เหงา
1453 Words
บ้านทั้งหลัง อยู่ในความเงียบสงบ ผู้เป็นแม่ ออกจากบ้านไปตั้งแต่เย็นยังไม่กลับมา ส่วนพ่อนั้น งานที่พ้อต้องทำ กับ ธุระที่พ่อมีมากมาย ทำให้คนเป็นลูก อย่างเธอ ไม่มีสิทธิ์จะโทรหา หรือ ติดต่อไป ทุกสิ่งทุกอย่าง ในบ้าน เป็นหน้าที่ของแม่ รวมถึง ตัวเธอ ที่พ่อ ให้แม่ จัดการทุกอย่างทั้งหมด
สมุดจดบันทึกหลายเล่ม ที่มีเอาไว้ จดโน้ตสรุปการเรียน วางกองอยู่บนโต๊ะ เป้าหมายของเธอ ในปีนี้คือ การเรียน และ เธอจะเข้าไปเรียน ที่มหาวิทยาลัยต่างจังหวัด ให้ได้เพื่อจะหนี จากชีวิตที่เป็นอยู่ สภาพ ครอบครัวแบบนี้ เธอไม่อาจ จะทนอยู่ได้อีกต่อไป
แสงไฟหน้าบ้านสว่างขึ้นมาในความมืด รถคันหรูขับเข้ามาช่วงเที่ยงคืนกว่า พร้อมกับเสียงบ่นด่า ที่ดังเป็นประจำอยู่เสมอ
แม่บ้านที่อยู่เป็นเพื่อนเธอ ประคองแม่ขึ้นมาบนบ้าน ก่อนจะพาเข้าไปในห้องนอน และ ทุกอย่างก็เงียบลง วันหยุดที่แสนยาวนาน กำลังจะจบสิ้น เธอจะได้ไปโรงเรียน ไปเรียนหนังสือ ไปเรียนพิเศษ และ ใช้เวลาทั้งหมด ทุ่มเทให้กับการเรียน เพียงอย่างเดียว
รถมอเตอร์ไซด์คันเก่า ขับผ่านบ้านนายในช่วงเวลาเช้าตรู่ ทางผ่านไปตลาด ทำให้ได้พบใครบางคน ที่กำลังนั่งเล่นอยู่ที่สวนหน้าบ้าน มือหนาดับเครื่องยนต์เสียงดัง แล้วปล่อยให้รถไหลไปเองช้าๆ เพื่อจะได้มองเห็นเธอ ระยะไกล
ใบหน้าหล่อเหลา ยังคงนึกถึงเมื่อวาน แค่เวลาเพียงไม่นาน ที่ได้ยืนข้างกัน ที่ร้านสะดวกซื้อ ก็ทำเอาหัวใจเต้นแรง มือเรียว บอบบาง ผิวขาว และ รอยยิ้มสดใส ที่ทำให้เค้า ตกหลุมรัก ตั้งแต่แรก เธอเป็นนกน้อยที่อยู่ในบ้านหลังใหญ่ ส่วนเค้า เป็นเพียง คนเดินดิน ชีวิตติดลบ ที่ไม่มีวันจะได้นกน้อย มาครอบครอง
" นน รถเสียหรอ " รถมอเตอร์ไซด์ที่ขี่ตามหลังมา ตะโกนถาม ด้วยเสียงดัง
" ป่าวๆ " เจ้าตัวบิดกุญแจ แล้วสตาร์ทรถ เมื่อผ่านบ้านหลังใหญ่มาแล้ว
" ไปไหนแต่เช้าเลย " แตงโม เพื่อนร่วมชั้นถาม
" ไปทำงานร้านเฮียเล็ก " ชื่อของเฮีย ที่เป็นเจ้าของร้านค่าส่งในตลาด ทำให้เธอพยักหน้ารับรู้
" แตงโมจะไปไหน "
" ไปซื้อของ ขาดเครื่องปรุงหลายอย่าง วันนี้วันอาทิตย์ มีกับข้าวเพิ่มเยอะ นน อย่าลืมมาอุดหนุนเราด้วยนะ "
" อือ เลิกงานเดี๋ยวไป " ชายหนุ่มบอกแล้วก็ขี่รถแยกไปอีกทาง ตรงไปยัง ร้านค้าที่อยู่ไม่ไกล ก่อนจะเริ่มงานของวันนี้ เพื่อหาค่าขนม ค่าใช้จ่าย ไปโรงเรียน
