"..ได้ เอาสิ”
เขายอมปล่อยเธอและยกมือค้างไว้ แต่ทว่าการผงกศีรษะและสีหน้าดูจะเอาเรื่องพอควรหากเธอเลือกจะเดินหนีไปจริงๆ
“ขอบคุณค่ะ” เธอก้มหน้าขณะเดินผ่านสามีโดยไม่แม้จะเอ่ยลาแดเนียลกับอันเดรีย ไม่อยากให้ใครเห็นภาพงี่เง่าของเธอในตอนนี้หรอก
“หยุดนะมาดามเบอเนโต ฉันบอกให้หยุดเดี๋ยวนี้!!"
ท้ายที่สุดเขาก็ทนมองเธอเดินออกห่างได้ไม่นานจึงตะโกนร้องเรียกแกมออกคำสั่งกับเธอ
“มีอะไรน่ะ”แล้วเสียงทุ้มใหญ่ของใครคนหนึ่งก็สามารถหยุดอารมณ์เขาได้ครึ่งหนึ่ง
“ออ .. เปล่าครับพ่อ”
เขาหันกลับไปตอบกับพ่อด้วยสีหน้ากังวล
พ่อของเขาเดินล้วงกระเป๋ากางเกงมากับพ่อของอันเดรียผู้เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน ทั้งสองชวนกันออกมาสูดอากาศและสูบซิการ์ให้ผ่อนคลายอารมณ์ และมาเจอกับลูกชายและสะใภ้ที่ดูจะมีปัญหากันอยู่
สายตาหลุบต่ำมองลูกชายอย่างจับผิด “ฉันชักจะสงสัยในชีวิตคู่แกแล้วสิ” เขาหยิบซิการ์ขึ้นมาสูบ
การแต่งงานกับเจ้าสาวที่ออกอาก
