“สวัสดีครับ....คุณเมลิดาใช่ไหมครับ?”
เมลิดาหันไปและพบกับชายหนุ่มร่างสูงสง่าภายใต้เสื้อเชิ้ตกางเกงเดนิมที่หยุดชะงักไปชั่วขณะคล้ายตกตะลึงกับภาพความงามของหญิงสาวที่ปรากฏตรงหน้า เพียงครู่เขาจึงรีบปรับสีหน้าตัวเองและปรายยิ้มกับเธออย่างเป็นมิตร
“โทษทีนะครับผมคุ้นหน้าคุณมากเลย ผม แทน เป็นน้องชายพี่ภาคครับ เขาบอกผมว่าภรรยาของเขาจะมาถึงวันนี้”
เมลิดายิ้มตอบหากเธอก็ไม่ยอมปริปากพูดว่าหน้าตาที่เขาคุ้นนั้นเป็นหน้าของนางแบบบนปกนิตยสารชื่อดังหลายฉบับ
“สวัสดีค่ะคุณแทน....เรียกดิฉันว่าเมย์เฉย ๆ ก็ได้ค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นเชิญทางนี้เถอะครับ เรือนหลังนี้ไว้รับรองแขก ส่วนพี่ภาคอยู่เรือนอีกหลัง”
หญิงสาวยิ้มให้เขาอีกครั้งแต่ในหัวใจนั้นหดหู่ยิ่งนัก ทว่าสิ่งที่เธอรับรู้ได้ตั้งแต่ก้าวลงจากรถคืออัธยาศัยที่ดูมีน้ำจิตน้ำใจของคนในไร่ที่เธอได้พบเป็นคนแรก เมลิดาเดินตามเขาไปยังเรือนไม้อีกหลังซึ่งปลูกอยู่ใกล้กันโดยไม่อิ
