กว่าจะรู้ว่ารักเธอ

เค้า

นาฬิกาที่ตั้งเวลาตื่นเอาไว้ ดังขึ้นทำให้คนที่มีหน้าที่ ต้องทำ ลุกขึ้นอย่างไม่อิดออด แสงสว่างข้างนอก ทำให้รู้ว่าเช้าแล้ว

ร่างสูงใหญ่ของเด็กหนุ่มวัยยี่สิบปี ลุกขึ้นจากที่นอน แล้วพับมุ้ง ขึ้นมา เก็บที่นอน แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ เสียงอาบน้ำดังโครมๆ อยู่ไม่กี่นาที เจ้าตัวก็เดินออกมา เสื้อยืดสีดำ ที่เป็นของแถม จากเครื่องดื่ม ที่ซื้อมาจากตลาดนัด ตัวละไม่กี่สิบบาท ถูกสวมลงบนตัว กางเกงขายาว ที่ได้มาฟรี ถูกสวมลงบนเอวหนา ก่อนจะหวีผม ลวกๆ แล้วเดินมาหุงข้าว ต้มไข่ ใส่ในหม้อ แล้วก็เดินไปดูพ่อในมุ้ง อีกหลัง

ไข้ลดลงแล้ว อาการไอ ก็เบาไปมาก มือหนาจับตัวพ่อ แล้ว ก็บอกเสียงเบา

" หุงข้าวแล้วนะพ่อ เดี๋ยวผม ไปทำงานก่อน จะรีบกลับมา ก่อนเที่ยง "

" ไม่ต้องรีบ ทำให้เรียบร้อย อย่าให้คุณนายเค้าตำหนิ "

ผู้เป็นพ่อ ย้ำชัด อีกครั้ง ก่อนจะหลับตาลงเมื่อได้ยิน เสียงสตาร์ทรถ ออกไป แล้ว

พระอาทิตย์ขึ้นแล้ว แสงสว่างที่ส่องเข้ามาในห้อง ทำให้คนที่อ่านหนังสือ แต่เช้ามืด ลุกขึ้นมา บิดขี้เกียจ แล้วก็เข้าห้องน้ำ ไปอาบน้ำ เวลานี้ ถ้าเธอล้มตัวนอน รับรองว่า คงได้หลับยาวแน่นอน ดังนั้น ถ้าอยากอ่านหนังสือ ก็ต้อง อาบน้ำแต่เช้า เหมือนเวลา ไปโรงเรียน

ร่างบอบบาง สวมเสื้อยืดสีขมพูหวาน กับ กางเกงขายาว ปล่อยผมยาว เดินลงมาจากข้างบน ในบ้านมีจานและแก้วเครื่องดื่ม วางเรียงรายเอาไว้เต็มโต๊ะอาหาร

ป้าแม่บ้านคงไปตลาด ก่อนที่จะมาที่นี่ ดังนั้น ตอนนี้ บ้านของเธอ จึงเงียบกริบ กุญแจรถ ที่เก็บอยู่ในที่เก็บประจำบ้าน ถูกหยิบออกมาจากตู้ เวลานี้ เป็นเวลา ที่สะดวกที่สุด ที่จะได้อ่าน หนังสือ การ์ตูน

เสียงปลดล้อก ดังขึ้น พร้อมกับประตูด้านหลังเปิดออก รอยยิ้มหวาน ยิ้มออกมา เมื่อหยิบการ์ตูนญี่ปุ่น มาอยู่ในมือ

" สวัสดีครับ ผมมาตัดหญ้า "

เสียงเรียกหน้าบ้าน ทำให้คนที่กำลังทำภารกิจลับ ตกใจ กับเสียงเรียก รีบเก็บ หนังสือ แต่เพราะความรีบร้อน ทำให้การ์ตูน ร่วงไปใต้ท้องรถ แล้วก็ เก็บไม่ได้

" พ่อคนขยันพ่อจะมาแต่เช้าเพื่อ "

เสียงบ่นดังออกมาจากปาก ก่อนที่จะเดินหน้าตึง มาที่ประตูรั้ว แล้วก็มอง รั้วบ้าน ที่ไม่ได้ล้อก ด้วยความอ่อนใจ แม่ของเธอ ละเลยกับเรื่องแบบนี้ ตลอดเลย

มือบางทำทีขยับกุญแจ แล้วเลื่อนประตูออก คนข้างนอก ช่วยเลื่อนให้ขยับโดยง่าย แล้วก็ยืนประจันหน้ากัน

