ผลั่ก!
"มาทำไม?" ฉันตวัดสายตามองคนที่เปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานโดยไร้ซึ่งเสียงเคาะเป็นสัญญาณ ก่อนที่จะเอ่ยด้วยน้ำเสียงห้วนๆ ที่ไม่ค่อยพอใจแสดงให้เห็นว่าไม่ได้ยินดียินร้ายกับการปรากฏตัวของคนตรงหน้า
"…" ไม่มีเสียงตอบกลับจากฝ่ายตรงข้ามสักคำ ขายาวๆ เดินเข้ามาในห้องหน้าตาเฉย นอกจากจะไม่มีมารยาทในการเคาะประตูแล้วยังไม่มีมารยาทเดินดุ่มๆ เข้ามาโดยที่ฉันไม่ได้เชิญอีก
"แล้วมาว่าฉันไม่มีมารยาท คุณก็ไม่ต่างไปจากฉันนักหรอก" ฉันบ่นพึมพำมองคนที่เชิญตัวเองนั่งโซฟาตรงข้ามโต๊ะทำงาน ก่อนที่เขาจะจัดการทำนู้นทำนี่โดยที่ไม่สนใจเลยว่าฉันกำลังส่งสายตาไม่พอใจใส่
"เดี๋ยวๆ คุณทำอะไรเนี่ย…"
"…" ไม่มีการโต้ตอบอีกเช่นเคย ทว่ารอบนี้แตกต่างตรงที่เขาชะงักในสิ่งที่กำลังทำในมือช้อนสายตามามองฉันนิ่งๆ ราวกับฉันทำอะไรผิดอย่างไม่น่าให้อภัย
"ไม่พกปากมาด้วยหรือไง" ลิลินก็ยังคือลิลิน แม้ว่าเขาจะทำหน้าดุแค่ไหน การกระทำที่อวด
