เขี้ยว( เล็บ ) มาเฟีย

ปลอบใจ

ดรูว์สอาบน้ำแต่งตัวหล่อเหลา เขามสวมใส่สูทสีดำเสื้อเชิ้ตด้านสีดำ ผมสีทองเซ็ตอย่างดี กางเกงสแล็คสีดำ รองเท้าหนังขัดมันเงาวับ และตอนนี้เขายืนรอเบวินอยู่ข้างๆรถสปอร์ตหรูซึ่งเป็นฝีมือการแบบจากเบวินเอง ร่างสูงโปร่งสมชายชายตะวันตกได้แด๊ดและมัมมาเต็มยืนพิงรถสปอร์ตอยู่ นิ้วเรียวคีบบุหรี่อัดควันเข้าปอดรอคนตัวเล็ก เพราะความหงุดหงิดคนตัวเล็กที่มาช้า

บรื๋อๆๆ เสียงรถสปอร์ตอีกคันวิ่งเข้ามา มันคือรถสปอร์ตของเบวินที่เธอยืมชาร์ลมาขับ รถสปอร์ตจอดอยู่ด้านนอกโรงรถเคียงข้างรถสปอร์ตหรูของดรูว์ส เบวินมองคนตัวโตด้านนอกด้วยความสงสัยและแปลกใจ เพราะเขาไม่เคยมายืนอยู่แบบนี้ ' รอใคร' เบวินเกิดคำถามขึ้นในใจ มือเล็กเปิดประตูรถลงไป

" ป่ะ เราจะไปดินเนอร์กันกับน้องดา" ดรูว์สเอ่ยชวนเบวินสั้นๆ พร้อมบอกจุดประสงค์ที่เขามายืนรอเธอตรงนี้ เบวินได้ยินหัวใจดวงน้อยเหมือนมันอยากจะหยุดเต้น แต่เธอยิ้มที่มุมปากให้คนตัวโตที่มองมาที่เธออยู่ เบวินแต่ตัวสบายๆเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนขาวยาว กางเกงยีนส์ขายาวสีดำ รองเท้าผ้าใบแบรนด์ดัง ผมสั้นยาวปะไหล่มีกิ๊บติดที่ข้างๆปะปาย

" คุณไปเถอะ ฉันไม่ว่างหรอก" เบวินบอกคนตัวโตให้เข้าใจ เพราะเธอจะเร่งงานส่งให้ทางนาฬิกาแบรนด์ดังที่เธอออกแบบให้ เพราะทำอีกไม่เท่าไรเธอก็จะเสร็จแล้ว เหลือแค่ตกแต่งสีให้ดูดีอีกสามสี่ชั่วโมงก็เสร็จ เสร็จแล้วเธอต้องดูรายละเอียดอีกด้วยคงยันเช้า ดรูว์สส่ายหน้าเล็กน้อยพลางขบกรามแน่นๆ

" ไปด้วยกันนี้แหละ ทำไมไม่กล้าสู้หน้าเพื่อนเหรอ หึหึ" ดรูว์สพูดออกมาเพื่อให้จี้ใจคนตัวเล็กตรงหน้า เบวินได้ยินแบบนี้เธอก็จุกเหมือนกัน เพราะซีลันดาไม่ติดต่อมาเลยหายเงียบไปเลย เธอไม่รู้ว่าเพื่อนจะคิดยังไง ซีลันดาคงโกรธเธอมากเลยไม่ยอมอยากคุยด้วยหรืออยากเห็นหน้าเธอแน่ๆ

" ด้านๆอย่างฉันแย่งมาแล้วจำเป็นอะไรต้องไม่กล้าสู้หน้าล่ะ แฟนคนสวยของนายนั้นแหละไม่กล้า" เบวินพูดออกมาเสียงเข้ม ถึงแม้ในใจมันจะละอายแก่ใจที่พูดไปแบบนั้นแต่ ขอให้ตัวเองได้พูดได้เถียงเธอไม่แคร์ว่าดรูว์สจะมองยังไง ดรูว์สปากคว่ำ พลางรอยยิ้มเหยียดๆ เบวินเห็นแล้วยิ้มที่มุมปากให้ดูว่าไม่แคร์เข้าไว้ ดรูว์สขบกรามแน่นๆพลางยักไหล่ให้ ' ยัยขี้อิจฉาจนต้องแย่งของเพื่อน'

