดียวเท่านั้น และใครก็ห้ามยุ่งเด็ดขาด
สายตาจับนิ่งอยู่ที่ใบหน้าเรียวเล็ก ในใจนึกถึงรสสวาทในค่ำคืนที่ศาลากลางสวน รวมทั้งคืนนั้นที่เธอเข้าไปนอนรอเขาในห้องนอน ปฐวีไม่เคยยุ่งกับผู้หญิงคนไหนมาเป็นแรมปี ตั้งแต่รับรู้พฤติกรรมของภรรยาสาว และเป็นช่วงเวลาที่เขาทุ่มเทให้กับการก่อตั้งบริษัท งานยุ่งจนแทบไม่มีเวลาปลีกตัวไปหาความสุขให้ตัวเอง
คืนนั้นที่เขาโดนวางยา จะเพราะเหตุผลอะไรก็ช่าง มันกลับทำให้เขาได้เสพรสรักอีกครั้งจนอิ่ม และยังติดใจอยากได้อีกเรื่อย ๆ ติดใจในความสดใหม่ และติดใจเนื้อสาวนี้ ถึงแม้เธอจะเป็นหลานสาวของผู้หญิงทรยศ เขาก็ถือว่าเป็นของเล่นถูกใจยังไม่เบื่อ
ปฐวีเคยถูกสวมเขามาแล้ว และจะไม่มีทางให้เกิดขึ้นอีกเป็นอันขาด เธออย่าหวังจะตีตัวออกห่างจากเขาได้ง่าย หากเขาไม่คิดจะปล่อย เธอก็ต้องอยู่แบบนี้ไปจนกว่าเขาจะสลัดทิ้งเอง
“อย่าคิดจะสวมเขาให้ฉัน ไม่อย่างนั้นทั้งเธอและน้าเธอไม่มีวันได้อยู่เป็นสุขแน่”
“ทะ...ทำไมน้าวีพูดแบบนี้ ปิ่นทำผิดก็เรื่องของปิ่นไม่เกี่ยวกับน้าพลอย”
“ตกลงว่าเธอทำผิด?”
“ไม่ใช่ ปิ่นแค่สมมติ”
“ก็ถ้าเธอทำผิด คนที่ต้องซวยด้วยก็คือน้าเธอ ถ้าไม่อยากให้ฉันทำอะไรพลอย ก็อย่าเผลอลืมตัวบ่อยว่ามีผัวแล้วไปยุ่งกับไอ้ผู้ชายคนไหน ไม่อย่างนั้นเธอได้เจอดีแน่” เขารู้จุดอ่อนหญิงสาวดีว่าเธอเป็นห่วงน้าสาว จึงเลือกจะใช้เรื่องนี้มาขู่
ปิ่นรักเป็นห่วงพลอยขวัญขึ้นมาทันที นี่มันเกิดอะไรขึ้น หรือรอยร้าวของครอบครัวน้าสาวมันไม่สามารถประสานกันได้แล้ว ถ้าอย่างนั้นสิ่งที่เธอเสียไปก็เท่ากับสูญเปล่า เสียตัวแล้วยังต้องสูญเสียอิสรภาพถูกเขาบีบบังคับทุกอย่าง
“ปิ่นจะกลับ” ปิ่นรักเสียงแข็ง ในใจเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธ ไม่อยากมองหน้าน้าเขยให้เจ็บใจตัวเอง
นอกจากจะเขาไม่ขยับออกแล้ว ปฐวียังก้มหน้าลงมาใกล้เธอจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนผ่าวที่กำลังเป่าอยู่บริเวณแก้ม ปิ่นรักทะลึ่งพรวดจะลุกจากเก้าอี้ ปฐวีจึงสอดแขนเข้าใต้ข้อพับเข่าจับเธออุ้มไปวางบนโต๊ะทำงาน
“นะ...น้าวีจะทำ...”
หญิงสาวอ้าปากจะถาม ใบหน้าคมก็ก้มลงมาฉกจูบปากเรียวทันที สัมผัสนั้นราวกับมีกระแสไฟอ่อน ๆ วิ่งวนไปทั่วร่าง เขาบดจูบอย่างดูดดื่มหนักหน่วงไม่ให้หญิงสาวได้มีโอกาสตั้งตัว มือโอบรัดร่างหญิงสาวแน่นจนแทบจะจมเข้าไปในอกเขา
ลิ้นหนาแทรกเข้าไปพัวพันกับลิ้นเรียวเล็ก ดูดดุนอย่างเร้าอารมณ์ เธอพยายามหลบเขาก็ยิ่งรุกไล่จู่โจม ตอนนี้ในหัวเธอว่างเปล่าคิดอะไรไม่ออก ทุกอย่างกลายเป็นสีขาวโพลน
“อือออ...” เสียงครางเบา ๆ ที่ดังเข้าหูมันคือเสียงเธอใช่ไหม แล้วสติของปิ่นรักก็กลับมา เธอออกแรงขัดขืนผลักอกเขาเต็มแรง แต่ก็ไม่เป็นผล
“อย่า....นี่มันห้องทำงานนะคะ น้าวีจะทำแบบนี้ไม่ได้”
“ห้องทำงานแล้วไง? ดี...จะได้เปลี่ยนบรรยากาศ”
“น้าวี!...ปล่อยปิ่น มันไม่ควรเกิดขึ้นอีก”
“ไม่คิดว่ามันสายไปเหรอที่พูดคำนี้ออกมา”
“...ไม่ค่ะ...ต่อไปปิ่นจะไม่ยุ่งกับน้าวีอีก”
“เสียใจด้วยนะสาวน้อย เพราะตอนนี้ฉันชักจะติดใจ...” ขณะที่พูดเขาก็ก้มลงมาจูบตรงซอกคอขาวผ่อง ก่อนจะไล่จูบลงมาจนถึงเนินอก มือใหญ่ปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาเธอแบะออกจนเห็นหน้าอกอวบอิ่มที่ห่อหุ้มด้วยเสื้อชั้นในแต่แทบจะปิดไม่มิดเพราะเธอเป็นคนซ่อนรูป มีของดีแต่ไม่ค่อยโชว์ มักจะใส่เสื้อหลวม ๆ และเขาคือคนเดียวที่ได้เห็นเต็มตา และครอบครองมันแล้ว
“วันนี้ฉันอยากลองมีเซ็กส์กับสาวนักศึกษาดู” ปิ่นรักถึงกับห่อไหล่ และพยายามเบี่ยงตัวหลบเมื่อเขาก้มลงมากระซิบข้างหูพร้อมกับดูดเม้มใบหูเล็ก
“อย่ามาทำบ้า ๆ นะ”
“อะไรคือบ้า...ที่ฉันนอนกับเธอน่ะเหรอ ไม่ต้องมาเสแสร้งว่าไม่อยากหรอก เพราะฉันรู้ว่าเธอก็ต้องการ”
“ไม่นะ น้าวี...อย่า...” ปิ่นรักปฏิเสธออกมาเสียงสั่น เมื่อมือเขาล้วงเข้าไปใต้ชายกระโปรง ลูบไล้ขาอ่อนด้านใน
- Writer