ป้ายหน้าห้อง ถูกแขวนเอาไว้ ให้คนในบ้านได้รับรู้ ผู้เป็นแม่ ยังไม่พร้อมจะตื่นมา ในช่วงเช้า ถ้าไม่สาย ก็เกือบเที่ยงนั่นแหละ
แม่บ้านที่กำลังเตรียมมื้อเช้า มองคุณหนูด้วยความสงสารจับใจ พ่อที่เอาแต่งานนอกบ้าน แม่ที่เอาแต่เพื่อนฝูง ปล่อยให้ลูก ใช้ชีวิต อยู่ในบ้าน เพียงลำพัง
" ข้าวต้มค่ะ คุณหนู "
คุณหนูเลื่อนเก้าอี้นั่งลง แล้วรับถ้วยข้าวต้มมา เธอมีหน้าที่ต้องกิน แล้วก็อ่านหนังสือ ทำการบ้าน เตรียมตัวไปเรียน ส่วนพ่อ ก็จะมา พรุ่งนี้เช้า เพื่อ เตรียมตัว ไปทำงาน เหมือนกัน
ข้าวสารและเครื่องปรุงต่างๆ ถูกนำมาวางเรียงที่ชั้นวางของ อย่างคล่องแคล่ว ร้านค้าส่งขนาดใหญ่ของอำเภอมีผู้คนเข้ามาซื้อสินค้า ในชีวิตประจำวัน แทบจะตลอดเวลา ของใช้ที่หมดไป ถูกนำมาเติม ไม่ให้พร่อง เด็กหนุ่มที่ทำงานคล่องเเคล่ว มองฝีมือของตัวเอง แล้วก็รีบเก็บถุงขยะนำไปทิ้ง ก็เสร็จงานวันนี้
" ดูเอา ของเรียงเสร็จเรียบร้อย ไม่มีขาด สาวๆทำงานยังไม่เรียบร้อยเท่า นน เลยรู้ไหม "
เฮียเจ้าของร้าน ยื่นเงินให้เด็กหนุ่ม แล้วก็ส่งถุงนมกล่องให้อีกโหล
" เอาไปฝากพ่อ เฮียฝากมา "
น้ำใจที่มีให้กัน ไม่เคยลดน้อยลง สิ่งเล็กสิ่งน้อยที่ได้รับการช่วยเหลือ จากคนในชุมชน ทำให้ผู้รับ รู้สึกว่าตัวเอง ต้องเป็นคนดี ท่ามกลาง ความเอ็นดู อุ้มชู ของคนที่อยู่ที่นี่ คนรู้จักที่คอยช่วยเหลือ สองพ่อลูก ในแบบที่ตัวเอง ทำได้ และไม่เดือดร้อน มันเป็นสิ่งที่มีค่า ที่ประเมินค่าไม่ได้เลย
" ขอบคุณครับ "
" อาทิตย์หน้าวันเสาร์ถ้าไม่มีงาน ก็มานะ เฮียจะให้เก็บลังข้างหลังโกดังไปขาย "
" ครับ เฮีย เดี๋ยวอาทิตย์หน้า ผมมาที่ร้าน สองวันเลย "
ไข่พะโล้ที่มีไข่ 5 ฟอง กับหมูอีกหลายชิ้น ทำให้ลูกค้า ที่ยืนอยู่ด้วย มองกันตาปริบๆ
" ไอ้นน มันซื้อถุงละกี่บาท ทำไมได้เยอะแบบนี้ "
ลูกค้าขาประจำ ถามเมื่อเห็น แม่ค้าคนสวย ตักเอาตักเอา ไม่เกรงใจแม่ ที่ยืนตัก แกง อยู่คู่กัน
" พิเศษ นน มันซื้อ พิเศษ "
แม่ค้า ตอบเสียงอ่อน แล้วรับเงินแบงก์ร้อยมา ทอนกลับไป แปดสิบบาท แล้วก็หยิบ ผัดพริกถั่ว ใส่ถุงเพิ่มให้อีก
" อันนี้แตงโม ฝากให้พ่อ "
ผู้เป็นแม่ มองลูกสาว แล้วก็อมยิ้ม นังแตงโม ใจมันได้ จีบผู้ชายแบบไม่ต้องลงทุนอะไร แกงแม่ จะตักเท่าไหร่ก็ได้
" นน ทำการบ้านหรือยัง "
คนที่มัวแต่ทำงานหาเงินส่ายหน้า
" เดี๋ยวทำ คืนนี้แหละ "
แม้จะต้องหาเงิน แต่เรื่องเรียน ก็ไม่มีจะพลาด เพราะไม่อยากให้ใครมาว่าพ่อ เท่านั้นเอง