" งั้นก็ไปสิ ขับรถตามฉันมา" ดรูว์สพูดออกมาเสียงเรียบ เบวินก้มมองการแต่งตัวของตัวเองกับดรูว์สแล้วมันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน แต่เธอไม่สนใจเพราะทานอาหารเสร็จเธอคงจะกลับเลย เบวินเปิดประตูรถของตัวเองขึ้นไปทันที

บรื้นๆๆๆๆบรื๋อๆๆๆๆๆ รถสปอร์ตทั้งสองคันขับออกไปจากบ้านทันที แด๊ดดรัสและมัมซิลิก้ายืนมองที่หน้าบ้านแล้วถอนหายใจแรงๆ

" ปล่อยมันที่รัก " แด๊ดดรัสพูดออกมาแบบปลงๆ เพราะแด๊ดดรัสรู้ว่าแด๊ดกายก็ให้คนของท่านติดตามลูกสาวอยู่ห่างๆเช่นกัน เพื่อดูความเคลื่อนไหวของลูกสาวสุดที่รัก ถ้าเป็นท่านๆก็ทำเพราะลูกสาวคนเดียวแถมเก่งทุกอย่าง ถึงแม้ไม่ได้ออกชื่อเสียงเรียงนามก็ตาม แต่วงในเขารู้กันหมด มัมซิลิก้ากอดเอวหนาของแด๊ดดรัสพร้อมซบใบหน้าซบลงอกแกร่ง

ร้านอาหารหรู

ดรูว์สเปิดประตูรถลงตามด้วยเบวิน ทั้งสองคนเดินเข้าไปโดยเบวินเดินห่างจากดรูว์สเล็กน้อย ทุกคนในร้านอาหารต่างหันมามองเพราะเหมือนกับว่า ดรูว์สพาแม่บ้านมาด้วย เพราะในร้านทุกคนสวมใส่ชุดเดรสสวยๆ แต่งหน้าอย่างให้เกียรติสถานที่ เบวินมองดูรอบๆร้านแล้วถอดหายใจเบาๆ แต่เธอไม่ได้จะสนใจสายตาของคนที่มองเธอ ดรูว์สเดินมายังโต๊ะที่เขาจองเอาไว้สี่ที่นั่ง ซึ่งอยู่ตรงกลางร้าน ในร้านมีแสงเทียนที่พนักงานจุดรอบๆร้านเพื่อสร้างบรรยากาศโรแมนติก

" สวัสดีค่ะพี่ดรูว์ส" เสียงของซีลันดาเอ่ยทักทายดรูว์สทันที เธอดันตัวยืนขึ้นพร้อมรอยยิ้มหวานเยิ้มทักทาย นอลล์รูลนั่งตรงกันข้ามซีลันดาเก้าอี้เฉียง เพราะเก้าอี้ตรงข้ามเอาไว้ให้ดรูว์ส เบวินได้ยินเสียงเพื่อนแล้วรู้สึกใจไม่ค่อยดี เพราะเธอคิดว่าซีลันดาคงยังโกรธเธออยู่แน่ๆ เบวินสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ

" สวัสดีครับน้องดา" ดรูว์สกล่าวทักทายกลับไปพร้อมรอยยิ้มหวาน พร้อมยื่นมือหนาไปดึงเก้าอี้ออกเพื่อนั่งลงตรงกันข้ามซีลันดา เบวินเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเพื่อนทันที พลางยิ้มหวานของให้เพื่อน แต่ซีลันดาแค่ยิ้มให้นิดหน่อยแล้วหันไปสนใจดรูว์ส เบวินยืนเก้ๆกังๆอยู่ พลางมองเห็นเก้าอี้ว่างข้างๆซีลันดา นอลล์รูลดันตัวลุกขึ้นพลางเดินไปเลื่อนเก้าอี้ให้เบวินๆเงยหน้าขึ้นมามองหน้านอลล์รูลพลางยิ้มให้เล็กน้อย

