ทาสรักคุณหมอ

บทที่ ๓ ฉันจะสอนเอง

หลังจากทานมื้อเย็นอิ่ม นวิยาก็ไปอาบน้ำ ปกติเธออาบน้ำแค่สิบนาทีเท่านั้น ตอนนี้ก็อาบน้ำเสร็จแล้ว แต่ที่ยังอยู่ในห้องน้ำอยู่จนครึ่งชั่วโมงก็เพราะยังไม่พร้อมออกไปเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ที่นายแพทย์หนุ่มจะยัดเยียดให้ตนเอง

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

เสียงเคาะประตูห้องทำให้เธอสะดุ้งเล็กน้อย

“นานแล้วนะนิ่ม เสร็จรึยังฮึ” เขาเห็นว่านานเป็นครึ่งชั่วโมงแล้วที่หญิงสาวอาบน้ำจึงมาเคาะประตูห้องน้ำเรียก

“สะ...เสร็จแล้วค่ะหมอหมา” เธอตอบกลับมา

“เสร็จก็ออกมาได้แล้ว หมอรออยู่นะ”

“ค่ะ แป๊บนะคะ ใส่เสื้อผ้าก่อนค่ะ”

“ไม่ต้องใส่ก็ได้ เพราะยังไงก็ต้องถอดอยู่ดี” ใช่...ก็เขาไม่ได้ใส่อะไรตอนนี้ ผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวสอบ ตอนนี้ก็ถูกถอดโยนทิ้งในตะกร้าเสื้อผ้าของเธอที่อยู่หน้าประตูห้องน้ำแล้ว เขาเดินล่อนจ้อนกลับไปยังเตียงเพื่อรอเผด็จศึกพยาบาลสาวของตนเอง

ได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆ เดินห่างออกไปจากหน้าประตูห้องน้ำก็รีบใส่ยกทรง กางเกงใน ปกติอยู่คนเดียวไม่ใส่ แต่วันนี้มีทัชชกรมาอยู่ด้วย เธอต้องใส่ให้เรียบร้อย แม้เขาบอกว่าไม่ต้องใส่ แต่เธอก็จะใส่ พอแต่งตัวใส่ชุดนอน กางเกงขาสั้นเสื้อยืดเรียบร้อยก็เปิดประตูออกมาจากห้องน้ำ มองดูตะกร้าผ้าหน้าห้องน้ำเห็นผ้าเช็ดตัวตัวเองที่เขาใช้ทิ้งรวมกับเสื้อผ้าของตัวเองก็หยิบขึ้นนำไปตากที่ราวเล็กๆ ที่อยู่ถัดไป แล้วเดินไปยังเตียง แต่แล้วก็ต้องตกใจ ยกมือขึ้นปิดตา

ว้าย!

“ตกใจอะไรนิ่ม”

“ทำไมหมอหมานอนเปลือยแบบนั้นคะ” เธอถามเขาพร้อมมือปิดตาตัวเองแน่นไม่กล้าแม้แต่จะเปิดออกมองร่างเปลือยอีกฝ่าย

หึหึ

นายแพทย์หนุ่มแค่นขำในคอ ยิ้มกรุ้มกริ่มเอ็นดูพยาบาลสาวไร้เดียงสาของตนเอง เชื่อแล้วว่า ‘ยังไม่เคย’ ของจริง เพราะผู้หญิงที่ผ่านเซ็กซ์มาได้เห็นรูปร่างสมบูรณ์แบบของเขาและแท่งแข็งร้อนใหญ่ยาวของเขามีหรือจะไม่ร้องกรี๊ดวิ่งเข้าหา แต่นวิยากลับยกมือปิดตายืนตัวแข็งทื่อไม่ขยับเดินมาหา แปลกดี เพิ่งเคยเจอแบบนี้ครั้งแรก ปกติจะวิ่งเข้าหาและชื่นชมเขาตลอด

“เปิดตาแล้วขึ้นเตียงมาหาหมอ หมอจะทำให้นิ่มมีความสุขและจะสอนทุกอย่างนิ่มเองคืนนี้” เขาบอกสั่งคนตัวเล็ก

นวิยายังคงปิดตายืนนิ่งไม่ขยับเดินไปตามที่เขาสั่ง

“เงินก็โอนให้แล้ว สัญญาก็เซ็นกันแล้ว จะผิดสัญญารึไงฮึ เปิดตาแล้วขึ้นเตียงมาหาหมอเดี๋ยวนี้!” จากเสียงนุ่มสุภาพเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวขึ้น ทำให้นวิยารีบเปิดตาแล้วเดินสาวเท้าเร็วๆ ไปหาเขาบนเตียง เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นเขาพูดใส่อารมณ์แบบนี้

“ว่าง่ายๆ แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย และหมอจะบอกอีกอย่างนะ อย่าขัดใจหมอ หมอสั่งอะไรก็ต้องทำ ตอนนี้นิ่มเป็นของหมอแล้ว เป็นของหมอตั้งแต่รับเงินและเซ็นสัญญาไปแล้ว เข้าใจไหม” เขาพูดจบก็ยื่นมือคว้าจับคนเดินมาหยุดข้างเตียงแล้วกระชากดึงให้ล้มลงมาบนเตียง

ว้าย!

