ลายสือนอนไม่หลับฟุ้งซ่าน รู้สึกเครียด เขาโทรกลับไปหาสายขิม แต่หญิงสาวไม่รับสาย รำคาญเสียงโทรศัพท์ที่มีเสียงพูดตัวเลข มันตอกย้ำให้เขาคิดว่า เขาตาบอด กลายเป็นคนที่มองอะไรไม่เห็น พยามยามกดอีกหลายครั้งปลายสายเงียบ ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ ลายสือขว้างโทรศัพท์ทิ้งแตกกระจายอยู่ที่ปลายเตียง หงุดหงิดงุ่นหง่านอยู่บนเตียงคนเดียว โมโหที่คนปลายสายไม่ยอมรับสาย คิดวนเวียนเรื่องที่สายขิมกลับบ้าน เขารอตั้งแต่เมื่อวานคำนวณเวลาไว้ว่าสายขิมจะต้องถึงบ้านกี่โมง แต่สุดท้ายเธอก็ไม่ได้สนใจเขาอย่างจริงจัง เป็นพยาบาลแท้ๆ แทนที่จะพกโทรศัพท์ติดตัวกลับไม่สนใจ เที่ยวเล่นเพลิดเพลิน ขนาดเขาโทรไปแล้ว ยังไม่โทรกลับ นึกโมโหมะขามที่ไม่บอกสายขิมว่าเขาโทรหา สงสัยว่าสายขิมไม่รู้เลยเหรอว่าเขาเป็นคนไข้ของเธอ ทำเหมือนไม่ห่วงกันเลย แล้วเวลาอยู่กับเขาทำเหมือนกับว่าห่วงเขาทุกอย่าง กลัวเขาจะเป็นโน้นเป็นนี่
เสียงดังทำให้คุณเยาวภาตกใจรีบเข้
