เวลา 00.00 น.
มาทำงานวันแรกก็ได้อยู่เวรดึก ช่วงพักศลิษาก็ยิ้มรับกาแฟอุ่นๆ จากมือใหญ่ที่ไปชงมาให้ตนเอง
“ขอบคุณนะคะพี่หมอหมา”
“เป็นไง มาทำงานวันแรก”
“ไม่คิดว่าจะได้อยู่เวรตั้งแต่วันแรก สนุกดีค่ะ”
“เก่งมากแล้วหมอษา มาวันแรกก็ได้เข้าเวร แถมผ่าตัดด้วย ตอนแรกพี่ไม่คิดว่าเราจะทำได้ แต่เราก็ทำได้” เขายกแก้วกาแฟกระดาษขึ้นจิบดื่ม
“อยู่เมืองนอกษาก็ไปเป็นแพทย์อาสาตลอดนะคะ ได้เป็นแพทย์ฝึกหัดในห้องผ่าตัดใหญ่ๆ หลายเคส”
“ถึงว่าไม่ตื่นห้องผ่าตัด”
“ตอนเช้าพี่หมอกลับบ้านไปส่งษาด้วยนะคะ กลับมายังไม่มีรถเลยค่ะ อีกอย่างอยากแวะบ้านพี่หมอก่อนกลับบ้านตัวเอง อยากไปสวัสดีคุณหญิงป้าก่อนค่ะ”
“ได้สิ ตอนเช้าออกเวรกลับด้วยกัน”
“ษาอยากไปคุยเรื่องแต่งงานของเราค่ะ”
คำพูดของแพทย์สาวทำให้เขาที่ยิ้มอยู่หุบยิ้มแล้วก็ขมวดคิ้ว สีหน้าเปลี่ยนไปทันที
“ทำไมต้องรีบร้อนขนาดนั้นหมอษา”
“ษาอายุยี่สิบแปดแล้วนะพี่หมอหมา อีกอย่
