“อย่ามาทำหน้าทำตาล้อเลียนฉัน ยัยเด็กดื้อ” อะไรกัน นี่ขนาดเขาไม่ได้มองหน้าฉันสักนิดยังรู้ทันอีกว่าฉันทำหน้าตาล้อเลียนใส่เขา ชักจะเก่งกาจเกินไปแล้วนะ
“กำลังด่าฉันในใจอยู่สินะ” ครั้งนี้โซลไม่พูดเปล่า แต่แหงนหน้าขึ้นมามองฉันตาเขม็ง “รีบๆ ทำให้เสร็จเลย อย่าพูดมาก ฉันต้องรีบกลับไปช่วยพวกพี่มดทำงานต่อ” พอถูกพูดแทงใจดำหน่อย ฉันเลยยกเรื่องงานมาอ้างอีกรอบเพื่อกลบเกลื่อนเขาออกไป
“หึ” โซลไม่ยอมตอบอะไร แค่แค่นหัวเราะเบาๆ แล้วลงมือเอาเบตาดีนใส่แผลตามด้วยปิดผ้าก๊อตอีกรอบ ดูชำนาญเนอะ คงทำให้สาวๆ บ่อยล่ะสิ!?
“นี่!! จะทำอะไรอีก” กำลังค่อนขอดผู้ชายตรงหน้าอยู่ในใจ ก็เป็นอันต้องตกใจ เพราะจู่ๆ ผู้ชายหน้ายักษ์ที่นั่งอยู่ที่พื้นข้างล่าง ตอนนี้ลุกมานั่งแหมะบนโซฟาข้างตัวฉันแทน ร่างหนาของเขาแทบจะติดเบียดเสียดร่างบางของฉัน
“จะทำแผลที่ข้อศอกกับมือให้ จะระแวงอะไรฉันนักหนาวะ!” แล้วทำไมต้องหงุดหงิดด้วยเล่า ก็คนมันตกใ