" สวัสดีครับ ผมมาตัดหญ้า ตามที่ลุงสั่ง "

" ลุงยังไม่มาเลย "

เธอตอบเค้าไปแล้วมองใบหน้าคมเข้ม คิ้วดำสนิท กับ ผมสั้นเกรียน ก่อนจะยกมือไหว้

" สวัสดีค่ะ พี่ทหาร "

พี่ทหาร อมยิ้ม แล้วก็มองตัวเอง เสื้อยืดแถมเครื่องดื่ม กางเกงขาสั้น แล้วก็ทรงผมสั้นเกรียนเพราะเรียน รด ทำให้ เธอ คิดว่า เค้าเป็น ทหารเกณฑ์ ใช่ไหม

" สวัสดีครับ น้องนักเรียน " คำทักทาย ทำเอาเธอ ย่นจมูก ด้วยความรู้สึกไม่ค่อยดี

" ชื่อ บุษค่ะ เรียกบุษ ก็ได้ เรียกน้องนักเรียน ได้ไง "

" ผมไม่ได้เป็นทหารครับเรียน รด อย่างเดียว "

เจ้าตัวบอกบ้าง แล้วก็ยิ้มให้เธอ รอยยิ้มกว้าง กระจ่างไปหมด ทั้งแก้ม ทั้งปาก ทำให้เธอ ใจเต้นอย่างไม่รู้ตัว

" ผมชื่อ นน เรียก นนก็ได้ครับ น้องบุษ"

บุษกร ที่ถูกเรียกว่าน้องบุษ แอบเอ๊ะ ในใจ ทำไมเรียกน้อง ในเมื่อเค้าบอกว่า เค้าเรียน รด ก็น่าจะรุ่นราวคราวเดียวกัน

" ผมอายุยี่สิบแล้ว จบมอหกปีนี้ แก่กว่าน้องบุษใช่ไหม "

เด็กชายที่เรียนอนุบาลเมื่ออายุเกือบหกขวบ ก็ทำให้ ทุกอย่างช้าไปหมด เพื่อนรุ่นเดียวกัน เค้าเรียนไปถึงไหนกันแล้ว แต่ชานน ยังไม่ได้เข้าเรียนเลย จนตอนนี้ เลยกลายเป็น เด็กโข่ง ไปแล้ว

" อ้าว นน มาแต่เช้าเลย " ป้าแม่บ้าน ที่มาทำงานตอนเช้า เอ่ยทักทาย แล้วก็ยิ้มให้ เมื่อเห็นคุณหนู เป็นผู้มาเปิดประตู

" คุณหนู ตื่นเช้าเลยค่ะ "

คุณหนูเดินเข้ามาในบ้าน พร้อมกับที่คนสองคน เดินตามมา ติดๆ ก่อนจะนึกขึ้นได้ ว่าตัวเอง ต้องไปเอาหนังสือ ก่อนที่แม่จะตื่น

" คุณหนูหิวไหมคะ ป้ามีน้ำเต้าหู้ ปาท่องโก๋ร้อนๆค่ะ "

" ได้ค่ะ บุษทานเลยก็ได้ แต่ว่า ขอทานในครัวนะคะ "

โต๊ะอาหารและห้องรับแขก เต็มไปด้วยแก้ว และจานที่ไม่มีใครเก็บ แม่บ้านที่เพิ่งมาถึง รู้ได้ทันที เหมือนทุกสัปดาห์ ที่ผ่านมา

" ไม่ต้องรีบนะคะ ค่อยๆ ทำ เดี๋ยวบุษ ไปเอาของในรถก่อน "

เธอชูกุญแจรถ แล้วเดินไปที่ข้างบ้าน รถเก๋งสองคัน จอดคู่กันอยู่ รถเก๋งคันเก่า ที่ลุงขับรถ ใช้เป็นประจำ จอดอยู่ติดกับ ต้นไม้ใหญ่ และ คนตัดต้นไม้ ก็มองดูเธอ ใช้ไม้เขี่ย อะไรบางอย่าง ออกมาจากใต้ท้องรถ

ขนาดของไม้มันเล็กเกินไป ทำให้เธอ ไม่สามารถ นำมันออกมา

" ถอยครับ "

" อุ้ย ตกใจ " เสียงอุทานของเธอ ทำให้เค้ายิ้มออกมา

" ผมหยิบให้ "

" ไม่เป็นไร บุษหยิบเองได้ " เธอไม่อยากให้เค้าเห็น ว่าเธออ่านอะไร

" ทำไมครับ ผมหยิบให้ไม่ได้หรอ น้องบุษมีอะไรหรอครับ "

