มาดามเบอเนโตนั่งชันเข่าเพ่งดวงตามองความเสียหายบนส่วนกลางของเรือนร่างเปลือยผ่านกระจกเล็กตั้งบนที่นอน
“ซี้ดดด จึๆๆๆๆ”
มันบวมและฉีกเล็กน้อย แต่ความเจ็บแสบนี่ ไม่น้อยเลยจริงๆ
แม้อาจจะเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับผู้หญิงที่แต่งงานและมีสามีแล้ว แต่ชีวิตการแต่งงานของเธอไม่ได้เป็นแบบปรกติคนทั่วไป มันไม่ได้เจ็บเพราะความสุขหรือความรักอะไรเทือกนั้น ไม่เลย มันเกิดจากความคิดเลวๆของผู้ชายที่เป็นสามีดูถูกภรรยาตนเองว่าเธอง่ายแสนง่าย เธอจะตั้งมั่นในใจไว้ ว่าอย่าได้อยู่กับเขาสองต่อสอง เบอเนโต ก็คือเบอเนโต ไม่มีความเมตตาปราณีหรืออ่อนโยนกับใครได้หรอก
เธอนั่งจมอยู่กับความเสียใจโดยไม่รู้ว่าเขายืนมองเธอได้ครู่ใหญ่แล้ว
“เจ็บมั้ย”
“แก” คนถูกถามผวาหนักเมื่อหันไปตามเสียง เธอรีบดึงผ้าห่มมาคลุมกายฉับพลัน “แกเข้ามาได้ยังไง”
ดวงตาคมเข้มจ้องมองเธอแบบไม่สะทกสะท้านในคำพูดของเธอสักนิด
“ออกไปเดี๋ยวนี้!” เธอถอยร่นมองหาทางวิ
