เช้าวันต่อมา
ชายหนุ่มละสายตาจากหน้าจอโน้ตบุ๊ค ยกมือขึ้นนวดคลึงขมับก่อนจะเอนศีรษะลงพิงพนักเก้าอี้หนัง ดวงตาทั้งคู่ดูอ่อนล้าเพราะนอนหลับพักผ่อนไม่เพียงพอ
เมื่อคืนนรินไข้ขึ้นกลางดึกทำให้เขาต้องคอยปลุกเธอมากินยาลดไข้แล้วยังต้องเช็ดตัวอยู่หลายรอบกว่าไข้เธอจะลดลง เขาหลับๆ ตื่นๆ ตลอดทั้งคืน
เพราะรู้สึกว่าเป็นความผิดของตนเองที่ไปรังแกคนป่วยไข้แบบนั้นเลยต้องดูแลรับผิดชอบอีกฝ่าย เป็นครั้งแรกที่เขาต้องดูแลคนอื่นมากขนาดนี้ ปกติเขาก็ไม่เคยทำแบบนี้ให้ใครเลยด้วยซ้ำ
ร่างสูงเดินกลับเข้าไปในห้องนอนก็เห็นเธอเดินออกมาจากห้องน้ำ ใบหน้าสวยดูอิดโรยซีดเซียว เขาเดินเข้าไปใกล้พลางยกฝ่ามือขึ้นแตะหน้าผากของเธอ
" ตัวไม่ร้อนแล้วนะ "
“…” นรินไม่ได้ปัดมือเขาออกเหมือนทุกครั้ง เธอยืนนิ่งปล่อยให้มือเย็นลูบไล้บนพวงแก้มลงมาถึงลำคอระหง
กลืนน้ำลายลงลำคอที่แห้งผากขณะที่ปลายนิ้วลูบคลึงบนผิวอ่อนนุ่ม เคลื่อนมาหยุดตรงเรียวปาก
