“ปล่อยได้แล้ว ฉันเจ็บนะ นายจะลากฉันไปไหนเนี่ย” ตอนนี้ฉันกำลังหงุดหงิดผู้ชายข้างกายมาก ตอนที่กำลังนั่งคุยกับคุณเซนอยู่ดีๆ โซลที่ไม่รู้โผล่มาจากมุมไหนก็ไม่รู้ เข้ามาทำตัวเสียมารยาทใส่ฉันกับคุณเซน และที่หน้าตกใจมากไปกว่านั้นคือ
‘โซลกับคุณเซนรู้จักกัน!?’
แถมยังเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อนอีกด้วย อะไรมันจะโลกกลมขนาดนี้
“ทำไม บอกให้ฉันปล่อยเพราะจะกลับไปอ่อยไอ้เซนอีกงั้นหรอ?” ผู้ชายใจร้ายตรงหน้ายังคงพ่นคำพูดดูถูกฉันออกมา
“ก็ถ้านายยอมปล่อย ฉันก็อาจจะกลับไปหาคุณเซ... อ๊ะ เจ็บนะ” ฉันที่ยังคงพูดไม่ทันจบประโยคดี ก็ถูกซาตานตรงหน้า บีบต้นแขนอย่างแรง ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าหลังจากนี้มันต้องช้ำมากแน่ๆ
“ก็ลองดูสิแก้มใส เอาเลย เธอมันร่านอยู่แล้วนี่ ก่อนหน้าบอกว่าคบกับไอ้ยูกิ แต่พอห่างมันหน่อยก็มาอ่อยไอ้เซนอีกคน จิตใจเธอ ไม่สิ สันดานนี้มันติดตัวเธอมาตั้งแต่เกิ..ด” เพี้ยะ!!!! ฉันไม่ปล่อยให้คนใจร้ายพูดจบ ใช้มือข้าง
