Chapter.7
1277 Words
ณ ชั้นบนที่มีเสียงดนตรีบรรเลงดังกระหึ่มให้บรรดานักท่องราตรีได้ออกจังหวะท่วงท่าและดื่มด่ำน้ำเมากันอย่างสนุกของไนท์คลับ แต่ชั้นใต้ดินซึ่งเป็นพื้นที่ลับของกลุ่มดาร์คนั้น เงียบอึมครึม ทุกคนนั่งในท่าแสนสบายนั่นคือยกเท้าพาดขึ้นโต๊ะ สูบบุหรี่พ่นกันควันโขมง ส่วนดาวิเด้นั่งนิ่งอารมณ์คุกรุ่นนัยตาบอกว่าเขาไม่ได้เครียดแค่เรื่องงาน หางตาแอบเหลือบมองราฟาเอลอยู่ตลอดเวลา ขณะที่คนถูกมองแบบจับผิดนั้นรู้เต็มเสียประดา แต่แสร้งตีสีหน้าปกติโยนบุหรี่ให้ดาวิเด้พร้อมฉีกยิ้ม
“อ่ะนี่”
“กูไม่ได้ขอ”
“เอ้า เหรอ เห็นมองๆกูนึกว่าจะสูบ”
“เปล่า ถ้ากูอยากได้ กูจะขอเอง และไม่ว่าอะไร ถ้ามึงอยากได้ ช่วยขอกูด้วย”
ทุกๆคำของดาวิเด้นั้นแฝงไว้ด้วยเรื่องโซเฟีย เขากล่าวเรียบๆให้ราฟาเอลเข้าใจ ก็ไม่ได้รู้ไปเสียหมดหรอกนะ แต่แค่รู้สึกแปลกๆเมื่อมองหน้าของมัน ภายนอกเขาอาจจะดูเอาแต่ใจ แต่ความจริง เขามีความเชื่อในความรู้สึกแรกของตัวเองมากกว่าฟังเสียงใคร
“ตกลงมึงจะบอกยัง? ว่าข่าวดี หรือข่าวร้าย”
อันเดรียเปิดประเด็นขึ้นขณะหันไปมองฟรังโก้
“ดูหน้า ก็รู้แล้ว ว่าดี ดีโคตรๆ”
ดาวิเด้แค่นหัวเราะออกมาเอ่ยแนวประชดเมื่อมองดูสีหน้าไม่สู้ดีของฟรังโก้
“ใช่ เรื่องมันมีอยู่ว่า โซลอส ลูกค้าตัวเอ้แถบทะเลทรายวานาซ่า ที่เราพลาดไปเมื่อหลายปี ติดต่อมาว่ะ”
“คงไม่ใจดีโทรมาบอกเราว่า เฮ้ พวก ฉันใจดียอมให้แกลำเลียงของล็อตใหญ่มาให้ได้ทั้งปีแบบฟรีๆหรอกนะ ฮ่าๆๆ”
แดเนียล พ่อหนุ่มเจ้าสำราญ ใบหน้าหล่อเหลาผู้เป็นเสมือนตัวยิ้มแทนทุกคนทั้งหมด ไม่ว่าจะดีหรือร้าย ไอ้เจ้านี่ หัวเราะยิ้มร่าแบบไม่ยี่หระอะไรสักอย่าง แต่พอได้ทำงานจริงๆ ความเก่งกาจนั้นก็น่ากลัวไม่แพ้ใคร
“อืม มันคงมีงานอะไรให้เราทำสินะ เพื่อแลกกับผลประโยชน์ที่เราต้องการ เห็นแว่วๆว่าช่วงนี้ไม่ถูกกับรัสเซียและโรมาส่งของพลาดบ่อยอีก”
“ใช่แล้วครับไอ้คุณลูก้า มึงเดาถูก”
ฟรังโก้ดีดนิ้วเสียงดังแล้วชี้หน้าขยิบหางตาให้ผู้ทายถูกพร้อมๆกับร่างกำยำผลุดลุกขึ้นเดินถอยหลังกดเปิดหน้าจอใหญ่เท่าๆโต๊ะประชุมเผยข้อเสนอที่โซลอสส่งมา