" ขอบคุณค่ะ " เบวินกล่าวขอบคุณนอลล์รูด เพราะเธอจำนอลล์รูลได้ว่าในงานแต่งเขาก็อยู่ด้วย เขาเป็นใครเธอก็ไม่รู้จักเลยเพราะไม่ได้มีใครแนะนำให้เธอได้รู้จักใคร นอลล์รูลพยักหน้าให้เล็กน้อยพลางเดินไปนั่งเก้าอี้ของตัวเอตรงกันข้ามเบวิน ทั้งสี่คนสั่งอาหารที่ตัวเองชอบ ซีลันดาพูดคุยกับดรูว์สหัวเราะคิกคัก ทั้งสองคนทำเหมือนว่าบนโต๊ะไม่มีใครนั่งร่วมด้วยเลย อาหารมาวางไว้ตรงหน้า พอทานเสร็จก็สั่งของหวาน แต่ไม่ใช่เบวินเพราะเธอไม่ชอบขนมหวานใดๆ

" ขอตัวไปเข้าห้องน้ำนะคะ " เบวินเงยหน้าขึ้นมามองหน้านอลล์รูลแล้วพูดออกมา เบวินดันตัวลุกขึ้นยืน และเดินไปที่เคาร์เตอร์เพื่อของจ่ายค่าอาหารของตัวเอง เบวินจ่ายตังค์เสร็จก็เดินออกจากร้านอาหารทันที โดยไม่ได้หันกลับไม่มองที่โต๊ะอาหาร เธอจะกลับไปนอนที่สนามแข่งรถของชาร์ล ที่นั้นมีทุกอย่างและเงียบสงบสามารถทำงานได้อย่างสบายใจ โดยไม่ต้อวกลัวว่าจะรบกวนใคร

ตุบ! เบวินเดินออกมาจากร้านได้ไม่ไกล จู่ๆเธอก็โดนชนกับใครบางคน

" อู๊ย! " เบวินอุทานออกมา แต่โชคดีคนที่ชนเธอใช้มือหนาโอบเอวของเธอเอาไว้ก่อน เธอเลยไม่ล้มก้นจ้ำเบ้า เบวินเงยหน้าขึ้นมามองคนที่ชนเธอ ใบหน้าหล่อเหลาอยู่ใกล้ๆใบหน้าของเธอ แถมปากหยักมีรอยยิ้มให้เธอด้วย รอยยิ้มเอ็นดู

" ขอโทษนะครับ พอดีผมเดินไม่ดูทางเลย" ผู้ชายตรงหน้ากล่าวคำขอโทษอย่างสุภาพมากๆ เบวินยิ้มอายๆ มือเล็กยังดันหน้าอกแกร่งอยู่

" ปล่อยก่อนค่ะ " เบวินบอกผู้ชายตรงหน้า เพราะมันดูไม่ดีในสายตาของคนที่เดินาผ่านไปผ่านมา ผู้ชายที่ชนเบวินค่อยๆปล่อยมือออกจากเอวกิ่วทันที

" ผมชื่อเฮนดริกซ์ครับ" เฮนดริกซ์แนะนำตัวให้ผู้หญิงตรงหน้าของเขาให้รู้จักชื่อของเขา เบวินมองหน้าผู้ชายตรงหน้าแล้วยิ้มหวานอย่างเป็นมิตรให้

" เบวินค่ะ " เบวินแนะนำตัวเองเช่นกัน

" คุณเบวินมาทานอาหารที่นี้เหรอครับ" เฮนดริกซ์ถามด้วยความสงสัยเพราะการแต่งตัวของเบวินดูไม่เหมาะกับร้านหรูขนาดนี้เลย มันดูแปลกๆ เบวินยกมือเล็กขึ้นเกาท้ายทอยก้มหน้าอายๆ พลางพยักหน้าเพื่อให้ผู้ชายตรงหน้าเข้าใจ

