เขี้ยว( เล็บ ) มาเฟีย

ข้อตกลง

ประเทศสเปน

ในห้องนอนของดรูว์สของคืนแรกของการเข้าห้องหอ ดรูว์สถอดเสื้อผ้าออกโดยไม่แคร์หรือสนใจว่าจะมีใครบางคนอยู่ในห้องด้วยเลย เบวินนั่งตัวเกร็งที่ปลายเตียงพลางมองการกระทำของคนตัวโต หัวใจดวงน้อยเต้นแรงถึงแม้รู้ว่าจะไม่เกิดอะไรขึ้นก็ตาม ดรูว์สจัดการถอดเสื้อออกจากท่อนบนอวดอกแกร่งรอยสักรูปเสือโคร่งที่กำลังอ้าปากโชว์ฟันแหลมคม บนเอวหนาเหลือแค่กางเกงสแล็คสีดำตัวเดียว เท้าใหญ่ก้าวเดินออกไประเบียง เพื่อสูดบุหรี่ให้ผ่อนคลาย เบวินดันตัวลุกขึ้นยืน พร้อมเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที เธอมองตัวเองในกระจกพลางถอนหายใจเบาๆ

' อย่าคิดแสดงตัวหรือล้ำเส้นของฉัน ' คำพูดของดรูว์สผุดขึ้นมาในหัวของเธอ ไม่ใช่ว่าเธอกลัวเขาแต่เพราะเธอรู้ว่าการแต่งงานครั้งนี้มันเลี่ยงไม่ได้ การแทรกกลางระหว่างคนที่เขารักกันมันไม่สนุก มันเจ็บปวดทรมานมากๆ เธอจะต้องรีบถอยออกมาให้ห่างดรูว์สเพื่อซีลันดาทั้งคู่เหมาะสมกันมากๆ

" เฮ้ยยย อีกไม่นานเบวิน" เบวินพลางถอนหายใจออกมาแรงๆเสียงดัง พลางพูดคนเดียวในกระจกมือเล็กเริ่มถอดชุดเจ้าสาวออกจากร่างกายจนเปลือย เท้าเล็กเดินตรงไปยังฝักบัวเพื่อให้น้ำไหลลงผ่านตามร่างกายชำระล้างสิ่งสกปรก

' ผู้หญิงอย่างเธอช่างน่าขยะแขยง ' คำพูดของดรูว์สผุดขึ้นมาในหัวของเบวินตลอดเวลา เธอก็ไม่เข้าใจว่าเธอจะเจ็บปวดกับคำพูดของเขาทำไม ในเมื่อเขาแสดงออกให้เห็นอย่างเด่นชัดแล้วว่าเขารักใครและคาดหวังว่าใครจะเป็นเจ้าสาว เบวินยกมือเล็กขึ้นมาปิดปากตัวเอง พร้อมเงยหน้าขึ้นมาให้สายน้ำที่ไหลล้างน้ำตา เธอพลางคิดถึงเรื่องสามอาทิตย์ที่ผ่านมา

' สวัสดีครับคุณสกาย' แด๊ดดรัสกล่าวทักทายแด๊ดกายและหันหน้าไปทักทายมัมไผ่อย่างอ่อนโยน มัมซิลิก้ามองหน้ามัมไผ่แล้วยิ้มให้ แด๊ดดรัสและภรรยาเดินทางมาที่เมืองไทยเพื่อมาทำธุระอะไรบางอย่างเสร็จแล้ว ทั้งสองเลยถือโอกาสแวะไปหาแด๊ดกายที่บ้าน เพื่อทักทายพูดคุยเรื่องบางเรื่อง ส่วนเบวินนั่งทำงานอยู่หลังบ้านของเธอไม่ได้มาตอนรับ

' สวัสดีครับคุณดรัส' แด๊ดกายกล่าวทักทายเช่นกัน พลางผายมือให้แด๊ดดรัสและภรรยานั่งที่โซฟา ทั้งแด๊ดกายและแด๊ดดรัสพูดคุยกันหลายต่อหลายเรื่อง และจนมาถึงเรื่องสุดท้ายที่แด๊ดกายไม่คาดฝัน