“อะแฮ่ม กระผมนายฟรังโก้ มีเรื่องใหญ่มาเสนอ ม่ะ ไอ้เดย์ มึงรับช่วงต่อ”
ฟรังโก้ส่งต่องานเล่ารายละเอียดที่เพื่อนผู้ถนัดด้านข้อมูลมาอธิบาย แต่ไหง ไอ้ดาวิเด้นั่งเหม่อซึมๆเหมือนคนเป็นโรคร้ายเสียอย่างนั้น
“ ตื่นๆครับมึง” รองเท้ามันวาวสีน้ำตาลอ่อนของอันเดรียมาเฟียเจ้าสำอางที่นั่งข้างๆสะกิดรองเท้าสีดำเงาของดาวิเด้ที่ยกขึ้นพาดบนโต๊ะ
“ออ โทษทีว่ะ ... ฮึ่ม โซลอสเป็นพวกกระเป๋าหนัก ถ้าเราได้มาเป็นลูกค้ารับรองว่ารุ่งแน่ แต่มันจะเป็นพวกประเภทที่เนี้ยบสุดกู่ ถ้าใครทำงานพลาดแม้เพียงปลายเล็บ มันไม่เอาไว้ เพราะกลัวจะถูกสาวตัวเข้าคุกง่ายด้วยวัยที่แก่พอควร ครั้นจะเดินลงบัลลังก์ก็ยังไม่ได้หลานชายยังอ่อนหัดนัก แถมมันยังถูกชะตากับกลุ่มสับปะรังเคของเราด้วยสิ นี่มันโชคเข้าข้างชัดๆ"
"เดี๋ยวๆครับ ไอ้คุณดาวิเด้ เราเป็นดาร์ค ไม่ใช่สับปะรังเคโว้ย เราน่ะ โคตรดาร์ค คอยดูเถอะ"
แดเนียลยกมือขึ้นขัดจังหวะพร้อมเถียงทะเล้นจนเงาทะมึนซึ่งยืนขนาบหลังต้องปรามโดยใช้นิ้วชี้แตะริมฝีปากตัวมันเองและยื่นมาแตะริมฝีปากเขา
"ชู่วววววส์"
"อ่ะ เข้าเรื่องต่อ ถือว่าโชคกำลังเข้าข้างเรา แค่มันติดต่อมาก็แสดงว่าเอนมาหาเราเกินครึ่งแล้ว แน่นอน แก๊งค์โรมารุ่นใหม่มันห่วยแตก พลาดเยอะ เดือนที่แล้วก็เกือบเข้าตะรางถ้าไม่หอบเงินกองเท่าบ้านไปปิดปาก เอาล่ะ เนื้อๆเลยแล้วกัน กูจะบอกว่า มันอยากให้เราไปล้วงข้อมูลลับของ เจ้าพ่อตัวโคตรเป้งอย่าง ...” ดาวิเด้เหลือบไปมองสีหน้าลูก้า “ลุงซานต้า ซานตาคลอส”
“โฮะๆๆ หวัดดีเด็กๆ แฮปปี้นิวเยียร์” แดเนียลเลียนเสียงซานตาคลอสที่ทุกคนบนโลกรู้จักกันดี แต่ไอ้ลุงซานต้าที่ว่านี้ หาได้ใจดีไม่ มันแค่เป็นฉายาของ บิช็อบ เกรย์ มาเฟียร่างท้วมใหญ่คล้ายซานตาคลอสในร่างนักบุญที่เวลาอยู่ฉากหน้าจะแสดงตัวเป็นลุงผู้ใจบุญชอบบริจาคช่วยเหลือผู้คน แท้ที่จริงแล้ว ไอ้นี่แหละ ไอ้แก่ ตัวร้าย ตัณหากลับ มีเมียเป็นร้อย แต่ยังมีคนนึงที่มันกำลังยกให้ขึ้นแท่นเป็นมาดามเกรย์ในตอนนี้คือ วิคโตเรีย ซึ่งเป็นอดีตคนรักของลูก้า
“เดี๋ยวๆๆ พวกกูยังไม่พร้อมตาโตหลังจากได้ยินข้อเสนอ อยากรู้แค่ว่า ..ไอ้เสือลู้ค มึงโอเคมั้ย?
