"กรี๊ดดดดดด" ฉันกรีดร้องออกมาสุดเสียงทันทีที่เดินออกมาจากห้องนอนของคุณฟินซ์จนแม่บ้านที่อยู่แถวนั้นรีบวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหาฉัน
"กะ เกิดอะไรขึ้นคะ!?"
"เจ้านายพี่ไปไหน!?" ฉันถามด้วยน้ำเสียงแกมโมโห พยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองให้ได้มากที่สุด
จนกระทั่ง…
"มีอะไร?" คนที่ฉันถามหาเดินล้วงกระเป๋ากางเกงเดินเข้ามาหน้านิ่ง เลิกคิ้วถามฉันและแม่บ้านที่ยืนก้มหัวให้แทบจะมุดพื้นบ้าน
"มีอะไรก็ไปทำ" นายฟินซ์เหลือบมองแม่บ้านชั่วครู่ เอ่ยบอกเสียงนิ่งจนเธอรีบโค้งหัวคำนับแล้วเดินออกไปทันที
"นายทำแบบนี้ได้ยังไง!?" ฉันถามใส่อารมณ์ด้วยความเหลืออด โวยวายต้องการคำตอบจนมือหนาเอื้อมมาจับแขนฉันแล้วดันให้เข้าไปในห้องอีกครั้ง
"ปล่อยฉันนะ!" ทันทีที่เข้ามาถึงในห้องได้ฉันก็รีบสะบัดแขนออกจากการเกาะกุม ช้อนสายตาขึ้นมองด้วยความไม่พอใจเป็นอย่างมาก
"อะไร?" เขาเอ่ยตอบเสียงนิ่ง อารมณ์เป็นเส้นตรงแตกต่างจากฉันที่โมโหเอาจริงเอาจั
