เรา
1411 Words
เสียงเครื่องตัดหญ้า เงียบไปแล้ว แม่บ้านที่ล้างจานกองใหญ่เรียบร้อยแล้ว เปิดตู้เย็น เอาน้ำแข็งใส่กระติกใบเล็ก แล้วเปิดน้ำจากเครื่องกรอง รองจนเกือบเต็ม ก่อนจะเดินไปยื่นให้
" พักกินน้ำกินท่าก่อน วันนี้คุณๆ อยู่บ้าน ลุงเอ็งเค้าไม่มาหรอก "
คนขับรถประจำบ้าน ยังไม่มาทำงานทำให้คนที่มองหาอยู่ พยักหน้ารับรู้
" คุณหนูอ่านหนังสือ ส่วนคุณนาย อยู่ข้างบน เอ็งทำงานก็เงียบเสียงหน่อยแล้วกัน ป้าจะไปซักผ้า ถูบ้านต่อแล้ว "
แม่บ้านที่ทำงานจิปาถะ ทุกอย่าง บอกแล้วก็เดินเลี่ยงเข้าบ้านไป คนข้างบน ที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ริมหน้าต่าง มองลงไปที่กลางสวน ก่อนจะก้มลง เมื่อเห็นเค้ามองขึ้นมา ระยะความสูง ระยะห่าง คิดว่าไม่น่าจะมองเห็น แต่ทำไม เธอต้องหลบ ไม่เข้าใจ
อาหารกลางวันที่แม่บ้านเตรียมมาเสริฟให้เป็น ราดหน้าเส้นใหญ่ ที่มาเกือบล้นจาน คนที่ทานไม่หมดแน่ๆ มองจานอาหาร แล้วมองไปที่ กลางสนามหญ้า
" บุษ ทานไม่หมดหรอกค่ะ แบ่งไปบ้างดีไหมคะ "
" ทานก่อนเถอะค่ะ เผื่อจะหมด "
แม่บ้านเดินเลี่ยงลงมา ไม่ยอมรับอาหารคืนลงมาด้วย
เธอไม่อยากให้เค้าทานของเหลือ จากเธอ ซึ่งมันก็ไม่ควรด้วย ดังนั้น เจ้าตัวจึงเดินยกถาด ลงมาข้างล่างเอง
ราดหน้าจานใหญ่ ถูกแบ่งใส่จาน อีกใบ มากกว่าครึ่ง แล้วก็มองไปที่ ชายหนุ่มตรงหน้า ที่เข้ามาพัก หลบร้อนอยู่ แม่บ้าน ที่กำลัง ถูบ้านอยู่อีกฝั่ง ไม่รู้เลยว่า คุณหนู เดินลงมา ยื่นจานราดหน้า ให้คนที่กำลังตัดต้นไม้ ด้วยตัวเอง
ใบหน้าคมเข้ม เหงื่อเปียกชุ่ม ใช้เสื้อซับเหงื่อของตัวเอง แล้วยิ้มออกมา เมื่อเห็น จานใบใหญ่ในมือ
" ขอบคุณครับ คุณหนู "
คำเรียกขาน ที่เปลี่ยนไป ทำเอาคนฟัง ทำหน้ายุ่ง
" อะไรนะคะ "
เธอถามเค้า เพราะคิดว่า ตัวเองได้ยินไม่ถนัด
" คุณหนู " เค้าย้ำชัดอีกที แล้วมองหน้าเธอ
" ทำไมต้องเรียนคุณหนู เรียกบุษ ก็ดีแล้ว "
" ใครๆก็เรียกคุณหนู แล้วผม จะเรียกชื่ออย่างเดียว คงไม่เหมาะ "
มือเปื้อนดิน ที่พองเป็นแผล จากการ ตัดกิ่งต้นไม้ ทำให้เค้า คิดได้ ถึงจุดนี้ เธอเป็นลูกสาวนาย ส่วนเค้า เป็นใคร
" บุษ ไม่คิดว่า พี่นน จะกลัว "
เธอบอกกับเค้าด้วยความผิดหวัง คิดว่าเค้าจะกล้า เป็นเพื่อน มากกว่านี้ แต่เปล่าเลย
" กลัวกับเกรงใจ ไม่เหมือนกัน ผมเกรงใจนายกับคุณนาย จะเรียกชื่อ ลูกสาวท่าน อย่างเดียวก็เกรงว่า จะไม่เหมาะ "