' ผมไม่อ้อมค้อมนะ ผมมาวันนี้เพื่ออยากมาสู่ขอลูกสาวของแด๊ดกายให้ตาดรูว์สลูกชายของผมนะครับ ' แด๊ดดรัสพูดออกมาแบบตรงๆ พลางมองหน้าแด๊ดกายเพื่อรอคำตอบ แด๊ดกายถึงกับอั้มอึ้งไม่เคยเป็นมาก่อน เพราะท่านไม่เคยคิดจะคลุมถุงชนให้กับลูกสาว แด๊ดกายหันไปมองหน้ามัมไผ่ที่ทำหน้าซีด ตกใจเหมือนกัน

' ผมสัญญาว่าจะดูแลลูกสาวของคุณอย่างดีครับ ' แด๊ดดรัสพูดออกมาอีกครั้ง เพื่อให้แด๊ดกายและมัมไผ่ได้สบายใจ ทั้ง สองคนหันหน้ามามองหน้าแด๊ดดรัสและภรรยา

' ความรักมันบังคับกันไม่ได้นะครับ อีกอย่างลูกชายของคุณดรัสน่าจะมีแฟนแล้วนะครับ' แด๊ดกายพูดหาเหตุผลให้แด๊ดดรัสและภรรยาได้เข้าใจ ทั้งสองคนหันมามองหน้ากันพลางยิ้มและส่ายหน้า เพราะทั้งสองคนไม่เคยเห็นลูกชายเอาใครเป็นตัวเป็นตนเลย ครองโสดเหมือนนักมวยครองแชมป์มาตลอดสามสิบห้าปีเต็มแล้ว ยังไร้วี่แววว่าจะสละแชมป์นั้นให้คนอื่น

' ไม่มีหรอกครับ อันนี้ผมมั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์' แด๊ดดรัสพูดออกมายืนยันเพื่อให้แด๊ดกายได้มั่นใจอีกรอบ แด๊ดกายและมัมไผ่หันมามองหน้ากันพลางทำหน้าลำบากใจ แต่พอมาคิดๆดูแล้วที่แด๊ดดรัสกล้ามาหาท่านนี้ก็คงคิดมาแล้ว อีกอย่างแด๊ดกายยังติดหนี้บุญคุณลูกชายของแด๊ดดรัสอีกด้วย แบบนี้ล่ะมั้งที่แด๊ดดรัสกล้ามาพูดเรื่องนี้กับท่าน

' เราจะไม่ถามความสมัครใจของเด็กๆก่อนเหรอครับ' แด๊ดกายถามแด๊ดดรัส เพราะอย่างน้อยแด๊ดกายก็คิดว่าลูกชายของแด๊ดดรัสไม่ยอมแน่นอน แด๊ดดรัสส่ายหน้า เพราะท่านมั่นใจว่าลูกชายตกลงอยู่แล้ว

เบวินพลางคิดแล้วปล่อยน้ำตาไหลออกมา

' เบดูนี้สิคุณดรูว์สส่งดอกไม้มาให้ดาทุกวันทุกเช้าเลย คริๆๆๆ' ซีลันดาเอาดอกไม้มาอวดให้เบวินดูตลอดเวลา ซีเก็ตส์ยิ้มด้วยความยินดี เบวินพยักหน้าเล็กน้อย แต่ที่พีคในพีคคือวันก่อนที่เบวินจะกลับมาเมืองไทย

' เบ ซี ดูนี้สิคุณดรูว์สเอาอะไรมาให้ดา คริๆๆๆ' ซีลันดาเรียกเบวินซีเก็ตส์ให้หันมาดูช่อดอกไม้ เเต่พอเบวินและซีเก็ตส์หันมามองทั้งสองคนถึงกับอึ้ง เพราะนี้คือดอกไม้จากมือเจ้าสาว ซึ่งมันดูง่ายมากๆ ช่อดอกไม้ดูแตกต่างกันมากๆ

