I lost my consciousness because of over fatigue. Nagising ako sa loob ng isang magandang kwarto sa hospital. Hindi ko inasahan na makikita ko si Isaac pero pagkagising ko ay siya kaagad ang bumungad sa akin.
Dahan-dahan akong umupo ng kaunti sabay sulyap sa dextrose na nakakabit sa palapulsuhan ko. Hindi ko naman magawang hindi tapunan ng tingin si Isaac na nakahalukipkip habang nakaupo sa couch sa hindi kalayuan. Nasa akin ang buong pansin niya kaya nakaramdam ako ng ilang.
Walang nagsalita sa aming dalawa kaya napalunok ako saka dahan-dahan ma bumaba sa kama. At iyon rin ang pagkakataon na tumayo siya.
"Don't move," he said but I did not listen.
Tumayo ako at doon ko napatunayan na medyo maayos na ang pakiramdam ko. Hindi na ako nahihilo at kaunti na lang ang lagnat ko.
"Aalis na ak