เค้าร่ายยาวออกมา แล้วมองหน้าเธอ ใบหน้าขาวใส ริมฝีปากสีชมพู กับ ผมยาวดำกริบ ที่เหมาะเจาะไปหมด แล้วเค้า มีอะไร ที่คู่ควร จะเป็นเพื่อนกับเธอ
" ถ้างั้นก็แล้วแต่ ต่อไปนี้ ก็คงไม่มีอะไร ต้องพูดกันอีก จริงไหม นายนน "
เธอเดินกลับขึ้นห้องไปแล้ว ชายหนุ่มที่เหนื่อยจากงาน ถอนหายใจออกมาดังเฮือก หมดความอยากอาหารไปเลย เพราะรู้ว่าเธอ กำลังงอน
ประตูห้องเปิดออกในช่วงบ่ายแก่ ผู้เป็นแม่ ที่สวมชุดนอน เดินเข้ามาในห้อง แล้ววางเงินสามพันบาท ให้ลูกสาว
" ค่าใช้จ่ายของสัปดาห์หน้า "
มือบางยกมือขึ้นไหว้ ก่อนจะเก็บเงิน สามพันบาท ใส่ลิ้นชักโต๊ะ
" เย็นนี้แม่จะเข้าเมือง ป้าเค้าจะอยู่เป็นเพื่อน ดึกๆ เดี๋ยวแม่กลับ "
ลูกสาวรับคำเสียงเบา แล้วก็มองดู ต้นไม้ที่ตัดแต่ง อย่างเป็นระเบียบ ต้นหญ้าที่ตัดจนเกรียน และ เค้า กลับไปแล้ว
เสียงแม่บ่นป้าแม่บ้าน ดังขึ้นมาถึงข้างบน มือบาง ปิดประตูห้อง แล้วล้มตัวลงนอน ใบหน้าคมเข้ม ดุดัน ที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ กับรอยยิ้ม ที่เค้า มีให้เธอ เมื่อเช้า มันทำให้ใจเต้นแรง ขึ้นมา อย่างไม่ทันตั้งตัว
รถยุโรปคันสวย ขับออกจากบ้านไปแล้ว ตลอดสองวันที่ผ่านมาผู้เป็นพ่อ ไม่เคยโทรหาเธอสักครั้ง ลูกสาวคนเดียว ที่ใครต่อใครคิดว่า เป็นดังแก้วตาดวงใจ แท้จริงแล้วเธอเป็นเพียงตุ๊กตาของครอบครัว ที่เติมเต็ม ให้พ่อ และ แม่ ดูเป็นครอบครัว ที่อบอุ่น เท่านั้นเอง
" คุณหนู มื้อเย็น ตั้งโต๊ะเลยไหมคะ "
แม่บ้านถามคุณหนูด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นว่าลงมาแล้ว มองที่ลานจอดรถ
" บุษไปซื้อของเซเว่นนะคะ "
เธอชูโทรศัพท์มือถือ และ กระเป๋าสตางค์ใบเล็ก ให้แม่บ้านดู
" รีบไปรีบมานะคะ เดี๋ยวคุณแม่ โทรมา "
คนที่รู้ดีว่า ไม่มีทางหรอก ที่แม่จะโทรมา หลังจากเพิ่งออกไป บางที คืนนี้ อาจจะมาตอนเช้ามืด ก็เป็นได้
จักรยานสีชมพูหวานขี่ไปตามทางเล็กๆ ก่อนจะลัดไปทางหน้าตลาด เลยไปเพียงนิดเดียว ก็ถึงร้านสะดวกซื้อแล้ว ชาวบ้านแถวนั้น คุ้นเคยกันดี กับคุณหนูบุษ ที่มักจะออกมาซื้อขนม ที่ร้านสะดวกซื้อ ในวันหยุดแบบนี้
โทรศัพท์มือถือ มีเบอร์โทรเข้ามา เพื่อนที่นั่งข้างกัน โทรมาหา ในวันหยุด เธอเก็บโทรศัพท์มือถือลงกระเป๋ากางเกง แล้วจอดรถ ตรงหน้าร้านสะดวกซื้อ
ร้านสะดวกซื้อที่มีสาขาเดียว ในอำเภอ มีของกินของใช้หลายอย่าง ครบครัน มือบางหยิบตระกร้า มาถือแล้วเดินไปที่ ของใช้ส่วนตัวของผู้หญิงเป็นอย่างแรก เธอไม่มีโมเม้นท์ เดินช้อปปิ้งที่ซุปเปอร์กับแม่ เหมือนคนอื่นๆ ของใช้เหล่านี้ เป็นของส่วนตัว ที่ต้องมาหาซื้อเองในวันหยุด
