พอเธอหมุนตัวหันหน้ามาทางผมเท่านั้นล่ะ “หึ” ผมถึงกับแสยะยิ้มออกมาทันที
คิดว่าตกใจเหรอที่เห็นผู้หญิงคนนี้ในห้องทำงานไอ้ยูกิ ไม่ตกใจสักนิด ก็บอกแล้วว่าเห็นแค่แผ่นหลังผมก็คุ้นแล้ว
“ไม่ทักทายแฟนเก่ามึงหน่อยเหรอ” ปากไอ้ยูกิพูดกับผม ส่วนมือมันดึงรั้งยัยนั่นให้นั่งลงบนตักมันด้วย
“ก็แค่แฟนเก่า ทำไมกูต้องทัก มีค่าขนาดนั้น?” ปากผมตอบไอ้ยูกิ แต่ตาผมจ้องหน้าแก้มใส พร้อมกับยกยิ้มเย้ยหยันน้อยๆ
“นั่นสิ แค่แฟนเก่า เฮียจะไปให้เขาทักแก้มทำไม เฮียต้องถามแก้มมากกว่าว่าหน้าเขาแก้มยังอยากมองหรือเปล่า”
“ปากเก่งขึ้นนี่” ผมรีบพูดสวนแก้มใสออกไปทันที ให้ตายสิ นึกว่ามีไอ้ยูกิให้ท้ายแล้วผมจะไม่กล้าทำอะไรเธองั้นสิ ถึงได้กล้าต่อปากต่อคำแบบนี้
“เฮ้ ไอ้โซล ใจเย็นสิวะ นี่แฟนกู มึงไม่ต้องมองแบบจะอยากคาบลงไปฆ่าแบบนั้นก็ได้” ไอ้ยูกิพูดปรามผม แล้วหันไปให้ความสนใจแก้มใสที่มันเรียกว่าแฟน
“อย่าบอกนะที่มึงเรียกกูมาเพื่อจะบอ