เธอตกใจเมื่อถูกฉุดดึงกระชากล้มลงไปบนเตียงแล้วร่างเปลือยทัชชกรก็เคลื่อนไหวรวดเร็วคล่องแคล่วมาทาบทับตัวเธอกกไว้ใต้ร่างในตอนนี้ นวิยานอนตัวแข็งทื่อหลับตาไม่กล้าลืมตามองร่างเปลือยบุรุษเหนือร่างและรู้สึกเหมือนมีอะไรแข็งๆ ดุนดันหน้าท้องตนเอง แต่ก็ไม่อยากคิดว่ามันคือเอ็นบุรุษของเขา แต่ก็คิดเป็นอื่นไปไม่ได้นอกจากเอ็นเนื้อของเขาที่ดุนดันหน้าท้องตนเองตอนนี้ เพราะสองมือของเขาก็จับมือของเธอกดกักไว้เหนือหัว และขาของเขาก็กดคร่อมอยู่ข้างตัวของเธอ ฉะนั้นจะเป็นเข่าของนายแพทย์หนุ่มไม่ได้ นอกจากส่วนนั้นของทัชชกร

“กลัวเหรอถึงตกใจ ไม่ต้องกลัวหรอกนิ่ม หมอจะทำให้นิ่มมีความสุขและสอนนิ่ม” เขาบอกเธอเสียงพร่า เพียงแค่คร่อมทับกดร่างน้อย เขาก็ปวดหนึบตรงเอ็นเนื้อร้อนแล้ว ปกติไม่ได้ตื่นเร็วขนาดนี้ แต่กับคนใต้ร่างหน้าตาจิ้มลิ้มกลับมีผลต่อความรู้สึกส่วนนั้นของเขาเหลือเกิน

“แต่นิ่มกลัวนี่คะหมอหมา”

“กลัวอะไร ครั้งแรกมันเจ็บมันก็ต้องเจ็บอยู่แล้ว เพราะหมอก็ใช่จะเล็กและสั้น” เขาบอกเธอถึงขนาดของตนเองที่มันไม่สั้นและเล็ก แต่มันทั้งอวบใหญ่กว่าแขนเธอและยาวด้วย ถ้ากระแทกลึกในตัวเธอคงจุกถึงลิ้นปี่ของสาวเจ้าใต้ร่างแน่นอน

คำพูดของเขามันทำให้กลัวสิ่งที่จะเกิดขึ้นและทั้งตื่นเต้นกับสิ่งใหม่ที่จะได้เรียนรู้เหมือนกัน

“แล้วจะใส่เสื้อผ้ามาทำไม บอกแล้วไงว่ายังไงก็ได้ถอดฮึ” ทัชชกรถามคนใต้ร่าง

“ก็นิ่มอายนี่คะ จะให้เปลือยให้หมอหมาดูได้ยังไงกัน”

“ฉันยังไม่อาย เธอจะอายอะไร อีกอย่างเรื่องแบบนี้ใครเขาใส่เสื้อผ้ากันฮึ เธอเนี่ยนะไร้เดียงสาจริงๆ นิ่ม”

“ก็นิ่มทำแต่งานใช้หนี้จะให้มาสนใจเรื่องแบบนี้ได้ยังไงกันคะ อีกอย่างมันไม่ได้จำเป็นกับชีวิตสักหน่อย”

“เดี๋ยวต่อไปนี้เธอจะรู้ว่ามันจำเป็นและจะขาดมันไม่ได้ เธอจะต้องการฉันทุกวันและเรียกหาแต่ฉันสาวน้อย อะ...อื้อ” พูดจบเขาก็ก้มลงทาบทับปากหนาลงบนกลีบปากอวบอิ่มชมพูธรรมชาติของนวิยาที่กำลังขยับจะพูดตอบสวนตนเอง

“อะ...อื้อ” จูบแรกของเธอถูกนายแพทย์หนุ่มพรากไปแล้วและเขากำลังดุนดันปลายลิ้นเข้ามาในปากของเธอ เธอร่นถอยลิ้นตัวเองหนีเรียวลิ้นสากอุ่นร้อนของเขาจนจนมุม