ยิ่งเธอ ปฏิเสธ เค้าก็ยิ่งอยากรู้ ว่าใต้ท้องรถ มีอะไร คนไม่กลัวเปื้อน ขยับตัวนอนลงบนพื้น แล้วใช้มือ สอดเข้าไป ก่อนจะหยิบ มันออกมา

การ์ตูนญี่ปุ่น ที่มีหน้าปก เป็นรูปผู้ชายผู้หญิง จูบกัน ถูกยื่นให้เธอ หลังจากใช้เสื้อ เช็ดหนังสือให้อย่างสะอาดเรียบร้อย

" แค่การ์ตูนเอง "

" ขอบคุณนะคะ พี่นน แต่ว่า อย่าบอกใครนะคะ ว่าบุษ อ่านการ์ตูน "

นกน้อยในกรงทองสินะ เค้ารู้ได้ทันที หลังจากได้ยินประโยคนี้จากเธอ ชีวิตของเธอ ภายในบ้านหลังใหญ่โต ไม่ได้มีอิสระ อย่างที่ควรจะเป็น หนังสือการ์ตูน ก็คือ สิ่งต้องห้าม ที่บอกใครไม่ได้

" ครับพี่ไม่บอกใครหรอก สัญญา " เค้ายิ้มให้เธอ แล้วเดินกลับไปที่ อุปกรณ์ตัดหญ้าของตัวเอง

หางตา ชำเลืองมองเธอ เดินกลับเข้าไปในบ้าน พร้อมกับหนังสือ การ์ตูนในมือ

แก้วน้ำและจานนับสิบใบ วางแช่อยู่ในกะละมัง แม่บ้านที่น้ำท่วมปาก อยากจะพูด ก็พูดไม่ได้ ได้แต่ถอนหายใจ เฮือก งานสังสรรค์ งานสังคม และ ขาไพ่นับสิบคน ภายในบ้านเจ้านายแบบนี้ มีใครบ้างจะกล้าเข้ามา ทุกสัปดาห์ นายผู้ชายไปที่อื่น ส่วนนายผู้หญิง ก็สนุกกับเพื่อน สงสารก็แต่ คุณหนูคนเดียว

" อุ้ยตาย ลืมเลย น้ำเต้าหู้ ปาท่องโก๋ " ป้าแม่บ้าน อุทานขึ้นมา เมื่อเห็นคุณหนูเดินลงมาในครัว

" เดี๋ยวป้าจัดการให้ค่ะ "

" ไม่เป็นไรค่ะ บุษทำได้ แต่ว่า มีเยอะแบบนี้ แบ่งเค้าได้ไหมคะ " เธอชี้ไปที่ คนที่ตัดหญ้าอยู่ริมรั้ว

" ได้ค่ะ ป้าก็ซื้อมาเผื่อ เจ้านน เหมือนกัน สงสารก็สงสาร เอ็นดู ก็เอ็นดู เด็กดีค่ะ ขยัน อยู่กับพ่อสองคน พ่อเค้าเป็นภารโรง ป่วยสามวันดีสี่วันไข้ ทำงานหนักไม่ได้ ลูกก็ต้องเรียน ไอ้เจ้านน มันก็ขยัน หนักเอาเบาสู้ทุกทาง วันหยุดเสาร์อาทิตย์ไม่ได้พัก ได้หยุด อย่างเค้า ปีนี้จะเข้าวิทยาลัย ต้องหาเงิน "

มือบางเลื่อนเก้าอี้ออก แล้วนั่งลงฟัง ป้าแม่บ้านพูดไปเรื่อย ก่อนจะนำน้ำเต้าหู้ สองถุง กับ ปาท่องโก๋อีกหลายตัว ใส่ถุง ไปยื่นให้ป้าแม่บ้าน

" บุษแบ่งเอาไว้แล้ว อันนี้เอาไปให้เค้าเถอะค่ะ จะได้กินก่อนทำงาน "

เสียงเครื่องตัดหญ้า เงียบลง เมื่อมีคนเดินมาใกล้ ชายหนุ่มมอง น้ำเต้าหู้ในมือของป้าแม่บ้าน แล้วยกมือไหว้ ก่อนจะรับมา

" คุณหนูบุษบอกให้เอามาให้ กินซะ จะได้ทำงาน "

ชื่อ ที่เอ่ยถึง ทำเอาคนรับ ยิ้มออกมา อย่างไม่ทันรู้ตัว คุณหนูบุษ

" ขอบคุณครับ "