“ซาร่า..”
เสียงแหบพร่าเจือปนไปด้วยความรู้สึกผิดกระซิบแผ่ว ริมฝีปากหยักสั่นสัมผัสลำคอระหง ร่างใหญ่ทาบทับแบบไม่เต็มตัวยังข้อศอกยันพื้นไว้อยู่ “ฉัน..คือฉัน”ใบหน้าคร้ามคมเงยขึ้นจ้องดวงหน้าหวานที่ส่ายไปมาด้วยความเจ็บปวดขั้นสุด ยอมรับว่าเขาเองก็ใบ้กินจนไม่รู้จะไปต่อแบบไหนดี แม้การสอดแทรกจะเข้าถึงเพียงครึ่งหนึ่งของอวัยวะ ทั้งแรงตอดและการบีบรัดจากด้านใน เหมือนเธอได้สูบเอาเสียงและลมหายใจของเขาตามไปด้วย
“กรี๊ดดดดด เอามันออก ฮึก เอาออก ฮือๆ เจ็บ ฉันเจ็บ”
เสียงกรีดร้อง กับน้ำตาที่ไหลพราก ทำให้เขายอมถอนมันออกช้าๆเมื่อดวงตาอันอันปวดร้าวกระทบหัวใจแกร่งให้สั่นคลอน
ป๊อก
“จุๆๆๆๆ”ขณะนั้นเธอพลิกกายนอนตะแคงตัวงอ ใบหน้านิ่วด้วยความเจ็บปวด
ความรู้สึกผิดวิ่งแล่นกระแทกหัวใจที่เคยหนักแน่น คำว่าขอโทษเอ่อล้นออกมาจนดวงตาคมแดงก่ำหน้าเจื่อนสนิทเมื่อก้มลงมองกลีบกุหลาบสีสวยจากด้านหลังสั่นตุบๆกลั่นน้ำเมือกน้อยนิดผสม
