“ผมคิดก่อนพูดเสมอครับคุณกีรติ ผมใคร่ครวญทุกการกระทำของตัวเองจะได้ไม่ดูขัดหูขัดตาคนอื่นเวลาทำอะไร ได้คำว่าไม่คำนึงความรู้สึกของใครน่ะ คุณควรจะเอาไปเตือนใจตัวเองจะดีกว่า”
“พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง! คนอย่างฉันก็ไม่มีอะไรที่คนอย่างคุณจะมาว่าได้”
“คนอย่างผมมันเป็นยังไง เป็นอย่างนี้รึเปล่า ชอบวุ่นวายกับคนที่เขามีเจ้าของแล้ว”
ไม่ทันที่ชายหนุ่มจะได้ตั้งตัวฝ่ามือของกีรติก็ตวัดลงบนใบหน้าคมสันนั้นเต็มแรงเจ้าของร่างสูงยกมือขึ้นลูบผิวที่รู้สึกเจ็บแปลบเพียงนิดก่อนจะหันมามองเจ้าของมือเรียวบางที่วางลงบนหน้าเขาฉาดใหญ่ด้วยแววตาฉายอารมณ์โกรธออกมาไม่น้อยไปกว่ากัน
“คุณไม่มีสิทธิ์มาว่าฉัน ตราบใดที่พี่ชายของคุณยังให้การต้อนรับฉันอยู่ ฉันก็ไม่ถือว่าการมาที่นี่ต้องคำนึงถึงความรู้สึกของใครแม้แต่พี่สะใภ้ของคุณที่ฉันไม่ค่อยจะแน่ใจเท่าไหร่ว่าเป็นภรรยาถูกต้องตามกฎหมายหรือเมียเก็บเจ้าของไร่ภควัตณ์กันแน่!”
“ผมไม่ว่