ครีมทาผิว โฟมล้างหน้า ผ้าอนามัย ทิชชูแบบพกพา อยู่ในตระกร้า ของเธอ มือบางหยิบ โรลออน มา แล้ว ก็รู้สึก ถึงความใกล้ชิดของ คนข้างๆ ที่เดินมาใกล้
" ซื้ออะไรครับ หนูบุษ " เค้าเรียกเธอ เสียงเบา มองคนข้างๆ ด้วยแววตา อ่อนโยน
" ไม่น้องบุษด้วย " เธอย้อนเค้า แล้วมองใบหน้าด้านข้าง ของเค้า
" หนูบุษ พี่ก็เรียกคนเดียว ไม่เหมือนใคร " ชานนยิ้มออกมา แล้วยื่น ถุงนมเปรี้ยวขวดเล็ก ใส่มือเธอ
" ตอบแทนค่าราดหน้า ค่าน้ำเต้าหู้ครับ "
เธอมองถุงนมเปรี้ยว 2ขวดแล้วยิ้มออกมา
" ขอบคุณค่ะ จะกินให้หมดวันนี้เลย "
รถจักรยานสีชมพู ขี่นำหน้า โดยที่ด้านหลัง มีรถมอเตอร์ไซด์คันเก่า ขี่ตามมาห่างๆ ก่อนจะแยกไป เมื่อเห็นว่าเธอ เลี้ยวรถ เข้าไปในบ้านแล้ว
รอยยิ้มหวาน ที่ยิ้มให้เค้า มันทำให้หัวใจของคนที่ลำบาก ยากแค้น มีน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจ ถ้ารักแรกพบ คือ อารมณ์นี้ เค้าก็เชื่อว่า ตัวเอง กำลังตกหลุมรัก คนที่ไม่ควรรักแม้แต่น้อย
เงินห้าร้อยบาท ถูกยื่นให้ผู้เป็นพ่อ ลูกชายที่ไปทำงานมาครึ่งวัน ได้ค่าแรงมาให้หมดทุกบาท
" เอาไว้ซื้อยา " ลูกชายบอกกับพ่อ แล้วนั่งลง เทกับข้าวถุง ที่ไปซื้อมาจากตลาด
" ไม่เอา พ่อมี เอ็ง เอาไว้ ไปโรงเรียนเถอะ "
ลูกชายส่ายหน้า แล้วหยิบเงินแบงก์ร้อยในกระเป๋าออกมา
" ยังมีอยู่สองร้อย พรุ่งนี้ไปทำงานอีกสองที่ เดี๋ยวก็ได้อีก พ่อเก็บไว้เถอะ เผื่ออยากกินอะไร "
ชายวัยกลางคน น้ำตาคลอหน่วย ทำไมไม่ไปเกิดบ้านคนรวยเค้า มาเกิดเป็นลูกพ่อทำไม นนเอ๋ย ลูกชายที่ได้ดังใจทุกอย่าง อย่างเอ็ง ควรจะสุขสบาย ไม่ใช่ทำงานหนัก ตั้งแต่เด็กแบบนี้
ผู้เป็นพ่อ รับเงินจากลูกมาใส่กระเป๋าเสื้อเอาไว้ สองพ่อลูก กินข้าวมื้อเย็นด้วยกัน แกงฟักทองใส่ไก่ ได้ไก่นับสิบชิ้น เพราะลูกสาวร้านแกง เป็นเพื่อนที่อยู่ชั้นเดียวกัน
" ไอ้แตงโม มันตัก หรือ แม่มันตัก "
พ่อถามน้ำเสียงอารมณ์ดี เมื่อเห็นไก่ในถ้วย
" แตงโมพ่อ มันเย็นแล้วก็เลยแถมให้ " แกงพิเศษ แบบที่ หาที่ไหนไม่ได้ ทำเอาพ่อยิ้มอย่างรู้ทัน
" แตงโมมันก็น่ารัก นิสัยดี ถ้าเอ็งจะจีบ พ่อก็ไม่ว่า "
ลูกชายส่ายหน้ารัวๆทันที
" เพื่อนกัน แตงโม เพื่อนกัน แค่นั้นเอง ไม่มีอะไร "
ใบหน้าสวยหวานของใครบางคนลอยขึ้นมา ทันที เพราะตอนนี้ เค้ามีคนที่ชอบแล้ว
- Writer