รถมอเตอร์ไซค์คันเก่า ที่จอดอยู่ตรงหน้าตลาด ถัดไปไม่ไกล มีรถจักรยานสีชมพู จอดอยู่ตรงหน้าร้าน ขายเครื่องเขียน ไม่นานนัก คนที่เป็นเจ้าของรถ ก็เดินออกมาจากร้าน
" หนูบุษ "
เสียงเรียก ที่ดังขึ้น ทำให้เธอหันไปมอง ใบหน้าคมเข้ม ที่สวมเสื้อผ้าสีเข้ม เดินตรงเข้ามา
" มาซื้ออะไรครับ "
" กระดาษกับกาว " เธอชูของในมือ ขึ้นมาให้เค้าดู
" นน "
เสียงเรียกที่มาจากข้างหลัง ทำให้เธอ และเค้า หันกลับไปมอง พร้อมกัน หญิงสาวในวัยไล่เลี่ยกัน เดินตรงมาหา
" แตงโม คิดว่าจะมาไม่ทันแล้ว นี่ขนมหวาน ฝากไปให้พ่อด้วยนะ แตงโม ซื้อมาฝาก "
คนที่ยืนอยู่ตรงนั้น มองชายหญิงที่ดูสนิทสนมกัน แล้วก็ขยับตัว เดินมาที่รถตัวเอง
เสียงทั้งสองคน ยังคุยกันอยู่ไม่ขยับไปไหน เธอเดินมาเข็นรถ ของตัวเองแล้วขี่ออกมาจากตรงนั้น เค้าไม่ได้ดีกับเธอ แค่คนเดียวสินะ โถเอ้ย บุษเอ้ย เค้าก็ดีกับทุกคน แบบที่ดีกับเธอนั่นแหละ เธอก็ไม่ได้พิเศษไปกว่าใครหรอก บุษกร
" แตงโม เราไปก่อนนะ "
เมื่อเห็นว่า จักรยานสีชมพู ขี่นำหน้าไปก่อนแล้ว คนที่อยากเจอ ก็รีบตัดบทเพื่อน แล้วก็สตาร์ทรถของตัวเองตามไป รถจักรยาน ขี่ออกจากตลาดผ่านเข้าไปที่ซอยเล็ก แล้วเค้า ก็ขี่รถไปข้างๆเธอ
" ยังคุยไม่เสร็จเลย มาซื้ออะไร "
เค้าถามเธอ แต่ก็ไม่ได้รับคำตอบ ขาเล็กเพิ่มความเร็ว ให้มากขึ้น แล้วขี่รถตรงดิ่งกลับบ้าน คนที่ขี่รถตาม มองด้วยความไม่เข้าใจ
จักรยานสีชมพูจอดที่หน้าบ้านของตัวเอง แล้วก็เลื่อนประตูออก เธอไม่แม้แต่จะมองหน้าเค้า คนที่ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ขี่รถกลับบ้านของตัวเองทันที
" ไปไหนมา " แม่ที่นั่งอยู่ในบ้าน ถามเสียงดุ
" ไปซื้อกระดาษกับกาวมาค่ะ "
มือบางชูถุงที่อยู่ในมือ ให้แม่ดู แล้วก็เดินขึ้นไปบนห้องของตัวเอง
" คนอัธยาศัยดีสิเนอะ เจอใครก็ทัก เจอใครก็คุย มีขนมมาฝากให้ด้วย อีกต่างหาก "
เสียงบ่นดังออกมา เมื่อเดินมาถึงบนห้องนอนของตัวเอง
เธอก็ลืมคิดไป ว่าเค้าอาจจะมีคนคุยแล้ว ไม่แน่อาจจะมีแฟนแล้วด้วยซ้ำ เพื่อนเธอหลายคน ก็มีแฟนอยู่ต่างโรงเรียน เจอกันที่เรียนพิเศษ เพื่อนของเพื่อน แนะนำให้รู้จักก็มี แล้วแบบเค้า น่าตาก็ดี ทำไมจะไม่มีแฟน
ใบหน้าสวยหวานนอนซบลงบนหมอน แล้วนึกถึงคนที่ทำให้ว้าวุ่นใจ วัยนี้มันวัยฮอร์โมนนั่นแหละ เจ้าตัวบอกกับตัวเอง ว่าตอนนี้ ที่มานอนนึกถึงเค้า ก็เพราะแค่ ฮอร์โมนกำลังหลั่ง ตามประสาวัยรุ่น ไม่มีอะไรมากกว่านั้น ไม่มีเลย
- Writer