' ว้าวๆๆๆๆ นี้คุณดรูว์สเขากำลังจะขอดาแต่งงานเหรอเนี่ย?" ซีเก็ตส์ร้องเสียงดังออกมาแซว พร้อมถามซีลันดาเพื่อความมั่นใจ เพราะช่อดอกไม้ช่อนี้มีความหมายมากๆ ซีลันดายิ้มหน้าแดงเขินอาย หัวใจดวงน้อยเต้นแรงโครมคราม พลางก้มลงมองดอกไม้ที่อยู่ในอ้อมกอดแล้วยิ้มไม่หุบ เบวินมองช่อดอกไม้แล้วยิ้มยินดีกับซีลันดาด้วยเช่นกัน

' คริๆๆๆๆ ไม่รู้สิ ดาต้องรอคุณดรูว์สมาขอเองแล้วล่ะ ' ซีลันดาหัวเราะชอบใจหน้าแดงอายๆมากกว่าเดิม เบวินมองช่อดอกไม้จากยิ้มกลายเป็นนิ่งๆ เพราะเธอรู้ว่าเจ้าของดอกไม้เกลียดเธอมากแค่ไหน

เบวินที่กำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่ถึงกับสะดุ้งเพราะเสียงของใครบางคนที่ดังอยู่ใกล้ๆเธอ โชคดีที่มีผ้าม่านกั้นห้องอาบน้ำอยู่เลยมองไม่เห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าของเบวิน หรือถ้าเห็นดรูว์สคงไม่ได้จะมีอารมณ์อะไรกับเธอแน่นอนหรอก

" จะอาบอีกนานไหม?" เสียงดรูว์สเอ่ยถามเสียงเยือกเย็น เบวินรีบยื่นมือเล็กไปหมุนปิดก๊อกน้ำทันที พร้อมกัดริมฝีปากล่างแน่นๆ หัวใจดวงน้อยเต้นแรงโครมคราม ถึงแม้เธอจะรู้ว่าเขาไม่ได้สนใจเธอ รังเกียจเธอก็ตาม

" คุณก็ออกไปก่อนสิ " เบวินบอกคนตัวโตอีกฝั่ง ดรูว์สขบกรามแน่นๆ

" ผู้หญิงอย่างเธอไม่น่าอายนะเบวิน" ดรูว์สพูดออกมาเหยียดๆ พร้อมเดินออกไปจากห้องน้ำทันที เบวินถึงกับหน้าชาทำหน้าหน้าไม่ถูก เบวินกระพริบตาถี่ๆ พลางชะเง้อคอออกมามองในห้องน้ำ เธอถอนหายใจแรงๆ เท้าเล็กก้าวออกมาสวมใส่บลาไร้สายตัวเดิมและกางเกงตัวจิ๋วตัวเดิม เพราะเสื้อผ้าของเธอยังไม่ได้เอาออกจากกระเป๋าเดินทางเลย มือเล็กหันไปมองหาชุดคลุมอาบน้ำสีดำ มือเล็กยื่นไปหยิบมาสวมใส่ทันที เพราะเธอคิดว่าเป็นของเธอ เบวินก้าวออกจากห้องน้ำไปทันที

" อีกห้าเดือน เราจะไปถอนคำสาบานที่โบสถ์ " ดรูว์สพูดออกมาทันที หลังจากที่เขาเห็นคนตัวเล็กเดินออกมาจากห้องน้ำ เบวินหันไปมองตามเสียง คนตัวโตยืนหันหลังเธอโดยไม่สนใจจะหันมามองด้วยซ้ำ

" อืมได้ " เบวินตอบสั้นๆ พลางเดินไปนั่งลงที่เก้าอี้โต๊ะเครื่องแป้ง เธอจะทำหน้าด้านให้มากที่สุด ดรูว์สจะพูดยังไงเธอก็จะด้าน มึนเอาไว้จนครบที่เขากำหนด ห้าเดือนสำหรับเธอมันไม่นานหรอก เดี๋ยวเธอไปหาเพื่อนของเธอนอนค้างที่นั้นบ่อยๆก็หมดเองแหละ เพราะเสื้อผ้าบางส่วนของเธออยู่ที่นั้นเยอะแยะ

