เช้าวันใหม่
นอลล์รูลตื่นขึ้นมาแต่เช้า เขาอาบน้ำชำระล้างกายจนเสร็จเรียบร้อย นอลล์รูลก้าวออกมาจากห้องน้ำพลางเดินตรงไปที่ห้องแต่งตัว เขาจ้องมองรอยฟกช้ำดำเขียวตามใบหน้าและร่างกายมีมากมายเต็มไปหมด แต่เขาก็ไม่ได้ยอมแพ้อะไร เขาเจ็บที่ร่างกายไม่เท่าไรแต่เจ็บที่ใจกับคำพูดของคนตัวเล็กนี้สิมันไม่น่าให้อภัยคนตัวเล็กเป็นอย่างมาก นอลล์รูลยืนจ้องมองตัวเองในกระจกนิ่งๆ โดยท่อนบนเปลือยเปล่าท่อนล่างมีแค่ผ้าเช็ดตัว เขาพลางมีความคิดชั่วร้ายผุดขึ้นในหัว
" ลืม ! ไม่มีทาง " นอลล์รูลเค้นเสียงรอดไรฟันออกมาเยือกเย็น เขาจะไม่ลืมเธอเด็ดขาด นอลล์รูลพลางคิดแล้วขบกรามแน่นๆจนเป็นสันนูน มือหนากำเข้าหากันแน่นๆ
เพล้ง! กำปั้นใหญ่ชกเข้ากระจกห้องแต่งตัวแรงๆจนกระจกแตกร้าว เลือดไหลออกมามากมายตามนิ้วมือของนอลล์รูลไหลลงตามกระจกที่ร้าว
" ไม่ลืม!!!!ๆ" นอลล์รูลพูดออกมาเสียงดัง พอดีกับเนิร์ฟเปิดประตูห้อวแต่งตัวเข้ามา
" ลูกพี่เกิ