.. ถ้าไม่ มึงบอก แล้วพวกกูจะไม่รับข้อเสนอนี้” ราฟาเอลเอ่ยถามแทนทุกๆคน
“เอา เอาสิ กูว่ากูทำได้ทุกอย่าง พวกมึงไม่ต้องห่วง กูไม่ใช่จุดอ่อน แต่กูจะเป็นตัวนำทางต่างหากล่ะ”
เอาเอ่ยชัดเต็มปากเต็มคำ แม้ว่าแต่ก่อนเคยรักเธอมาก แต่ตอนนี้ไม่มีประโยชน์ที่จะมาหวนคิดถึงเธอแล้ว วิกกี้คนเดิมตายไปแล้ว เธอเปลี่ยนหมดทุกอย่าง ทั้งหน้า นม หุ่น หรือแม้แต่ชื่อ ก็ยังไม่เหลือ วิกกี้คนก่อนเธอสวยหวานหยดแบบธรรมชาติที่ไม่เหมือนใคร ทว่า เธอไม่เคยภูมิใจในความสวย ความสุข และเงินทองที่มีอยู่ ทะเยอทะยานอยากมี อยากได้มากกว่า ไม่อาจรอความสำเร็จของคนรักได้ไหว จนกล้าสะบัดมือเขาออกไปซบอกมาเฟียรุ่นพ่อจนลูก้าเสียหลักอยู่พักหนึ่ง
“เห้อ เอาล่ะ บอกข้อแลกเปลี่ยนมาสิ”
ลูก้าถอนลมหายใจสลัดภาพความหลังเหล่านั้นก่อนจะเงยหน้าขึ้นถามถึงโอกาสดีๆของดาร์คในอนาคต
“ก็ เบาๆครับ คือยอมให้เราเป็นผู้นำเข้าอาวุธของมัน อายุสัญญาก็3ปี บวกๆดูแล้วเม็ดเงินมหาศาลจนล้นขอบเครื่องคิดเลข และถ้ามีของดีของใหม่อานุภาพสูง การจัดส่งเดินทางสะดวกล่ะก็ มันยังเปรยๆว่าจะร่วมค้ากับเราไปเป็นสิบๆปีแน่ะ”
สิ้นเสียงฟรังโก้ ทุกคนออกอาการดีอกดีใจ ยกเว้นลูก้า
แน่นอนงานนี้เป็นงานแอบเข้าไปล้วงคองูเห่าสามีอดีตคนรัก มันก็จะมีช่วงเวลาได้เจอะเจอหน้าวิคตอเรียจนได้สินะ
“ว้าว ไอ้ลูก้า นั่นคุณภรรยามึงมาเที่ยวที่นี่ว่ะ ดูสิ ว้าวว แม่นักท่องราตรีสุดเซ็กซี่”
อันเดรียรีบหยิบเครื่องรับ-ส่งสัญญาณข้อมูลในผับ เป็นการสแกนวัตุอันตรายส่งผ่านมายังเขา และแน่นอน เมื่อซาร่าก้าวเท้าเข้ามา เครื่องจึงสั่นขึ้น เนื่องจากในแหวนแต่งงานนั่น มีสัญญาณซ่อนอยู่ ไม่ใช่สัญญาณสีแดง แต่เป็นสัญญาณเขียว บ่งบอกว่าหล่อนน่ะ เป็นหนึ่งในดาร์ค
“เฮ้ยๆ นั่นมึงจะไปไหน”
“กูจะไปลากหล่อนกลับบ้าน!!”
- Writer