" เตียงเราแบ่งครึ่ง ห้ามข้ามมาเขตของฉันเพราะไม่งั้นอาจตกเตียงแขนขาหักได้" ดรูว์สพูดออกมาอีกประโยค เบวินมองไปที่เตียงกว้าง พลางกัดริมฝีปากล่างแน่นๆ

" อืม " เบวินตอบสั้นๆ ดรูว์สขบกรามแน่นๆ พลางหันหน้ากลับมามองคนตัวเล็กด้านหลัง เธอไม่ได้สนใจเขาเลย เบวินนั่งหวีผม ทาครีมเฉยๆไม่เป็นเดือดเป็นร้อนอะไร ดรูว์สเห็นแล้วยิ่งเกลียดชัง ขยะแขยง

" เเปลกเนอะ ลูกสาวมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่แย่งแฟนของลูกน้องของแด๊ดตัวเอง " ดรูว์สพูดออกมาเพื่อเน้นย้ำให้เบวินสำนึกผิด แต่เบวินมองหน้าคนตัวโตผ่านกระจก และยักไหล่ให้ไม่แคร์ อยากว่าอะไรก็เชิญเลย ถึงวันจากกันวันไหนเธอสาบานเลยว่าจะไม่หันหลังกลับมามองหน้าคนอย่างดรูว์สอีก เบวินพลางคิดในใจและดันตัวลุกขึ้นยืนและเดินเข้าไปในห้องแต่งตัว เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเข้านอน

" หึ " ดรูว์สพ่นลมหายใจออกมาเเรงจากจมูกโด่ง พร้อมเดินออกไปสูบบุหรี่อีกม้วนเพื่อคลายความเครียดในอก ที่ตอนนี้มันลุกเป็นไฟแทบระเบิดเป็นลาวาอยู่แล้ว แต่เบวินยังนิ่งเฉย มือหนาของดรูว์สล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงพร้อมหยิบโทรศัพท์ออกมา

ตื่ดๆๆๆๆๆๆ ดรูว์สโทรหานอลล์รูลทันที

" ครับนาย" นอลล์รูลกรอกเสียงตอบกลับมาหาดรูว์ส

" มึงไปส่งน้องดาหรือยัง เธอเป็นยังไงบ้าง?" ดรูว์สถามนอลล์เสียงอ่อนโยน เขาเป็นห่วงความรู้สึกของซีลันดามากๆ เพราะในงานดูเธอทำหน้าเศร้าตลอดเวลา เธอมองหน้าเขาด้วยสายตาตัดท้อมากๆ ดรูว์สเห็นแล้วเจ็บจี๊ดที่อกด้านซ้าย

" ผมไปส่งเธอแล้วครับนาย เธอดูเศร้าและเสียใจมากๆครับนาย" นอลล์รูลบอกดรูว์สให้ทราบ นอลล์พลางคิดถึงใบหน้าสวยของซีลันดาแล้วก็สงสารและเป็นห่วงเธอมากๆ นอลล์รูลรู้สึกเศร้าใจไปตามๆกันกับซีลันดา

" อืมดีมาก เดี๋ยวพรุ่งนี้กูจะไปหาเธอที่ทำงานแต่เช้าเอง" ดรูว์สบอกนอลล์รูลให้ทราบ เพราะเขาจะต้องเข้าไปอธิบายอะไรบ้างอย่างให้เธอเข้าใจเขา นอลล์รูลได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกโหวงเหวงอย่างบอกไม่ถูก เขากำลังรักแฟนเจ้านายอย่างงั้นเหรอ

" ครับนาย" นอลล์รูลตอบ ดรูว์สกดสายวางทันที พร้อมดูดเอาควันบุหรี่เข้าปอดลึกๆให้หมดม้วน

" ว่าไงคะพี่ชาร์ล เบอยู่สเปนแล้วนะ" เสียงหวานอารมณ์ดีของเบวินที่คุยโทรศัพท์กับใครบางคน ดรูว์สหันเข้ามามองในห้อง เบวินยิ้มหวานคุยโทรศัพท์โดยไม่สนใจใครเลย