“อะ...อื้อ” ความไม่ประสีประสาของพยาบาลสาวใต้ร่างทำให้ใจของนายแพทย์หนุ่มเต้นแรงผิดจังหวะแบบไม่เคยเป็นกับคู่นอนคนไหนมาก่อน แต่กับพยาบาลสาวใต้ร่างมันกำลังทำงานหนัก เขาดุนดันปลายลิ้นเข้าไปในโพรงปากน้อยของนวิยาไล่ต้อนลิ้นเธอจนมุมแล้วก็ตวัดรัดคลึงเรียวลิ้นเล็กของเธอดูดนัวเนียในปากน้อย

“อะ...อื้อ” ไม่รู้จะทำยังไงดี เธอไม่รู้ว่าจะแสดงตอบกลับยังไง ได้แต่ปล่อยให้เขาดูดลิ้นตัวเอง ตอนนี้เหมือนว่าจะขาดอากาศหายใจซะแล้ว เธอไม่เคยถูกจูบมาก่อน ไม่รู้ต้องหายใจยังไง จึงรีบดิ้นและบิดมือออกจากมือใหญ่ที่กดข้อมือเล็กทั้งสองตนไว้เหนือหัว

“อะ...อื้อ แค่กๆ” เธอสำลักเมื่อปากหนาผละห่างให้เธอได้หายใจเอาอากาศเข้าปอด

“ผ่อนคลายและเรียนรู้ แล้วนิ่มจะรู้ว่าควรทำยังไง ไม่ต้องเกร็งนะเด็กน้อยของหมอ” น้ำเสียงแหบพร่าดังลอดจากริมฝีปากหนา เขาอยากให้นวิยาผ่อนคลายจะได้ควบคุมการหายใจได้ จะได้ไม่สำลักแบบนี้และรู้สึกขาดอากาศหายใจยามถูกบดจูบหนักหน่วง

“อือ...แต่หมอหมาคะ นิ่มรู้สึกอึดอัดและแปลกๆ ตอนหมอสอดลิ้นเข้ามาในปากนิ่ม” เธอพูดออกมาตรงๆ แม้จะเขินอาย

ทัชชกรมองแก้มนวลแดงซับสีเลือดฝาดของเธอแล้วก็ยิ้มขำเอ็นดูพยาบาลสาวผู้ไร้เดียงสาของตนเอง พอได้เห็น ได้ใกล้ชิด ได้ทาบทับและบดจูบปากน้อยก็ยิ่งทำให้เขาอยากรู้ความลับภายในของเธอเสียแล้วว่าจะวิเศษแค่ไหน แค่คิดถึงตรงนี้ ใจเขาก็สั่นรัวเสียแล้ว

“หมอนึกว่านิ่มจะบอกว่าลิ้นของหมอน่าขยะแขยงเสียอีก” เขาบอกสาวเจ้า

“มะ...ไม่นะคะ แค่รู้สึกแปลกที่ลิ้นของหมอหมาอยู่ในปากนิ่ม”

“จะรู้สึกแปลกและดีกว่านี้ ถ้าหมออยู่ในตัวของนิ่ม ต่อกันเถอะ ไม่ต้องเกร็ง ปล่อยตัวสบายๆ เรียนรู้ไปกับหมอ”

อือ!

เธอพยักหน้ารับรู้แล้วเขาก็ก้มลงจูบปากของเธออีก ครั้งนี้เธอผ่อนคลายไม่เกร็งเหมือนครั้งแรก ทุกอย่างเริ่มดี เธอเริ่มควบคุมการหายใจตัวเองได้ ไม่รู้สึกจะขาดอากาศหายใจตายเหมือนก่อนหน้า

“อะ...อื้อ” เสียงครางอู้อี้ดังลอดจากริมฝีปากทั้งสอง เมื่อพยาบาลสาวผ่อนคลายคล้อยตามจูบตอบแม้จะเงอะงะ แต่ไม่ได้เป็นอุปสรรคสำหรับนายแพทย์หนุ่มทัชชกร เรียวลิ้นอุ่นร้อนดูดคลึงเรียวลิ้นเล็กควานกินความหวานของปากน้อยพยาบาลสาว แล้วผละเคลื่อนมาจูบทั่วใบหน้าหวานชื้นเหงื่อ ลากลิ้นเลียแก้มนวลเนียนมายังโคนหูแล้วลากไล้มายังคอระหง มือใหญ่กดข้อมือเล็กไว้เหนือหัวแล้วก็ผละปล่อยมาโอบกอดยกร่างเล็กขึ้นเสียดสีกับร่างใหญ่โตแข็งแรงของตนเอง