" อิ่มแล้วค่ะ" เบวินตอบออกมาขณะที่ยังก้มหน้าอยู่ พลางยกมือเล็กลูบหน้าท้องเพื่อแสดงออกให้เฮนดริกซ์เข้าใจ

" หึหึ" เฮนดริกซ์หัวเราะในลำคอชอบใจ มองคนตัวเล็กที่ก้มหน้าอายๆเขาอยู่ เขารู้สึกเอ็นดูชอบใจคนตัวเล็กอย่างบอกไม่ถูก

" ขอตัวนะคะ ดิฉันไม่ได้เจ็บอะไรหรอกค่ะ" เบวินบอกเฮนดริกซ์พร้อมเดินจากไปทันที เพราะเธอไม่อยากอยู่ที่นี่นานๆ เฮนดริกซ์มองตามหลังแล้วยิ้มชอบใจ

ในร้านอาหาร

ดรูว์ส ซีลันดา นอลล์รูล ทั้งสามคนนั่งทานของหวานกัน

" พี่ดรูว์สชอบทานพายเหรอคะ?" ซีลันดาถามดรูว์สด้วยความอยากรู้ เพราะเธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลย ดรูว์สเงยหน้าขึ้นมามองหน้าของซีลันดาพลางยิ้มที่มุมปาก ที่จริงแล้วดรูว์สไม่ชอบทานหวานเลย แต่ที่ทานเพราะซีลันดาชอบทานหลังอาหาร นอลล์รูลหันมามองหน้าเจ้านาย เพราะเขารู้ว่าเจ้านายไม่ชอบทานของหวาน

" นิดหน่อยครับ " ดรูว์สตอบออกไปกลางๆ เพื่อไม่ให้ซีลันดาเสียใจ นอลล์รูลมองแล้วลอบถอนหายใจ เขาปลายตามองซีลันดาเล็กน้อย ใบหน้าสวยและสายตาของซีลันดามองแค่ดรูว์สเท่านั้นในตอนนี้ เขาไม่น่ามานั่งในจุดนี้เลย

" คริๆๆๆๆพี่ดรูว์สรู้ไหมคะ ว่ายัยเบก็ไม่ชอบของหวานเลยนะคะ ปานนี้คงกลับบ้านไปแล้วมั้ง " ซีลันดาหัวเราะคิกคักชอบใจพลางบอกกับดรูว์ส เธออดบอกให้ดรูว์สรับรู้ไม่ได้เรื่องเกี่ยวกับเบวิน เพราะเธอสังเกตุเห็นว่าถึงแม้ดรูว์สจะไม่พูดคุยกับเบวิน แต่เขาแอบปลายตามองเบวินอยู่บ่อยๆครั้ง โดยที่เบวินไม่ได้สนใจที่จะมองดรูว์สเลย เบวินเอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาทานอย่าง ดรูว์สได้ยินประโยคสุดท้ายของซีลันดาเขาถึงกับอึ้งไปเล็กน้อย ' กลับบ้านไปแล้ว '

" ครับ " ดรูว์สตอบออกมาสั้นๆเสียงเรียบ ในใจเริ่มหงุดหงิดที่เบวินกล้าทิ้งเขาไป ดรูว์สปลายตามองที่นั่งของคนตัวเล็กที่มันว่างเปล่าพลางขบกรามแน่นๆ

" เรากลับบ้านกันดีกว่านะคะ " ซีลันดาเอ่ยชวนทั้งสองหนุ่ม เพราะเธอดูอาการของดรูว์สแล้วมันเปลี่ยนไป แววตาของดรูว์สเหมือนไม่พอใจบางอย่าง

' ทั้งสองคนไม่รักกันตอนนี้แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าทั้งสองคนจะไม่มีทางรักกันนี่ลูก' คำพูดของแด๊ดอัสผุดขึ้นในหัวของซีลันดา ดรูว์สรีบหยิบผ้าเช็ดปากมาเช็ดที่มุมปากของตัวเอง เขารีบดันตัวลุกขึ้นยืนทันที

