"คุณลินคะ ท่านประธานตามให้ไปพบที่ห้องค่ะ เอ่อ…คุณฟินซ์ด้วยนะคะ" ทันทีที่ฉันและเขาเดินทางมาถึงบริษัท พี่ตาลก็รีบสับเท้าเดินมาบอก ซึ่งเป็นอย่างเดียวที่ฉันภาวนาไม่ให้เกิดขึ้นตลอดทั้งทาง แต่สุดท้ายก็เกิดขึ้นจนได้
เพราะนายบ้านี่คนเดียว…
"ลินมีประชุมไม่ใช่เหรอคะ ฝากบอกท่านประธานวะ…"
"ท่านประธานสั่งเลื่อนให้หมดแล้วให้คุณลินไปพบท่านเดี๋ยวนี้เลยค่ะ" หนีไม่ได้แล้วสินะยัยลิลิน ฉันส่งยิ้มแห้งให้พี่ตาล ถูมือตัวเองอย่างประหม่า ในขณะที่คนข้างๆ กลับยืนล้วงกระเป๋ายืนชิลล์ไม่มีความเกรงกลัวเลยสักนิดเดียว
"พี่ตาลไปทำงานก็ได้ค่ะ เดี๋ยวลินรีบไปพบท่านประธานเอง"
"ค่ะคุณลิน" ฉันรอให้พี่ตาลเดินพ้นไปก็รีบหันมาจ้องหน้าคนข้างๆ เขม็ง
"อะไร?" จนคนที่ไม่รู้ร้อนรู้หนาวเลิกคิ้วถามเสียงเรียบ เป็นคำถามที่ทำเอาฉันเริ่มรู้สึกหัวร้อนขึ้นมาเลย
"คุณไม่รู้สึกอะไรหน่อยหรือไง ทั้งหมดนี่เกิดขึ้นเพราะคุณนะ ถ้าฉันโดนป๊าดุ ฉันฆ่า
