ช่วงเที่ยงวันใหม่
หลังจากทานอาหารเที่ยงเสร็จแล้ว โดยมัมฟางได้ป้อนข้าวต้มให้ลูกเขยด้วยมือของท่านเอง ท่านมองหน้านอลล์รูลแล้วก็ทั้งสงสารและสมน้ำใจ เพราะที่โดนแบบนี้เพราะความง้อแบบห่ามๆ ไม่รู้จักง้อดีๆ
' ทานได้ไหมพ่อลูกเขย' มัมฟางถามนอลล์รูลด้วยความเป็นห่วง นอลล์รูลยิ้มกว้างให้มัมฟาง เขารู้สึกอบอุ่นที่ท่านมีความเอ็นดูเขามากๆ แต่ซีลันดาได้ยินแล้วรู้สึกอิจฉามากๆ
' ผมขอโทษนะครับที่ทำไม่มีกับลูกสาวของมัมนะครับ' นอลล์รูลรีบหาทางพูดเพื่อให้มัมฟางเป็นพวกกับเขา ซีลันดายกมือเล็กขึ้นขยับแว่นตาหนาเตอะ พลางสูบลมเข้าปากเล็กทำแก้มป่อง เธอปลายตามองนอลล์รูลที่นั่งให้มัมฟางป้อมข้าวอยู่ หัวใจดวงน้อยสั่นเทาเพราะสงสารคนตัวโตที่โดนหนัก แต่ก็มี ความคิดขัดแย้งเช่นกัน ' สมควรโดน อย่างสงสารไอ้บ้านอลล์รูล ใจแข็งไว้ซีลันดา' มือเล็กจิ้มเข้าหากัน
' รู้ผิดขอโทษมัมไม่โกรธหรอก ' มัมฟางพูดออกมาพลางปลายตามองลูกสาว พอทานข