" ไปส่งน้องดาด้วยนะไอ้นอลล์" ดรูว์สพูดออกมาท่าทางรีบร้อน เขาหันมามองหน้าซีลันดาพลางยิ้มหวานให้เธอ

" พี่ขอตัวก่อนนะครับ พี่มีธุระนิดหน่อย" ดรูว์สบอกซีลันดา พลางหมุนตัวเดินออกไปทันที ซีลันดาหันมามองหน้านอลล์รูลที่เขามองหน้าของเธออยู่

" คุณดาอย่าคิดมากนะครับ นายคงมีธุระด่วนมากๆจริงนะครับ " นอลล์รูลพูดออกมาแก้ตัวให้ดรูว์ส ซีลันดามองหน้านอลล์รูลแล้วยิ้มเอ็นดู เธอไม่ได้เสียใจอะไรเลยเธอรู้สึกโล่งอกที่ดรูว์สเลือกเบวิน เพราะทุกอย่างมันเหมือนแด๊ดและมัมของเธอพูดเอาไว้ และเธอก็ไม่ได้โกรธอะไรเบวินเลย เธอแค่ทำอย่างที่ดรูว์สอยากให้เป็นแค่นั้นเอง ดรูว์สเล่นเธอก็เล่นๆเช่นกัน เพราะแค่เธอเห็นวันนี้ทุกอย่างมันชัดมากพอแล้ว

" น้องลันเสียใจจังค่ะ พี่นอลล์ช่วยปลอบใจน้องลันหน่อยได้ไหมคะ?" ซีลันดาพูดออกมาเสียงออดอ้อน ดวงตากลมโตทำตาปริบๆใส่นอลล์รูล เพื่อให้เขาเห็นว่าใจ นอลล์รูลอ้าปากหวอ หัวใจแกร่งเต้นแรงโครมคราม นอลล์รูลพลางก้มหน้าลงมองที่ของหวานและลอบถอนหายใจเบาๆ ใบหูหนาเริ่มแดงมากๆ ซีลันดามองแล้วยิ้มที่มุมปากชอบใจ

' คนสั่งกับคนส่ง ถ้าเป็นมัมๆจะเลือกคนส่งเพราะเข้ามาด้วยใจและเขารู้เกี่ยวกับเราทุกอย่าง '

" พี่นอลล์ช่วยปลอบใจน้องลันหน่อยสิค่ะ" ซีลันดายังทำหน้าออดอ้อนใส่นอลล์รูลไม่หยุด นอลล์รูลถึงกับทำหน้าไม่ถูก แล้วจะให้เขาปลอบใจยังไงล่ะ ในเมื่อเธอคือแฟนของเจ้านาย

ดรูว์สกลับมาถึงบ้านในเวลาสามทุ่มกว่าๆ รถสปอร์ตจอดที่โรงรถ แต่สายตาของเขามองหารถของเบวินไม่เจอเลย ไม่รู้ว่าเธอหายไปไหนแล้ว

" ไม่กลับมาบ้านด้วยหายไปไหนเบวิน" ดรูว์สเปิดประตูรถลงมา เขาสอดส่ายสายตามองหารถของเบวินแต่ไม่เจอเลย ดรูว์สขบกรามแน่นๆ เขาล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงพร้อมหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อจะโทรหาเบวิน แต่จู่ๆเขาต้องหยุดชะงักทุกอย่างด้วยความคิดที่น่าหงุดหงิดใจ เพราะเขาไม่มีเบอร์ของเธอเลย

" บ้าซิบ " ดรูว์สพูดออกมาพึมพำคนเดียวด้วยความโมโหเดือดดาลด้านใน เเล้วเธอไปนอนที่ไหนทำอะไรกับใครว่ะ กลับมาเจอดีแน่ๆเขาสัญญาเลยว่าจะทำให้เบวินไม่กล้าต่อปากต่อคำกับเขาอีก เขาจะทำให้เธอเข็ดหลาบไปเลย ดรูว์สพลางคิดแล้วเดินเข้าไปในบ้านทันที