สาวสวยผู้มีท่าทีอย่างผู้ดีกล่าวกับเจ้าของบ้านขณะนั่งภายในห้องรับแขก เธอชอบมองใบหน้าคมสันที่ดูยังไงก็ใช่ผุ้ชายที่เธอถวิลหาไม่ว่าจะเป็นอดีตหรือปัจจุบัน
“คุณกิเป็นแขกของที่นี่นะครับ แต่ไหนแต่ไรคุณกิก็มาที่นี่จนเราคุ้นเคยกันดีอยู่แล้ว ผมเสียอีกไม่มีเวลาว่างไปบ้านคุณกิ ไปกราบท่านผู้หญิงรัสสิกาสักหน”
“คุณแม่สบายดีค่ะ แต่ท่านก็ทราบว่ากิมาเยี่ยมเยียนคุณภาค ท่านก็ยังเคยพุดนะคะว่าอยากมาเที่ยวไร่องุ่นของคุณภาค”
รอยยิ้มทรงเสน่ห์จุดขึ้นที่มุมปากบนใบหน้าหล่อเหลา ทว่ากีรติมิอาจล่วงรู้ได้เลยว่าข้างในของคู่สนทนานั้นรุมร้อนเพียงไหน เขาคอยเฝ้าดูตั้งแต่หลังเวลาหนึ่งทุ่มว่าเมลิดาจะกลับเข้ามาเมื่อใดเพราะแม้จะแกล้งให้เธอทำงานหนักในไร่ตอนกลางวันหากแต่หัวใจที่คล้ายเยือกเย็นดวงนั้นกลับเฝ้าคิดถึงทั้งที่พยายามฉุดดึงสำนึกอันหนักแน่นไม่ให้ใจอ่อนกับเจ้าของใบหน้าแสนหวานท