" ได้ค่ะ เดี๋ยวเบไปนอนกับพี่ชาร์ลนะ" เบวินบอกกับปลายสายพลางนั่งที่ขอบเตียงและล้มตัวลงนอนที่ฝั่งของตัวเอง

" จ้า เบก็คิดถึงพีทชาร์ลนะฝันดีจ้า" เบวินตอบปลายสายพร้อมกดสายวางและล้มตัวลงนอน โดยไม่สนใจดรูว์สเลย ดรูว์สมองการกระทำของคนตัวเล็กแล้วก็ขบกรามแน่นๆ ดรูว์สก้าวเท้าใหญ่ๆเข้ามาในห้องนอนทันที พร้อมตรงมาฝั่งของเบวินมือหนาดึงผ้าห่มออกจากร่างของเบวิน มือหนาจับรวบข้อมือเล็กทั้งสองขึ้นเหนือศีรษะ พร้อมขึ้นคล่อมร่างเล็กของเบวินเอาไว้

" อย่าคิดสวมเขาให้ฉันก่อนอย่า " ดรูว์สพูดออกมาเสียงเหี้ยมๆ เบวินสบตาคนตัวโตด้านบนด้วยความไม่กลัวเกรง ดรูว์สยิ่งเกลียดชังเบวินที่มาแทรกกลางระหว่างเขาและซีลันดา แต่ยังมีหน้าระรื่นคุยโทรศัพท์กับผู้ชายไม่ได้เดือดร้อน

" พรุ่งนี้เราไปโบสถ์กัน ฉันพร้อมทำทุกอย่างให้มันถูกต้อง " เบวินพูดออกมาเสียงเยือกเย็นเช่นกัน เพราะเธอจะไม่มีวันกลัวคนตรงหน้าเด็ดขาด ดรูว์สขบกรามแน่นๆ กับความไม่กลัวเขาของเธอ ดรูว์สยิ้มเหี้ยมๆที่มุมปาก พลางก้มลงไปหาปากเล็กเเต่เบวินหันหน้าหนีทันที

" อ๊ะๆ" เบวินร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดที่ตรงไหปลาร้า ดรูว์สใช้ฟันคมกัดพร้อมปากบางดูดแรงๆเพื่อให้เลือดไหลซึมเข้ามาในปากของเขา เบวินถึงกับน้ำตาซึมออกหางตา มือเล็กพยายามดิ้นให้หลุดจากมือหนาที่กำแน่นมากๆ

" หยุดนะ คุณจะทำอะไรควรคิดถึงแฟนของคุณด้วย " เบวินกลั้นใจพูดออกมาน้ำเสียงให้ปกติ เพราะเธอรู้ว่ายิ่งเธอทำให้เขารู้ว่าเธอกลัวเขานั้นหมายความว่าเขาจะต้องทำบ่อยๆ ดรูว์สเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเบวินพลางยิ้มร้ายที่ร้ายที่มุมปาก เพราะเธอเข้าใจพูดเพื่อให้เขาได้สติ ดรูว์สก้มลงไปอีกครั้งพลางใช้ฟันคมกัดที่หน้าอกที่มีเสื้อกั้นเอาไว้อยู่

" อ๊ะ! คุณไม่ขยะแขยงฉันหรือไงปล่อย ฉันน่ารังเกียจ น่าขยะแขยงมากแค่ไหนอย่าลืมสิ" เบวินกลั้นใจพูดออกมาให้ดรูว์สได้คิด ดรูว์สชะงักทันที พร้อมปล่อยมือเล็กเป็นอิสระและดันตัวยืนตรงเต็มความสูง เขาแสยะยิ้มที่มุมปากให้เบวินพร้อมเดินหมุนไปเข้าในห้องน้ำทันที เบวินยกมือเล็กขึ้นมาเช็ดน้ำตาออกจากหางตา พลางดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มร่างกายเอาไว้ เธอหลับตาลงเพื่อให้ตัวเองหลับ เพราะพรุ่งนี้เธอต้องทำงานส่งลูกค้า

" อย่ากลัวเบวิน แค่หมากัด" เบวินพูดปลอบใจตัวเอง