บ้านแด๊ดอัส
นอลล์รูลและเนิร์ฟได้เข้ามาพักที่ในอาณาเขตบ้านของแด๊ดอัสเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ซึ่งอาการของนอลล์รูลหายเร็วกว่าที่หมอคริสเตียนคิดเอาไว้เสียอีก แต่นอลล์รูลยังเดินไม่ค่อยได้คล่องเท่าไรต้องใช้เวลาอีกอาทิตย์สองอาทิตย์ แต่ขึ้นอยู่กับร่างกายของนอลล์รูลเอง และตอนนี้ทุกคนนั่งอยู่ในห้องรับแขก ซึ่งมีแด๊ดอัสที่เอาแต่นั่งทำหน้านิ่งๆจ้องมองหน้านอลล์รูลอย่างเดียว จนเนิร์ฟที่นั่งข้างๆทำหน้าไม่ถูก เพราะรู้สึกเสียวสันหลังมากๆกับสายตาของพ่อตาของลูกพี่ นอลล์รูลไม่ได้กลัวเกรงอะไรกับสายตาของแด๊ดอัส เพราะมันคือเรื่องปกติที่เขาจะต้องเจอ และรับมันให้ได้ และนอลล์รูลยังไม่กล้าเรียกแด๊ดอัสว่า' แด๊ด ' เพราะแด๊ดอัสยังไม่ได้สั่งหรือยอมรับเขาในตัวของเขาเลย
" ลูกพี่ดูสายตาของพ่อตาลูกพี่สิครับ " เนิร์ฟอดที่จะกระซิบบอกกับนอลล์รูลไม่ได้ เพราะขนาดแค่เขานั่งข้างๆยังสัมผัสได้ถึงรังสีบางอย่างได้เลย นอลล์รูลปลายตามอง
