“ตะ... แต่ฉัน... ไม่ใช่ผู้หญิงที่คู่ควรจะให้ผู้ชายมาแสดงความลุ่มหลงแบบที่คุณกำลังทำหรอกค่ะ”
เขาอมยิ้ม ยกนิ้วยาวขึ้นไล้แก้มนวลขาวผ่องจนมองเห็นเส้นเลือดฝอยแผ่วเบา
“ผู้ชายคนไหนนะ ทำให้คุณดูถูกตัวเองแบบนี้”
“เอ่อ...”
หล่อนเอียงหน้าหนีนิ้วยาวของเขาด้วยความขัดเขินระคนกระอักกระอ่วนใจ
“แฟนคุณหรือ”
“มะ... ไม่ใช่หรอกค่ะ ฉันไม่เคยมีแฟน”
เขาอมยิ้มพึงพอใจ “ความจริงผมไม่น่าถามคุณแบบนี้เลยเนอะ เพราะผมพิสูจน์มากับตัวเองแล้ว ว่าคุณน่ะไร้เดียงสาแค่ไหน”
หล่อนเผยอตัวสบประสานสายตากับฐานัส และจิตวิญญาณของหล่อนก็ถูกดวงตาคมเข้มคู่นั้นกลืนกินจนมืดมิดทันที
“ต่อจากนี้ไป อย่าไปสนใจความคิดของผู้ชายคนไหนอีก สนใจแค่ผมคนเดียว เข้าใจไหมล้อมดาว”
“เอ่อ...”
“รู้เอาไว้แค่ว่าผมติดใจคุณ และไม่อาจจะลืมวินาทีที่ผมฝังลึกอยู่ในตัวของคุณได้เลย แค่นั้นก็พอ...”
น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนเหลือเกิน แต่สายตาของคุณหมอหนุ่มอ่อนโยนก
